Ook ik heb eindelijk tijd genomen op Waar was je nou van
K. Schippers te lezen, het juniboek van de boekgrrls. Snel zoekend in mijn mailbox vind ik daarover 16 mailtjes. Geeft me een goed uitgangspunt om mijn eigen gedachten op een rijtje te zetten. Mooi meegenomen: is er gelijk een samenvatting (die heb ik nog niet langs zien komen) :-)
Juni
Het boek is 31 januari uitgekomen en aangezien ik nog nooit iets van haar gelezen had en de achterflap me intrigeerde leek me het een mooie kennismaking.
En dat is het. Ik ben halverwege en, al gaat het om het aloude thema van een verloren liefde, het is domweg 'spannend'. De hoofdpersoon, Pip, heeft de derde liefde in haar leven verloren. Haar vriendin, 12 jaar jonger als zijzelf, heeft nota bene haar hart verloren aan een middelbare, lompe, getrouwde _man_. Het is één en al terugkijken naar wat er gebeurd is en het zich afvragen over het hoe en waarom in haar leven. Waarom zij niet geschapen is voor die éne grote liefde voor het leven.
Ik had al sterk het gevoel dat het autobiografisch is en Het Parool heeft daar het antwoord op. Daar weten ze precies te vertellen wie de verloren liefde is. Daar schrijven ze ook:
ik heb het bijna uit en vind het goed te lezen.
(wat niet betekent dat ik mevrouw boon had uitgezocht als vriendin in vredstijd maar in oorlogstijd was ze goud waard)
ja, ik lees mee. De reservering van de bieb duurde even dus ik ben er wat later in begonnen en ben nu ongeveer halverwege.
Tot nu toe bevalt het boek me wel. Wat je zegt, minder een vriendin in vredestijd dan in de oorlog.
ik vond het ook boeiend om te lezen hoe zo'n jeugd van hotel naar hotel hoppend zo misvormend kan zijn.
haar moeder vond ik in haar brieven echt een vreselijk mens. zoo egocentrisch. en jij?
320 pagina's | Arbeiderspers | januari 2012
Besproken in juni 1999
gelezen in juni 1999
Juni 1999 was ‘Stille Sneeuwval’ van Junichiro Tanizaki de ‘lichte’ keuze op de boekgrrlslijst. Midden tussen de Provencaalse rozen of met een kaftje van een plastic Intermarché tasje op het strand van St. Maxime las ik en las ik de geschiedenis van de vier Makioka zusters.
In ‘Stille Sneeuwval’ kijkt Tanizaki (1886-1965) terug naar de cultuur van Osaka in de periode oktober 1936 en april 1941. Het boek grijpt bovendien terug op zijn jeugd. Hoewel geboren en getogen in Tokio, bestond zijn familie toen hij jong was uit welvarende kooplieden, die later arm werden. Net als de Makioka familie. Geldgebrek was er bijvoorbeeld de oorzaak van dat Tanizaki zijn studie aan de Universiteit van Tokio in 1910 moest beeindigen. De grote aardbeving in Tokio in 1923 vormde voor Tanizaki een keerpunt in zijn leven. Hij verhuisde naar Osaka, waar hij zich begon te verdiepen in de traditionele Japanse literatuur.
Allereerst iets over de stijl om te weten wat je te wachten staat als je het boek gaat lezen.:
Ik moest er erg aan wennen, maar na een bladzij of vijftig weet je niet beter. Een groot voordeel van deze stijl is - voor (te) snelle lezers als ik - dat je gedwongen wordt elk woord te lezen. Alles staat immers achter elkaar, nauwelijks alinea's, een enkele hoofdletter, bijna louter komma's. De details, de eeuwige waarheden, alles wordt opgesomd in eenzelfde stijl. En wie zouden we zelf zijn, in deze stad? Ik denk dat een ieder het zich wel afvraagt.
DE SCHRIJVER
Hrabal is geboren in 1914 in Brno-Zidenice, Moravia. Hij groeide op in een bierbrouwerij. Zijn hele leven is hij dan ook een stevige bierdrinker geweest. Ik ben nog steeds in het bezit van een krantenartikel "De kroeg in met Hrabal". Hierop staat een stukje plattegrond van Praag (waar Hrabal vanaf de latere jaren veertig woonde) met daarop zijn favoriete kroegen. Als ik ooit naar Praag ga, wil ik die zeker meenemen.
