Februari

Oorspronkelijke titel: An equal Music

'The finest novel about music ever written in English' & 'A masterpiece... as clear, lovely and civilised as a Schubert quartet'. Echt eentje voor de muziekgrrls dus!

Een roman over liefde (voor muziek). Ondanks het feit dat het best vaak over ingewikkelde technische muziek dingen gaat (samenwerking van muzikanten) leest het als een supersnelle trein. Ik heb er ontzettend van genoten, maar waar het over ging...? Tja... eigenlijk als ik heel eerlijk ben is het niets meer dan een ordinaire liefdesverhaal met wat andere beslommeringen over de levens van de andere mensen in een strijkkwartet.


januari 2009

Pas zag ik The Hours (mooie film!) nog eens op de buis. En dat  vond 'k nou es een goede aanleiding om de bron te voorschijn te halen. Was vooral nieuwsgierig in hoeverre ik de diverse lagen (personages evt.) zou terugvinden in de roman.

Dus ik las Mrs. Dalloway, in een eenvoudige Wordsworth ed. Incl. de inleiding en de meeste nootjes. Jawel! Wist niet dat 't zo'n beroemd en driftig becommentarieerd werkje was. Nou wel dus. 


"Grrls, voordat ik jullie post van de laatste dagen ga lezen heb ik een vraag over Paula (Allende). Ik heb nu zo'n 150 blz. gelezen en het kan me maar matig boeien. Het emotioneert me niet, ik heb het gevoel dat het allemaal losse stukjes zijn, ik zie de rode draad niet zo. Soms lees ik wel even met plezier een paar bladzijden, maar over het algemeen heb ik er niet zo'n zin in. Wie heeft het al uit en kan mij motiveren om het uit te lezen??"


Schimmenrijk, heb ik gekregen van mijn buurvrouw, ze had dit speciaal voor mij uitgezocht. Dat wist ik toen ik het kreeg niet. Net voordat ik het kreeg was mijn broer overleden en ik sprak daar met haar veel over en ook over de dood in het algemeen.

Toen ik in het boek ging lezen werd ik helemaal stil van binnen. Het is erg ontroerend hoe in dit boek over de dood wordt geschreven. Het toeval wil dat mijn schoonzus ook Lisa heet, ook iemand die met de dood in aanraking kwam. Alleen mijn schoonzus Lisa wist wel hoe en waar haar man was overleden. Anders wil je denk ik ook op zoek naar het hoe en waarom. Net als in het boek. Ik vind het prachtig beschreven. Vooral hoe de Etrusken met de dood omgingen.


Ik ben nu halverwege in De Voorlezer. Het verhaal over zijn jeugd is net verteld. Nu mag het wel een keer beginnen. Ik krijg een staart van alle vooruitverwijzingen. Blijkbaar krijg ik over een kwartiertje, zittend in de bus, te horen wat Hanna's verleden is. Mooi uitgegeven boekje! Ik trof de harde kaft van Ambo met schutblad. 

Ik ben dus nog niet lyrisch, maar het leest prettig.

Mij valt zijn enorme observatievermogen op. Alles wordt zo ongelooflijk minitieus beschreven.


346 pagina's | Atlas | juli 2007
Vertaald uit het Japans door Jacques Westerhoven

Dans, dans, dans / De jacht op het verloren schaap

469 pagina's | Atlas | augustus 2008
Vertaald uit het Japans door Luk Van Haute


 

In februari 2009 stond  Dans dans dans van Haruki Murakami op de leeslijst van de boekggrls.
Het frappante is dat het boek wel en niet besproken is. Enkele grrls lazen het wel maar Dans dans dans wordt steeds samen met de andere boeken van Murakami genoemd wellicht omdat het een vervolg is op De jacht op het verloren schaap.


Al in januari kwamen de eerste geluiden over Mak.

> Verder ook van het weekend met een schuin oog naar Geert Mak gekeken (z'n boek dan), kvond 'Toen God verdween uit Jorwerd' namelijk erg leuk om te lezen tot het laatste stuk, toen werd het een tikje langdradig, maar het was een mooi stuk geschiedenis hoe het allemaal verlopen was in nederland van de tijd dat 95 % van de mensen zich op een of andere manier in de agrarische sector bezig waren tot nu minder dan 5 % geloof ik. En jawel, het is allemaal drAstisch veranderd toen de koeltank de melkbussen kwam vervangen.

Dat kwam van een boekgrrl die pas leerde melken op haar achtiende wat geheel machinaal ging.


Tirza is door de meeste grrls als een goed boek beoordeeld. Alleen één grrl was echt negatief:

Ik heb al vaker boeken van Grunberg geprobeerd en ook deze weer, omdat het maandboek is, maar helaas: ik heb het op een derde weer teruggebracht naar de bibliotheek. Ongetwijfeld goed geschreven, maar helemaal naast mijn smaak, blijkbaar. Op een of andere manier vind ik het heel voorspelbaar en geeft het mij geen goed leesgevoel.

Ik maak hieronder een samenvatting van de mails die over Tirza zijn geschreven, ik heb er niets meer aan toe te voegen, ik vond het een prAchtig verhaal, heb het inmiddels twee keer gelezen. Ik heb namelijk ook wat een andere grrl zei: "ik laat me zo meesleuren dat ik de helft gewoon mis."


Ik om net terug van de avond in de Bostonse bibliotheek met Jonathan Franzen. De centrale bieb hier heeft in de kelder een auditorium waar zo'n slordige vijfhonded mensen in kunnen. En dan is er boven nog een groot video screen voor de laatkomers die niet meer in het auditorium passen. Ik was er al vroeg, zodat ik een heel mooi plaatsje op de derde rij recht voor Jonathan Franzen's knappe neus. Op jullie vraag of het een stuk is kan ik dus volmondig antwoorden "Ja, het is een reuze stuk." Hij gedraagt zich enigszinds onzeker en kon in het begin niet helemaal uit zijn woorden komen. Ook maakt hij voortdurend grapjes tenkoste van zichzelf. Dat maakte hem nog charmanter.


Subscribe to Februari