november 2013 - mei 2014

Ik zou De Passie van Jeanette Winterson graag willen nomineren. Een boek dat ik zelf las voor de leesgroep bij de Vrouwenbieb in Utrecht.

Dit schreef ik erover in mijn recensie:

Wat een mooi, knap geschreven boek. En wat een fantastisch eind. Met "eind" bedoel ik in dit geval niet de laatste paar bladzijden maar het hele vierde deel. Naarmate ik met lezen vorderde, had ik al het gevoel weer een vier-sterren boek in handen te hebben. Het prachtige slot zorgde voor een vijfde ster. Een auteur waarvan ik zeker meer wil gaan lezen. Maar goed, waar gaat The Passion eigenlijk over.


Ik zou De Passie van Jeanette Winterson graag willen nomineren. Een boek dat ik zelf las voor de leesgroep bij de Vrouwenbieb in Utrecht.

Dit schreef ik erover in mijn recensie:

Wat een mooi, knap geschreven boek. En wat een fantastisch eind. Met "eind" bedoel ik in dit geval niet de laatste paar bladzijden maar het hele vierde deel. Naarmate ik met lezen vorderde, had ik al het gevoel weer een vier-sterren boek in handen te hebben. Het prachtige slot zorgde voor een vijfde ster. Een auteur waarvan ik zeker meer wil gaan lezen. Maar goed, waar gaat The Passion eigenlijk over.


Waarvan wij droomden van Julie Otsuka is een vrij dun boek van 142 pagina's dat vertelt over Japanse vrouwen die als fotobruidje naar Californië vertrekken om daar een nieuw leven met de hun onbekende man te gaan leiden.

Op de boot kunnen de vrouwen nog dromen en fantaseren over hun nieuwe leven maar eenmaal in Amerika belanden ze in de harde werkelijkheid. De mannen vallen mee of tegen, zijn knapper of lelijker dan op de foto, hebben gelogen of waren te bescheiden, zijn liefdevol of wreed, rijk of arm. Meestal arm. Het huwelijk wordt een succes of een beproeving.
Doorheen het boek volgen we het leven van deze vrouwen die in het boek geen eigen identiteit krijgen. Dat maakt het verhaal des te aangrijpender. Een collectieve stem vertelt het verhaal over de vrouwen, hoe er over hen, de Japanse vrouwen, gesproken wordt. Ze zijn een groep, hebben geen (achter)naam, ze hebben zelfs hun eigen naam niet meer.


Waarvan wij droomden van Julie Otsuka is een vrij dun boek van 142 pagina's dat vertelt over Japanse vrouwen die als fotobruidje naar Californië vertrekken om daar een nieuw leven met de hun onbekende man te gaan leiden.

Op de boot kunnen de vrouwen nog dromen en fantaseren over hun nieuwe leven maar eenmaal in Amerika belanden ze in de harde werkelijkheid. De mannen vallen mee of tegen, zijn knapper of lelijker dan op de foto, hebben gelogen of waren te bescheiden, zijn liefdevol of wreed, rijk of arm. Meestal arm. Het huwelijk wordt een succes of een beproeving.
Doorheen het boek volgen we het leven van deze vrouwen die in het boek geen eigen identiteit krijgen. Dat maakt het verhaal des te aangrijpender. Een collectieve stem vertelt het verhaal over de vrouwen, hoe er over hen, de Japanse vrouwen, gesproken wordt. Ze zijn een groep, hebben geen (achter)naam, ze hebben zelfs hun eigen naam niet meer.


Een klein dun boekje van 98 pagina's maar oh zo mooi.

De filmvertelster speelt zich af in de Atacama-woestijn van Chili, de droogste ter wereld. Maria Margarita is de dochter van een invalide mijnwerker.
Net als iedereen in het afgelegen dorp, is ook een van háár favoriete bezigheden om naar de enige bioscoop te gaan die het dorp rijk is, waar films worden vertoond met Marilyn Monroe, Gary Cooper, Charlton Heston, of Mexicaanse films vol liedjes.


Het is iedere keer weer kijken of ik in het afgelopen jaar iets heb gegeten wat boeiend genoeg is om te lezen voor deze lijst.

Dit keer is dit Leven na leven van Kate Atkinson. De hoofdpersoon beleeft haar leven steeds opnieuw. Hierdoor krijg je dezelfde tijd verschillende keren te lezen waarbij de hoofdpersoon steeds nieuwe keuzes maakt. Want als ze de verkeerde maakt, dan eindigt haar leven. Zo weet ze zelf ook in een soort van onderbewuste welke keuzes ze niet moet maken, maar weet niet waarom.

Ik vind het een gelaagd boek, erg boeiend geschreven en interessant om te zien hoe een enkele keuze een leven zo kan beïnvloeden of je juist totaal ergens ander kan brengen. Speelt zich ook gedeeltelijk af tijdens de 1e en 2e wereldoorlog.

Cynni


Een klein dun boekje van 98 pagina's maar oh zo mooi.

De filmvertelster speelt zich af in de Atacama-woestijn van Chili, de droogste ter wereld. Maria Margarita is de dochter van een invalide mijnwerker.
Net als iedereen in het afgelegen dorp, is ook een van háár favoriete bezigheden om naar de enige bioscoop te gaan die het dorp rijk is, waar films worden vertoond met Marilyn Monroe, Gary Cooper, Charlton Heston, of Mexicaanse films vol liedjes.


Het is iedere keer weer kijken of ik in het afgelopen jaar iets heb gegeten wat boeiend genoeg is om te lezen voor deze lijst.

Dit keer is dit Leven na leven van Kate Atkinson. De hoofdpersoon beleeft haar leven steeds opnieuw. Hierdoor krijg je dezelfde tijd verschillende keren te lezen waarbij de hoofdpersoon steeds nieuwe keuzes maakt. Want als ze de verkeerde maakt, dan eindigt haar leven. Zo weet ze zelf ook in een soort van onderbewuste welke keuzes ze niet moet maken, maar weet niet waarom.

Ik vind het een gelaagd boek, erg boeiend geschreven en interessant om te zien hoe een enkele keuze een leven zo kan beïnvloeden of je juist totaal ergens ander kan brengen. Speelt zich ook gedeeltelijk af tijdens de 1e en 2e wereldoorlog.

Cynni


Subscribe to november 2013 - mei 2014