2008 2e helft

Prachtig, spannend, emotioneel, een heerlijk boek bestaande uit zes korte verhalen. Op één verrukkelijke avond in een zalige zucht uitgelezen. Nou wat willen jullie nog meer? En dat terwijl ik helemaal niet van korte verhalen houd! En al zeker niet van verhalen met een open eind. Het laatste verhaal is hier - naar mijn gevoel - een uitzondering op. Daar kun je je voorstellen hoe of het verder gaat. Bij de anderen moet je daar naar raden.

Het zit 'm naar mijn idee daarin dat elk verhaal draait om een steen die veel mensen om de één of andere reden zwaar op de maag ligt. Allemaal andere stenen, maar we kennen ze, van ons zelf of van onze omgeving. Zelfs in dat ene verhaal waarin de steen helemaal niet benoemd wordt maar je, door de taal van Murakami, zo intens met de vrouwelijke hoofdpersoon mee kunt leven die met haar onbekende probleem rondloopt, dat je het gevoel hebt hand in hand met haar verder te kunnen.


 

Okee, ik had monalisa's mening over After the Quake al op haar blog gelezen, maar wil hier toch ook nog even reageren. Ik las het boek alweer een poos geleden en was er ook niet zo van onder de indruk.
Alleen het verhaal Super-Frog Saves Tokyo deed me echt wat en is me
dan ook bijgebleven. Maar ik ben zeker van plan het deze maand nog
eens in het Nederlands te proberen om te zien of dat nog uitmaakt.


VOORAF

Ik heb haar hier ter plaatse onlangs gehoord ze is een grand old lady geworden. En al heb ik niet veel van haar gelezen omdat ik in mijn leesperioden met Engelstaligen bezig was, ik val nu echt voor de verhalenbundel 'Het Tuinhuis'
 


Subscribe to 2008 2e helft