Een magisch weefsel van dertien onderling verbonden verhalen. Boekgrrls Katja postte haar indruk van dit boek op de lijst.
Roman
Boekgrrl Cynni attendeerde ons op een boek over de zogenaamde Orphan trains in de VS. Tussen 1854 en 1929 gingen weeskinderen gingen van station naar station om daar gekeurd te worden en hopelijk gekozen.
Boekgrrl Monalisa las dit boek in het engels. Na een matige start beoordeelde ze het boek uiteindelijk toch als interessant.
Door de aparte kijk op de werkelijkheid vindt boekgrrl Simone "De Wertheims" een geslaagde aanvulling en afwisseling op de rits boeken over de Holocaust.
In mei 2011 stond De afschuwelijke eenzaamheid van Maxwell Sim op onze leeslijst. Deze roman van Jonathan Coe begint met een persbericht uit maart 2009 van de Schotse politie: zij hebben de 48-jarige Maxwell Sim naakt in onderkoelde toestand in zijn auto aangetroffen, met enkele lege whiskyflessen en twee kartonnen dozen met tandenborstels. De rest van het boek is gewijd aan hoe het zover heeft kunnen komen.
Ben begonnen aan deze roman. Haalde 'm uit de bieb n.a.v. wat opmerkingen van Barber v/d Poll in haar column in de VK. Die triggerden m'n nieuwsgierigheid 't Is een ferme roman, 500 en zoveel pagina's. (En dat uit de bieb- niks voor mij, zo'n pil in korte tijd.) Twee motto's. ' Geef je ogen de kost, kijk' (Jules Verne); en 'Het oog volgt de wegen die in het werk voor hem gebaand zijn' van Paul Klee. En kijken lijkt de manier waarop de auteur werkt. Kijken naar mensen en de dingen waarmee ze zich omringen. In een preambule gaat 't over legpuzzels. Kleine stukjes, zelf zonder betekenis. De puzzelaar friemelt met die stukjes, zoekt naar verbanden.
Dit nieuwe boek van Peper heb ik nu al een paar uur uit. Ondertussen heb ik mijn zoektochten verricht op internet. Ik wist namelijk zo goed als niets over Duitse romantische schilders als Friedrich, Böcklin, Carus en Blechen. Maar vooral Friedrich. En, vroeg ik me, heb ik dat in me: gepassioneerd raken over een schilderij, zo erg dat ik het wil hebben, hoe dan ook? Maar nee, ik heb dat niet. Peper's hoofdpersonen, Terwindus en Kee, hebben dat wel. Niet meteen heel zichtbaar. Maar het is duidelijk aanwezig.
"Vijf uur 's middags. Straks zal het exact vijf uur 's middags zijn in de kille novemberregen, als de bestelauto van boekverkoper Vollard (Etienne) die met hoge snelheid over de weg raast, in volle vaart een klein meisje aanrijdt dat zich plotseling voor zijn wielen gooit."
Zo begint het mooie maar tragische boek, dat de Prix du livre Inter 2003 heeft gewonnen, een prijs die bepaald wordt door de luisteraars van Radio France Inter.
Vollard is een grote, dikke boekverkoper, maar niet alleen dat: altijd al heeft hij boeken verslonden, en hij gaat gebukt onder de last van het niet kunnen vergeten van al die teksten. Als kind werd hij gepest, hij was een stil kind.
Het meisje Eva dat hij aanrijdt, is een eenzaam, stil meisje, door haar moeder steeds weer meegenomen, nergens is ze thuis. Ze raakt in coma na de aanrijding, en zal nooit meer spreken.
Vertaling Rogier van Kappel
438 pagina's, verdeeld over drie delen
Het verhaal speelt zich af in drie perioden in de geschiedenis
Na het lezen van dit geweldige boek rest me eigenlijk maar één vraag: waarom heeft niemand dit boek gelezen? Ik heb er geen mails over gezien, er staat niets over op de site, en er is zodanig weinig over te vinden op (Nederlandstalig) internet, dat ik aanvankelijk dacht dat het misschien niet vertaald was. Maar dat is het wel, volgens deze mooie site: Dus ik begrijp het niet.