Bibliotheek van de eerste Wereldoorlog deel 7
Oorspronkelijke titel: The Enormous Room
Vertaling:Harry Oltheten
345 pagina's | Dolce et Decorum | mei 2009
Oorlog
Cummings (E.E.), Dolce et Decorum, Eerste Wereldoorlog, Oltheten (Harry), Oorlog, Recensie-exemplaren
Oorspronkelijke titel: Im Westen nichts Neues
De oorspronkelijke vertaling is van Annie Salomons
208 pagina's | Bijleveld Erven J. | oktober 2010
Naar aanleiding van deze aanbeveling, kozen de grrls Van het Westelijk front geen nieuws als maandboek en lazen het in november, de maand waarin op Remembrance Day de gevallelen uit de Eerst Wereldoorlog herdacht worden.
"Dit boek wil noch een aanklacht noch een bekentenis zijn. Het wil alleen een poging wagen verslag uit te brengen over een generatie die door de oorlog vernield werd, ook als ze aan de granaten wist te ontkomen."
– E.M. Remarque –
Eindelijk is ie er dan, de samenvatting van dit boek
Ik was er al twee keer eerder aan begonnen, maar dan kwam er weer wat tussen en moest ik weer opnieuw beginnen.
Ik heb geprobeerd het overzichtelijk te houden maar dat er hier en daar wat door elkaar heenloopt is onvermijdelijk.
De op zich interessante bijdragen over googol en ´I am the walrus´ heb ik er uit gelaten omdat het niet in het licht van de betekenis van het boek ter sprake kwam. En natuurlijk omdat de samenvatting al lang genoeg is geworden. Misschien moet er wel een samenvatting van de samenvatting worden gemaakt.
--------------------------------------
2003 2e helft, December, Gezondheid/ Maatschappij, Oorlog, Rouwverwerking, Safran Foer (Jonathan), Terrorisme
Boeken kopen en lezen doen de boekgrrls het hele jaar door, maar een hoogtepunt is de Boekenweek. De keus van één van de grrls viel op HhhH, het veelgeprezen debuut van Laurent Binet met als ondertitel: Himmlers hersens heten Heydrich
Als ik mijn eerste indrukken van dit boek in enkele woorden neer zou moeten zetten dan zou dat zijn: "spannend", "vreselijk interessant" en "ik wil meer weten".
Een historische thriller met als onderwerp het goudtransport dat de Nazi’s aan het eind van de tweede wereldoorlog organiseerden om al het gestolen goud, van de door hen bezette landen, uit handen te houden van de oprukkende gealliëerden. Eén van de begeleiders van dit transport is de hoofdpersoon Herman Wagenvoorde, employé van het Almelose filiaal van de Nederlandse Bank die via de "arbeitseinsatz" gedwongen wordt in Berlijn op het hoofdkantoor van de Reichsbank te werken.
Van de blurp:
Stel je een Japanse voor, redelijk geletterd en geinteresseerd in de wereld om haar heen. Wat zal zij van Nederland weten? Wat algemeenheden: ze weet waar het ligt, dat Amsterdam de hoofdstad is, van voetbal, de tulpen en de molens natuurlijk, het drugsbeleid. Het internationaal gerechtshof in den Haag kent ze, als verwoed krantenlezer, ook. Enkele historische feiten, de Japans-Nederlandse handelsbetrekkingen, pijnlijke passages uit de recentere geschiedenis. En net als in Japan is er een monarchie.
Op de valreep wil ik het boek HhhH van Laurent Binet nomineren. Over WO II, de man die de shoah heeft bedacht.
Dit drama uit de geschiedenis kan wat mij betreft niet genoeg aandacht krijgen. Omdat niet mag worden vergeten en omdat moet voorkomen. Het boek van Binet wordt hoog gewaardeerd. Ik ga het zeker lezen, misschien tegelijk met jullie.
Ik heb de omschrijving hierna geleend van bol.com.
Het boek gaat over nazikopstuk Reinhard Heydrich, alias "de beul van Praag" en "het blonde beest", is uitvinder en uitvoerder van de Shoah, en een van de meest wrede nazi's die het Derde Rijk kende. Hij was de chef van Eichmann en de rechterhand van Himmler. Bij de SS noemden ze hem 'HhhH': "Himmlers hersens heten Heydrich".
In februari 2005 was het precies 60 jaar geleden dat geallieerde
bommenwerpers det Duitse stad Dresden, het 'Florence van het Noorden', met de grond gelijk maakten. Deze traumatische gebeurtenis werd uitgebreid herdacht met documentaires op de Duitse en Britse TV.
In hoeverre kent een kind zijn ouders? Blake Morrison beseft dat hij hier erg te kort schiet, en doet in dit boek een poging zijn moeder beter te leren kennen. Na haar dood (enkele jaren na de dood van zijn vader, over wie hij trouwens ook een boek heeft geschreven: "En wanneer zag jij voor het laatst jouw vader?") neemt hij de brieven mee, die zijn vader al die jaren bewaard heeft. Deze brieven zijn geschreven in de periode 1942 (toen Agnes/Kim en Arthur elkaar leerden kennen) tot 1946, het jaar dat ze trouwden. Uit de brieven distilleert de zoon hoe zijn ouders waren in hun omgang met elkaar. Zijn vader, zeker van zichzelf en hetgeen waar hij voor stond; zijn moeder, uit liefde bereid zichzelf grotendeels weg te cijferen. Morrison zet alle feiten op een rij, tegen de achtergrond van hoe het in die tijd was.
Op een feestje raakt Tony van der Meulen aan de praat met een vrouw, die hij van gezicht kent. Het gesprek gaat over levens die raar lopen en ineens zegt ze: "Toen ik twaalf was zei mijn zus tegen mij dat ze mijn zus niet was, maar mijn moeder" Omdat de journalist Van der Meulen van plan is een boek te gaan schrijven vraagt hij de vrouw of ze hem zijn levensverhaal wil vertellen en of hij daar een boek van mag maken. En zo ontstaat "de verzwegen moeder" , een soort historische fictie: het verhaal van de vrouw is echt, maar de namen zijn gefingeerd. Omdat de schrijver en zijn hoofdpersoon ongeveer van dezelfde leeftijd zijn, maakt Van der Meulen ook gebruik van zijn eigen jeugdherinneringen om de tijdsgeest neer te zetten. Ook de dialogen zijn verzonnen.
Maar dit is echt:
"Mijn zus is mijn biologische moeder, ik had ook nog een andere moeder, dat was eigenlijk mijn oma. Moeke noemde ik haar. Ze is altijd mijn moeder gebleven, ook toen ik wist dat ze het niet was."