Geschiedenis

Tijdens de Shoah zijn ongeveer 18.000 Joodse kinderen vermoord. Een paar honderd kinderen keerden terug uit de kampen. Enkele duizenden overleefden door onderduik of vlucht naar het buitenland. In Kinderkroniek 1940-1945 laat Guus Luijters het kind zelf spreken. Aan de hand van dagboeken, brieven en getuigenissen van en over kinderen volgt hij hun leven op de voet. Van de inval van de Duitsers tot de scheiding van het onderwijs, van de invoering van de Jodenster tot hun deportatie naar Westerbork – en ten slotte naar Auschwitz, Sobibor en andere kampen, waar zij samen met hun moeders werden vermoord.


(vertaling Jean Schalekamp)


Dit boek las ik n.a.v. enthousiaste mail over de verfilming ervan, en ik schreef al dat ik me kon voorstellen dat er een mooie film van de maken valt, maar dat ik het boek nog geen aanrader vond. Over dat laatste ben ik, nu ik het boek uit heb, erg aan het twijfelen gebracht.


Vertaling Rogier van Kappel 
438 pagina's, verdeeld over drie delen


Het verhaal speelt zich af in drie perioden in de geschiedenis 


Een indrukwekkend boek, alleen al door de manier waarop het in elkaar zit. De verteller maakt gebruik van een scheepsjournaal, van brieven en andere documenten, heeft personages geïnterviewd, en dan zijn er nog de stukken waarin hij zelf vertelt. Het lijkt een documentaire, maar is meer dan dat: een schelmenroman, een historische roman, een thriller. Boven de hoofdstukken staat een korte inhoud, en tussen de hoofdstukken verlevendigen tekeningen het geheel.


Ik heb weer een boek gelezen van een van mijn favorietste schrijvers. Een tikkie verslaafd was ik al jaren aan 'Moord in Toscane'en 'Lapo Mosca in ballingschap'. Ook 'Een man uit het dal van Spoletosiert al lang mijn boekenkast (over Franciscus). Nu kreeg ik in de bieb het boek over de renaissance te pakken en ja hoor, het boek kreeg míj te pakken! Echt een vastbijter, die veel informatie samen doet gaan met veel leesplezier. Alsof je de mensen en de tijd die ze beschrijft beter leert kennen. Hier is mijn verslag over het boek:


Het is geen loeispannende thriller, als pageturner voldoet het maar matig, het is niet overweldigend goed geschreven en er worden je niet aan de lopende band weetjes gepresenteerd. De hoofdpersoon is een sympathieke politieman die wat onduidelijke mannelijke agenten en een paar superslimme dames om zich heen heeft verzameld voor zijn afdeling Kunstdelicten. Maar het verhaal is geworteld in oude en mysterieuze (kerk)geschiedenis en dat zal het boek wel het etiket ‘als de Da Vinci-code’ hebben opgeleverd. In Spanje verdreef Navarro worldbestsellerlijstenaanvoerder Dan Brown van de eerste plaats. En natuurlijk liggen er al filmplannen klaar. Je blijft doorlezen. Dat wél.

Er is een verhaal, maar omdat het boek eerlijk gezegd niet veel meer is dan het verhaal, neem ik het over van de achterflap. Dan verklap ik het minst.  


Vertaald 1998 door Jenny Tuin

Dit boek geeft een literaire reconstructie van het leven en de persoon van Hadrianus die leefde van 76-138 en keizer was van Rome. Het beschrijft, in de vorm van een lange brief aan zijn aangenomen zoon (een brief die steeds meer een herinneringsboek wordt) hoe Hadrianus op latere leeftijd terugkijkt op zijn leven en werk. Vanuit het perspectief van zieke oude man (hij is dan 59, in die tijd heel oud) vertelt hij hoe zijn leven zich heeft ontwikkeld. Hoe hij als jonge man uit Spanje in Rome aankwam, wat hij heeft geleerd, welke functies hij heeft bekleed en hoe hij langzamerhand toegroeide naar het keizerschap.

Hadrianus begint het boek met te vertellen dat zijn lichamelijke gesteldheid slecht is en hoe hem dat langzamerhand heeft bevrijd van de dwang van alles te moeten; hoe hij nu tevreden en rustig in het leven staat en zijn einde afwacht.


In andere boeken en uit verhalen had ik over de Japans-Chinese oorlog gehoord. Daar wilde ik allang meer over weten. En, vraag me niet waarom, omdat ik alle boeken van Chinese schrijvers wil lezen (behalve Lulu Wang) kocht ik dit boek meteen toen ik het in de ramsj zag liggen. Het is een boek dat je wat doet.

In de zomer van 1937 veroverde het Japanse keizerlijke leger het Chinese Shanghai. In december 1937 viel het Japanse leger Nanking binnen en vermoordde 300.000 van de 600.000 burgers en soldaten in de stad. Dit staat bekend onder de naam De verkrachting van Nanking. Meer dan 20.000 vrouwen (sommige schattingen hebben het zelfs over 80.000 vrouwen) werden door groepen Japanners verkracht, doodgestoken met bajonetten of doodgeschoten, zodat zij geen getuigenis zouden kunnen afleggen. Daarvoor en daarna trok het Japanse leger over het platteland, moordend en verkrachtend. De wreedheden van de Japanners waren onbeschrijflijk.


"Hoe kunnen we deze geschiedenis ooit aan onze kleinkinderen vertellen, het verhaal over die laatste maanden van 2004? Wat zullen we ons nog herinneren? Het doorstoken lichaam in de Linnaeusstraat? De kelders die opengingen? De almaar bewegende lippen van politici en intellectuelen? De stilte in de stad? De toon, de nieuwe toon die opeens was gezet? Waar moet ik beginnen?"

Zo begint dit kleine boekje van Geert Mak en in nog geen 100 paginaatjes schetst hij ons wat er volgens hem gebeurde vanaf 2 november. En zoals gewoonlijk gebruikt hij de geschiedenis om ons een spiegel voor te houden. Het is een boekje dat even aan het denken zet. Dat ook wat dingen verklaart. Niet alles. Mak is ook maar een mens van deze tijd en dat is misschien het enige, lichte bezwaar tegen dit boekje: het staat wel erg dicht op de gebeurtenissen. 


Een debuut. De vier seizoenen van Mary is een historische roman en speelt in Brugge, 1787.

Vanuit Engeland wordt sister Mary naar het Engels klooster in Brugge gestuurd, om daar les te gaan geven aan de dochters van de gegoede burgerij. Deze overplaatsing is niet helemaal vrijwillig, men vindt haar in Engeland te vrij, in haar opvattingen en haar omgang met leerlingen. Dat zal ze in het stijve Brugge wel afleren, denkt de abdis.

Ze vindt Brugge in tijden van oproer. Keizer Josef regeert de zuidelijke Nederlanden vanuit Oostenrijk, en zijn decreten worden niet in dank afgenomen. Terwijl de handel floreert en de handelaren rijker worden, verarmt het volk. Van sociale voorzieningen had men in deze tijd nog nooit gehoord. Dat plebs was immers niet anders gewend, en er waren er toch te veel van. Maar het is de vooravond van de Franse Revolutie, en overal roert het volk zich. Ze nemen het niet meer.


Subscribe to Geschiedenis