In de nok van de Utrechtse Domkerk hangt het levenloze lichaam van een vrouw. Niet lang daarna worden in twee andere kerken in Utrecht lichamen aangetroffen. Ook deze vrouwen zijn op gruwelijke wijze om het leven gebracht. Rechercheurs Rob van Helden en Nicole Hessels worden op de zaak gezet.
Wie zijn die vrouwen? En wat betekent dat symbool – een wiel met zes spaken – dat overal opduikt? Stap voor stap komen Rob en Nicole erachter dat de moorden iets met de Vrede van Utrecht, die in 1713 is gesloten, te maken hebben.
In Vredesnaam is een thriller die Danielle Hermans in opdracht van de Stichting Vrede van Utrecht schreef, omdat het dit jaar 300 jaar geleden is dat de Vrede van Utrecht werd gesloten.
De Vrede van Utrecht is de verzamelnaam voor een reeks verdragen die in 1713 werden getekend in de gelijknamige stad in de Republiek der Zeven Verenigde Provinciën. Het betekende het einde van de Spaanse successieoorlog, en de vrede beëindigde tegelijkertijd religieuze conflicten. Wat uniek is dat deze vrede tot stand kwam door ‘polderen’: er werd anderhalf jaar lang gepraat en onderhandeld over hoe de vrede eruit moest zien. Politiek kwam er een hoop bij kijken. Voor gaststad Utrecht betekende het anderhalf jaar lang feest. Het waren gouden tijden voor de horeca en de theaters.
Toch kom je relatief maar weinig te weten over die Vrede van Utrecht. Alles wat Hermans daarover schrijft blijft aan de oppervlakte en is wat houterig van stijl, al maakt ze wel nieuwsgierig naar wat waar is/was en wat niet. Jammer is wel dat je daardoor de sfeer niet helemaal te pakken krijgt. Centraal staat de oplossing van de moordzaken die plaatsvinden in het Utrecht van nu. Er wordt een verbinding gelegd met een rondom 1713 opgericht wereldwijd vrouwennetwerk, dat Eirene heet, inderdaad een van de drie horae en symbool van de vrede.
Vrouwen nemen een prominente rol in het boek in. In positieve zin en in negatieve zin, daar is Hermans wel evenwichtig in. Dat geldt niet altijd voor de beweegredenen van de vrouwen om iets te doen, maar ach, daar is het tenslotte een thriller voor. Natuurlijk nemen de rechercheurs een belangrijke plaats in. Beetje stereotiep duo, dat regelmatig doet denken aan het rechercheurskoppel uit Flikken Maastricht. Rob van Helden is eveneens verbannen uit het politiekorps Amsterdam.
Waarom zit ik er nu zo omheen te schrijven? Juist, omdat het een thriller is. Over de Vrede van Utrecht kun je flink wat pagina’s op internet vinden en je kunt er dikke, al dan niet wetenschappelijke boeken over lezen. Daar hoef je het boek niet voor te lezen. Het gaat om de spanning. Dat is er wel, je blijft lezen, want je wilt wel weten hoe dit Dan Brownachtige verhaal zich ontspint. Daar laat ik dus niets over los.
De stijl van Danielle Hermans is niet altijd even soepel. Ze is erg uitleggerig, en met name in de historische sfeertekeningen niet altijd even soepel (een beetje Wikipedia in eigen woorden).
Overigens wist Hermans dat Eirene de naam is van een springlevende internationale vredesvereniging die sinds 1957 bestaat en een Nederlandse afdeling heeft? Je vraag je af hoe zij het vinden dat hun naam is gekozen voor een netwerk dat een rol speelt in een thriller.
Al met al: goed leesbaar, best aardig verhaal, ik heb me er goed mee geamuseerd. Had af en toe gedachten over Danielle Brown Hermans, maar dat is niet in alles complimenteus bedoeld.
Yvonne