Voor iedereen die geïnteresseerd is in architectuur en de filosofie daarachter een absolute aanrader. Heerlijk om de discussies te volgen van jonge enthousiaste architecten in de jaren vijftig en om te lezen over hun bevindingen en ontwikkelingen. Allemaal in een spannend en sfeervol verhaal, waarbij op het tweede plan de tweede oorlog nog een belangrijke rol speelt.

Van de blurb:

Aan de gelukkige jeugd van Wies Bouwmeester komt in 1945 abrupt een eind met de arrestatie van haar vader, een aannemer die verdacht wordt van collaboratie met de Duitsers. In een onbewuste poging haar vaders misdaad te herstellen gaat Wies bouwkunde studeren, vervuld van idealen over de maakbaarheid van de samenleving: de architectuur en de inrichting van het landschap, denkt ze, zullen bijdragen aan een betere wereld.
In Nieuw-Lelievelt weerspiegelt het persoonlijke drama dat zich in Wies' leven ontvouwt de ontgoocheling van een generatie. Robert Anker schetst een indringend beeld van het naoorlogse Nederland - van de hoopvolle jaren van wederopbouw tot onze eigen illusieloze tijd.

Die blurb was nou niet echt een aanbeveling; "ontgoocheling" en "illusieloze tijd"! Het waren de "idealen over de maakbaarheid van de samenleving" die me over de streep haalden, want dat kwam me bekend voor en daarbij kan architectuur me diep raken. Het werd een boeiende, literaire reis door de wereld van de Nederlandse architectuur. En voor mij is hier geen sprake van ontgoocheling, maar gewoon de ontwikkeling die elk openstaand mens doormaakt. Elk mens dat bereid is vergissingen te erkennen en nieuwe uitdagingen aan te gaan. En waarom illusieloze tijd? Goed, we worden op een gegeven moment allemaal met onze neus op de feiten gedrukt dat het in het leven vaak anders gaat dan we verwacht hadden. Maar ik vind Wies Bouwmeester een sterke meid die in staat is, met het verleden van haar vader als last op haar schouder, tot een mooie, intrigerende persoonlijkheid uit te groeien.

Tot mijn verrassing is ook een deel van het boek gewijd aan het grensgebied tussen Sénegal en Mauritanië. Toen ik las dat Wies daar ging wonen en werken, kreeg ik het meteen benauwd. Heb zelf in Sénegal gewoond en gewerkt, zo'n 20 jaar later, en ik wist dus van de problemen in dat gebied. Goed beschreven hoe wij, ontwikkelingswerkers, lokale conflicten niet altijd goed weten in te schatten en daar met al onze goede bedoelingen en tomeloze inzet volledig de mist in kunnen gaan en zelfs slachtoffer kunnen worden.

Nogmaals, een hele bijzondere ervaring dit boek. Genieten.

Eisjen