Otfried Preussler: Meester van de zwarte molen

Een straatjongen wordt enkele nachten op een rij wakker omdat hij zo vreemd gedroomd heefty. Het leek wel echt: iemand riep hem om naar de Zwarte Molen te komen. Als het weer gebeurt, besluit hij er eens te gaan kijken, al wordt het hem afgeraden. Op de molen aangekomen gaat hij aan de slag als molenaarsknecht. Het is hard werken, hij is iedere dag weer gebroken en uitgeput, en er gebeuren vreemde dingen, maar hij heeft er ook vrienden, en goed onderdak en eten is ook veel waard, vindt hij. Hij blijft.. En de molenaar blijkt een tovenaar, de knechten zijn de tovenaarsleerlingen, zoals hij er zelf na drie maanden ook een wordt. Het zint hem niet erg dat de molenaar zo'n tiran is, en dat er onder de knechten gespioneerd en verklikt wordt. Als hij dan ook nog ontdekt dat ieder jaar op Oudjaarsnacht een van de bewoners van de molen moet sterven, en een van hen zijn beste vriend is, rijpt langzaam het idee om te ontsnappen. Maar weglopen lukt niet, de tovenaar maakt dat onmogelijk. Alleen een meisje dat van hem houdt kan er voor zorgen dat de toverkracht verbroken wordt.

Preussler won met dit boek de Zilveren Griffel en Europese Jeugdboekenprijs
ISBN 9060691288 Gebonden Verschenen: juni 2000 Gewicht: 484 gram Formaat: 221 x 151 x 28 mm Uitgeverij Lemniscaat

Wat vinden wij ervan:

Dit boek heb ik al een tijdje geleden gelezen. Ik was erg nieuwsgierig, omdat ik meerdere mensen ken die er lyrisch over zijn. Een onderwijzeres leent het ieder jaar uit de schoolbibliotheek om het voor te lezen aan haar kinderen, omdat ze het zelf het mooist boek ooit vindt. Afgelopen jaar bracht ze het al snel weer terug: de kinderen vonden het niets.. En aan welke kant kom ik..tja, helaas voor de fans, ik ben het met de kinderen eens. Ik ben er niet kapot van. Tuurlijk is het een aardig verhaal, en ik wilde ook wel weten hoe het af zou lopen, maar een boek dat je nooit meer vergeet? Nee. Een boek dat je niet kan wegleggen? Ook niet.. Marjo

Aanvankelijk ging ik ervan uit dat het een boek voor volwassenen was, en was ik benieuwd waar het vreemde onderwerp van die bijzondere molenjongens me zou brengen. Al snel bleek uit de stijl echter dat het hier om een kinderboek ging, een beetje teleurstellend, want 't werd dus 'gewoon' een sprookjesachtig verhaal. Wel goed verzonnen en mooi geschreven, maar ik miste de diepgang. Omdat het boek niet dik was zette ik toch door, en het einde vond ik alsnog erg spannend, en de ontknoping aardig. Voor een kinderboek vond ik het wel weer zware kost dat het ook gaat over een jongen die zelfmoord probeert te plegen (en over andere duistere sterfgevallen). Het lijkt me een beetje pedagogisch onverantwoord. Monalisa

Ik vond het ook een leuk boek om te lezen, maar niet zo heel veel meer... Mylene

Ik heb het boek als kind wel gelezen, maar herinnerde me er weinig van. Het heeft kennelijk niet zoveel indruk gemaakt, terwijl ik het nu toch wel een erg tot de verbeelding sprekend verhaal vond. Ik vond alleen het einde wel erg abrupt. Hoe zou het nou met de andere molenaarsjongens afgelopen zijn? En het meisje kwam er ook wel heel bekaaid af in het geheel. Preusler had er wat mij betreft wel een twee keer zo dik boek van mogen maken. Zou dat in die tijd not done zijn geweest? Tegenwoordig zijn kinderboeken over tovenaarsjongens en magische toestanden allemaal minstens trilogieën, maar dat durfden ze destijds misschien nog niet aan? Ik heb het in één adem uitgelezen en ik zal het de kinderen zeker aanraden. Lekker spannend verhaal (die dreigende graven op dat veldje!) voor wie van geheimzinnige toestanden houdt. Maaike

Een sfeervolle maar donkere, mooi gestructureerd en fraai uitgewerkte vertelling, die me deed denken aan enerzijds een christelijk verhaal en anderzijds aan verhalen die al veel ouder waren.

De Christelijke invloeden: wetten en gewoontes van enerzijds de Christelijke gemeenschap (functie van de kantorka, paasgewoontes, kermis) die omgekeerd weerspiegeld worden in de Molenaar (die deed denken aan Moenen met het ene oog) met zijn 12 leerlingen die in de eigen kleine gemeenschap hun eigen rituelen en wetten hebben.

Het verhaal had iets oers - de structuur die je steeds terugziet: Krabat die eerst door de naamloze molenaar en later door de naamloze kantorka wordt geroepen door de kracht van hun stem; het belang van het getal drie (3 ontmoetingen, 3 jaren, 3 gevechten); de gedaantewisselingen die deel uitmaken van de strijd om de vrijheid en het vege leven. Dit laatste zie je in zowel de strijd tussen Molenaar en Hobbezak als Molenaar en Krabat, maar buiten dit boek ook in het verhaal van de gelaarsde kat, in de Disney video van Merlijn, in de verhalen van het Mabinogion. Hierdoor krijgt het verhaal iets bijna mythisch voor me.

De manier waarop het verhaal wordt verdeeld in eerste jaar (kennismaking, illusie van de veilige haven), tweede bewustwording van het gevaar) en derde jaar (conflict en besluit) vond ik heel fraai.

Ik vond later op het internet dat er ook een tekenfilm van is gemaakt . Janneke (T)

Die (Oost-Europese) tekenfilm heb ik, als tamelijk jong kind, gezien. Ik herinner me nog heel wat passages precies. De film heeft een verpletterende indruk op me gemaakt. Pas een paar jaar later ontdekte ik dat dit een verfilming van een boek was. Meestal vind ik alleen het boek of alleen de film goed. In dit geval ben ik sprakeloos en onder de indruk over beide! Woeste Joke

samenvatting Dettie

Nog meer over dit boek....: 

Preussler bij Kjoek

Website van Otfried Preussler

schrijver: 

boektitel: 

Meester van de zwarte molen

isbn: 

9789060691281

genre: 

leeslijst: