In Zweden is de politie druk bezig met de beveiliging van premier Olof Palme. Palme heeft daar zelf geen boodschap aan, maar de politie krijgt veel signalen binnen dat diverse groeperingen het op Palme gemunt hebben, bijvoorbeeld de Koerden. Ook komt er een tip binnen over een Amerikaanse journalist: Krassner. Het is niet helemaal duidelijk wat hij in Zweden komt doen. De politie wil daar achter komen door een (illegale) huiszoeking en er wordt een inbraak op touw gezet. Op hetzelfde moment zijn collega's met dezelfde man bezig, maar om andere redenen. De man springt echter uit het raam en overlijdt, een zelfmoord volgens het boekje, inclusief afscheidsbriefje.
De politie ontdekt dat Krassner bezig was aan een boek over het verleden van Olof Palme. Palme is een spion, tenminste, dat verleden heeft hij. Daardoor brengt hij zijn eigen land in discrediet. Krassner heeft dat van zijn oom doorgekregen, die inmiddels overleden is, maar die de bewijzen aan zijn neef doorgegeven heeft. Zijn neef moet dit in de publiciteit brengen. De zelfmoord van Krassner zet veel mensen aan het denken. De getuigen van zijn sprong, zagen zijn schoen pas later achter hem aan komen, wat niet kan... Het afscheidsbriefje is nogal cryptisch, maar wel door hemzelf geschreven, want zijn vingerafdrukken zitten erop.
Commissaris Johansson zit het niet lekker. Chef de bureau Berg hoort voortdurend 'belletjes rinkelen', maar doet daar niets mee. Berg heeft veel steun aan zijn rechterhand Waltin, maar er is wat met die Waltin... Dat er wat met hem is, wordt de lezer snel duidelijk. Hij heeft geld in overvloed, bezit meerdere appartmenten en heeft een nogal curieus sex-leven. Hij houdt van sm, maar dan met zelfgekozen slachtoffers, zoals daar is een medewerkster van de politie die Waltin langzaam in zijn wereld zuigt. Inpecteur Bäckström heeft ook een wat rare kijk op sex. Hij vindt alle vrouwen hoeren en de vrouwen die mishandeld zijn en op het bureau komen, die hebben er zelf om gevraagd en verdienen een flinke beurt, door hem te geven...
Dan zit in Amerika nog een ex-vriendin van Krassner, bij wie Johansson op bezoek gaat als hij toevallig toch naar Amerika moet. Uiteindelijk is bijna niemand wat hij leek te zijn. Aan het einde van het boek komen alle losse eindjes op een bijzondere manier bij elkaar. Het is zo bijzonder dat dit bijna niet bedacht kan zijn. Bij de politie werkt een zekere Persson, toeval??? Als Leif Persson (de schrijver) dit boek puur verzonnen heeft, dan is het heel knap bedacht. Als lezer snap je pas als het uit is, wat alles te betekenen had.
Hoewel ik als vrouw zijnde wel mijn vraagtekens plaats bij de vrouwonvriendelijke sexuele praktijken. Wat daar de functie van was, begrijp ik niet. Je weet van te voren wel hoe het af gaat lopen (dat Palme doodgaat) maar wie het gedaan heeft en waarom, dat blijft tot op het allerlaatst een heel groot raadsel. Als je het boek uit hebt, loop je er nog een aantal dagen over na te denken hoe het nou uiteindelijk allemaal zat. Ik heb er meerdere dagen en verschillende pogingen over gedaan om de recensie te schrijven. Ik kan het boek zeker aanbevelen, het is dik en de eerste 100 pagina's zijn nogal zwaar te verstouwen. Ik begon me te irriteren aan het zelfmoord-verhaal, waarom dat steeds weer opgerakelt werd. Het was overduidelijk zelfmoord, LAAT het dan ook zelfmoord zijn! En ook al was het dat niet, er waren geen bewijzen voor moord...toch?
Wees niet bang dat ik teveel verklapt heb in deze recensie, want dat heb ik echt niet! Ga hem zelf lezen en geniet ervan!
Nog wat zinnen uit het boek:
'Krijg nou wat, dacht de hoofdinspecteur en hij keek Bäckströms verdwijnende rug na. Nota bene die sjacheraar. Misschien is hij wel religieus geworden, dacht hij, maar op datzelfde moment ging de telefoon en kreeg hij andere dingen om ove na te denken.'
''Sir, u wilde gaan zwemmen, sir?' zei Bäckström. Nee, dacht Johansson, ik was van plan naar een concert van Vikingarna te luisteren en daarom ben ik gekleed in slechts een zwembroek naar het zwembad van de FBI-academie zeventig kilometer ten zuiden van Washington gekomen. Maar dat zei hij niet. In plaats daarvan knikte hij als het boertje dat hij was.'
Joke