Voor maart 1999 hadden we onder de noemer 'licht en luchtig' Erica Jong met 'Zaliger nagedachtenis´ op de lijst staan. Met de titel ging het al niet helemaal goed:
>>Er is wel iets grappigs en mysterieus aan de hand. Zowel de Engelse versie als de Nederlandse vertaling was in de bieb aanwezig, maar in de Nederlandse vertaling die heet 'Zaliger nagedachtenis' staat dat het een vertaling is van: 'Of blessed memory.'
Hierop werd verzucht, door iemand die niet echt van plan was zich in Jong te gaan verdiepen:
>>bedankt - Als ik hem ooit lees dan weet ik nu tenminste de juiste titel>>
Verder had Jong nog al te lijden onder Rascha Peper. Bij velen was zij zo goed bevallen dat haar hele oeuvre gelezen moest worden wat ook in de mail van maart nog terug te vinden is.
>>Zucht, kan ik straks weinig meedoen met de Maart discussies - Anna Blaman kom ik gewoon niet doorheen, en Erica heb ik al lang afgeschreven; dan maar die andere proberen misschien?? (Of toch maar gewoon lekker verder gaan met meer Rascha Peper?)>>
Dit was dus het volgende probleem met Erica Jong, de herinnering aan eerder werk, het was meestal geen mooie herinnering.
>>Ben ik net in begonnen. Gaat over de vrouwen van een joodse familie van 1900 tot net voorbij nu. Wekt helemaal niet de indruk van yuk en porno.>>
>>ok, ok, ik had het eigenlijk niet over dit boek - maar over mijn afkeer voor Erika Jong's eerdere boeken die me op een gegeven moment me zo geïrriteerd heb dat ik bezworen heb om nooit meer wat van haar te lezen.>>
>>Ik heb mij de afgelopen dagen bezig gehouden met Erica Jong's 'Zaliger nagedachtenis'. Een aantal jaren geleden heb ik een poging gedaan om het 'ritsloze nummer' van haar te lezen. Daar ben ik nooit doorheen gekomen, wat ik me er van herinner is een vliegreis naar een of ander congres en veel platte seks, het kon me niet bekoren.>>
Toen kwam toch de inhoud van het boek aanbod.
>>Mij kan Jong dus wel boeien tot nu toe (ik ben op 1/3). Ik hou wel van familiekronieken, en dit is niet zo zwaar geschreven, en wel met humor.>>
>>Het beschrijft vier generaties joodse vrouwen, startend met de "stammoeder" Sarah, die vanuit Rusland naar Amerika emigreert, en het eindigt met de achterkleindochter Sarah die uiteindelijk een andere keuze voor haar leven maakt dan haar voorgangsters hebben gedaan. Rode draad in de verhalen is dat de vrouwen, soms na bewogen liefdesverhoudingen kiezen voor hun man, hun gezin, hun dochters. Ze voeden hun dochters op met de erfenis van oma Sarah. Allerlei wijze spreuken komen er met enige regelmaat in het boek voor. Alleen achterkleindochter Sarah kiest er uiteindelijk voor om niet de belangen van haar dochtertje Dove voorop te laten staan, maar kiest er voor om de kroniek van haar voorgangsters op papier te zetten.>>
De wijze spreuken vielen niet bij iedereen even goed.
>>Zij blijft erg hangen in het gebruik van uitdrukkingen en gezegden die Joods zijn, maar ook vol met clichés zitten daar had van mij wat meer eigen inbreng in gemogen.>>
In de besprekingen kwam het seksgehalte van Jong naar voren.
>>ook dit boek is weer doorspekt met stukken seksualiteit die mij niet kunnen bekoren laat staan opwinden (maar goed dat is natuurlijk erg persoonlijk). Mij bekroop het gevoel dat ze iets wil doorbreken door met de woorden "kut en pik" te komen, het staat wel stoer om het zo te zeggen. Goed dit alles mag van mij dus geschrapt worden.
En dan de laatste overwegingen.
>>Mijn conclusie: het blijft een kartonnen decor met ongeloofwaardige vrouwen met een ongeloofwaardig taalgebruik, een goedkope en gemakkelijke enscenering om heel veel seks op het toneel te vertonen. En het heeft naar mijn smaak erg veel pretenties.>>
>>Tot zo ver Erica Jong en ik en ik denk dat er ook geen vervolg meer komt.>>
>>Uit!!!! gisteren lekker in het zonnetje in mijn tuin. Niet onaardig, niet super indrukwekkend, hoewel het wel de "grondstoffen" daarvoor in zich heeft.>>
>>Op zich was het een lekker lezend boek, maar het maakte niet echt een diepe indruk op me. Er worden soms gruwlen in beschreven, de progroms en de tweede wereldoorlog, maar op één of andere manier slaat dat bij mij niet in. Je hebt zo van die boeken, daar komen de gruwelen door de regels heen zo helder op je netvlies te staan............ Ik ken familiekronieken waarbij je meegesleept wordt in de vaart van het verhaal. Hier niet.>>
Katja
april '99