Op de markt een pocketuitgave van Rebecca uit 1943 gevonden. Achterin staat:You may wish to own Rebecca in a more permanent edition(...)substantially bound for $1.00 Deze bijna zestig jaar oude pocket lijkt eveneens 'permanent' ... Op de achterflap staat: Send this book to a boy in the armed forces anywhere for only 3c Zouden de boys ook zo zijn gegrepen door de eerste zin: 'Last night I dreamt I went to Manderley again'?
Ik denk dat de boys het na een paar bladzijden voor gezien zouden houden. Mijn exemplaar ligt klaar. We hebben hier al vaker over Rebecca geschreven. Ik herinner me nog hoe de hoofdpersoon (zonder naam) een regenjas aantrekt die haar te groot is en een zakdoekje vindt met een geborduurde R. De jas van Rebecca. Het boek schijnt verfilmd te zijn. Ik vond trouwens Jamaica Inn nog spannender.
Rebecca is overal aanwezig en wel zeer dominant. Niet in de laatste plaats natuurlijk omdat de haar toegewijde Mrs. Danvers daar voor zorgt. Voor degenen die het nog niet weten : Mrs Danvers is hoofd van de huishouding op Manderley, en accepteert de tweede vrouw van haar werkgever niet : niemand mag in de plaats komen van de door haar aanbeden Rebecca.
> Het boek schijnt verfilmd te zijn.
Yes, ik heb twee versies gezien, een heel oude uit de jaren veertig geloof ik, en later is nog eentje gemaakt, ik meen uitgezonden als serie. Heel mooi.
Leuk dat de discussie rond "Rebecca" al op gang komt! Ik heb het boek jaren geleden al gelezen, en vond het toen heel mooi. Toen ik later voor het pure leesplezier het boek nog eens herlas, kreeg ik van iemand de tip dat hier een vervolg op was. Niet van Daphne du Maurier zelf, maar van Susan Hill, met als titel: "Mrs. De Winter, is ook de titel in de Nederlandse vertaling. Voor diegenen onder jullie die Rebecca leuk vinden, probeer ook Mrs de Winter te pakken te krijgen, het is in dezelfde geest geschreven.
Susan Hill over "Rebecca"
"Rebecca is a novel of power and atmosphere. It is about obsession. It is about evil and its power and about the influence and hold of the past over us in the present. It is about vulnerability an loss, about fear, about death. It is a ghost story and a detective story (thought as the latter, it does not altogether hold water – it is possible to query legitimately some of the workings of the plot, with regard to the finding of the boat and Rebecca’s drowning). It is tightly plotted. It has the most powerful sense of place."
Ze geeft op haar website een fraaie beschrijving van het boek en over haar vervolg schrijft ze o.a.:
Now a word about sequels. There is some curious idea abroad that it is much easier to write a sequel than to write one’ own original novel. But of course a sequel is one’s own original novel. The fact that the character come to a writer bearing something of their past life and doings with them makes no difference at all to the fact that the new writer has to give them a future, a new story and to develop their characters in new situations. In this respect it is no different from writing a novel as it were from scratch – except that actually it is possibly a little harder. You can begin your own new characters with a clean sheet and do exactly what you want with them. You have to obey the rules of the characters you inherit from another writer.
Diverse keren Rebecca gelezen in het verleden, diverse film versies gezien, en de geweldige BBC series met Anna Massey als een angstwekkende Mrs Danvers (ofhoewel Geraldine McEwan - beter bekend als Miss Jean Brodie in een andere goede verfilming van een goed boek - ook een keer een indrukwekkende Danny heeft gespeeld)
Deze keer heb ik een verkorte versie gelezen. (Vorige maand al, maar toch mail erover gedisciplineerd in Drafts gehouden tot nu ;-) Ooit gekocht op een rommelmarkt - je kent ze wel, die versimpelde versies van klassiekers bedoeld voor studenten van Engels als buitenlandse taal. Verhaal in 100 pagina's en dan veel vragen achterin enzovoort. Wel handig om toch bij te blijven met de boek van de maand, zonder dat ik het helemaal nog een keer moest lezen. (Niet dat dat een straf was geweest ofzo, maar ach, er zijn ook zo veel andere boeken.)
Wat me deze keer wel opviel is dat... ojee, is dit dan een verklapper? tja, eigenlijk wel, dus voor de mensen die nog niet zover zijn, niet verder lezen.
v
e
r
k
l
a
p
p
e
r
vreemd genoeg vergeet ik altijd precies hoe de ontknoping gaat - ik weet natuurlijk dat Rebecca niet de geliefde perfecte vrouw was dat de 2e Mrs de Winter denkt dat ze was, maar de details van haar dood vervagen altijd en ik lees iedere keer opnieuw met spanning het stukje over de onderzoek. Maar goed, wat me opviel deze keer is dat - die Max is wel een mOOrdenaar! Het verhaal kan alles doen om hem een 'excuus' te bieden, maar het hebben van een 'heartless bitch' voor een vrouw is toch geen geldige reden om haar dood te schieten. Hij kon het gedachte niet verdragen dat een kind dat niet van hem was Manderley zou erven, dAt is eigenlijk waarom hij haar doodschiet. En toch, en toch, voel je dat hIJ diegene was die het meeste leed... Maar dan - waarom is hij ooit met haar getrouwd dan? Moeilijk moeilijk.
En het leek inderdaad alsof Rebecca hem zowat vroeg om haar dood te maken door hem zo uit te dagen - dat bleek later des de sterker als je leert dat zij een dodelijke ziekte had en als Danny vertelt dat dAt, langzaam sterven in bed, was de enige dat ze bang voor was...
En dan heb je 'de verteller'. De grijze muis die zich ontplooit tot liefhebbende sterke vrouw als ze eenmaal leert dat haar man tOch niet van Rebecca hield. Sterker nog, ze vind het gewEldig dat hij een moordenaar is! alles liever dan de rouwende weduwnaar dat ze hem als eerst voor aan zag.
Alles bij elkaar een zeer onfris boek wat enge karakters betreft... maar ondanks, of nee jUIst door al die engerds een fa-sci-ne-rend verhaal over liefde en jaloezie. (en ik heb het niet eens over Mrs Danvers gehAd! ;-)
Hoewel ik Rebecca heb gelezen voor mijn Engelse literatuurlijst en de verfilming van Hitchcock heb gezien, wist ik me eigenlijk bar weinig van het verhaal te herinneren... Alleen het beeld van de akelige Mw. Danvers was ik nooit vergeten!
Het deed mij onmiddellijk denken aan de stijl van de Brontës (2e vrouw hunkert naar liefde van stugge, rijke echtgenoot in groot landhuis met 'verboden' gedeelte - iiieeeks: Blauwbaard?). En dat blijkt te kloppen: dit boek wordt erkend als de laatste en beroemdste imitatie van Charlotte Brontë's Jane Eyre. Het verhaal is grotendeels beklemmend en je wacht voortdurend op wat er gaat gebeuren.
De overdreven onzekerheid van de ik-persoon werkte soms op mijn zenuwen, maar is toch ook wel herkenbaar - zeker voor die tijd. Opvallend (en niet gedateerd want volgens mij doen veel vrouwen dat nog) vond ik dat de vertelster altijd alles aan zichzelf wijt, terwijl de werkelijke schuld toch eigenlijk bij Maxim ligt. Ook hier blijkt trouwens maar weer dat je altijd moet blijven communiceren ;-)
Bij het lezen vielen me van tijd tot tijd de gedetailleerde beschrijvingen van mensen en plaatsen op en ik vroeg me af hoe getrouw 'the master of suspence' die beschrijvingen heeft gevolgd. In ieder geval weet ik nu dat er aan de plot gerommeld is en de film anders afloopt!
v
e
r
k
l
a
p
p
e
r
Het is H's eerste Amerikaanse film en waarschijnlijk wilde Hollywood Laurence Olivier niet als moordenaar presenteren... TSK. Misschien dat ik de film maar eens snel huur om te vergelijken.
Orson Welles heeft nog in het jaar dat Rebecca uitkwam (1938) een radioversie gemaakt. Gesponsord door Campbell Soup ;-) Als ze die nou eens uitzonden op een herfstachtige avond! Heerlijk :) "Rebecca zette een streep door het menu dat haar door mevrouw Danvers was voorgelegd en schreef met grote blokletters bovenaan: CAMPBELL OSSENSTAARTSOEP"
Maar ik dwaal af. Een nadeel van het boek vond ik dat je vanuit het 'heden' (1938 dus), terugkijkt op de belevenissen. Zo wist ik al dat Maxim en de vertelster uiteindelijk samen blijven: ze scheiden dus niet, Max wordt niet opgehangen en lijkt ook niet lang in het gevang te hebben gezeten. Wel vroeg ik me af of hun vlucht niet een overdreven reactie zou blijken - zouden de gebeurtenissen echt om zoiets rigoreus vragen? En dat wordt bevestigd. Het einde verraste me dan ook wel: door de ik-figuurs weemoedige gedachten over hoe Manderley er nu uit zou zien was ik op het verkeerde been gezet. No way back.
Wat betreft de naamloze vertelster: ik vraag me af of Daphne du Maurier wilde suggereren dat *zij* de vertelster is. Maxim is immers de eerste die haar ongewone naam correct spelt en tot twee maal toe denkt men dat zij uit Frankrijk komt in plaats van dat ze elkaar in Monaco hebben ontmoet.
Ten slotte werd nog geöpperd dat er sprake zou zijn van een lesbische relatie tussen Rebecca en Mw. Danvers, ofwel van een verliefdheid van Danvers' kant. Dat zou kunnen, maar ik neig toch meer naar een andere invulling. Qua relatie vind ik het namelijk niet aannemelijk dat Rebecca dan ook nog allerlei mannelijke minnaars/veroveringen erop na houdt. Ze kan natuurlijk 'bi' zijn, maar het lijkt me dan toch geen houdbare situatie voor een relatie. Het lijkt meer op een obsessieve moeder-dochter relatie. Mw. Danvers kent Rebecca al van kinds af aan, zij verzorgt haar, vergelijkt hun lengte en reageert jaloers op de nieuwe echtgenote zoals schoonmoeders volgens het clichébeeld wel doen. Zo ervoer ik het. Pas toen Danvers vertelde dat Rebecca mannen verachtte, leek het lesbische element een optie (tsja, ook een clichébeeld). Maar dan zou dat Rebecca betreffen en daar heb ik mijn twijfels al over geuit. Volgt u mijn gedachtenkronkels nog?
Simone Verheyen schreef:
> ik later voor het pure leesplezier het boek nog eens herlas, kreeg ik van iemand de tip dat hier een vervolg op was. Niet van Daphne du Maurier zelf, maar van Susan Hill, met als titel : "Mrs. De Winter", is ook de titel in de Nederlandse vertaling.
En deze maand verschijnt er *nog* een vervolg: Rebecca's tale, waarin Kolonel Julyan de hoofdrol speelt. Het is geschreven door Sally Beauman,
zie https://www.dumaurier.org/rebeccas-tale.html.
Op de site https://www.dumaurier.org vind je ook een videofragment van een interview met Daphne du Maurier en herinneringen van mensen die op Menabilly gewoond hebben - het landhuis waarin Daphne lange tijd woonde en dat model stond voor Manderley.
Wat zal ik nu eens gaan lezen?
Samenvatting
Eisjen