Carloz Ruiz Zafon: De schaduw van de wind

Ik kreeg dit splinternieuwe boek spontaan aangeboden na wat gemail tussen Eisjen en ik over een mogelijk interview met de schrijver in Utrecht. Ben bijna halverwege en vind het... eh... nee, geloof de hype niet grrls, dit is dus _niet_ alles dat wordt beloofd aan de kaft. En echt, ik was meer dan bereid om het geweldig te vinden... En het _idee_ is wel mooi, maar helaas komt het verhaal nooit helemaal tot leven. Ik had meer een 'Crimson Petal' leeservaring verwacht, zo'n boek waar je helemaal ingezogen wordt in het wereld van het verhaal. Maar nee, het werkt gewoon niet. Het is niet _slecht_. Ik zal het wel uitlezen maar ... nou ja, te veel 'maars' zal ik maar zeggen... Ik begon zelfs _heel even_ aan mezelf te twijfelen ('Waarom vindt iedereen behalve ik dit boek zo geweldig? Mis ik iets?') en zocht wat recensies op. Tussen alle positief geschreeuw vond ik gelukkig eentje van een vrouw die veegt de vloer met dit boek - ze zei alles dat ik zelf vaag voelde maar dan _veel_ venijniger! ;-)) Oja, even wat voor de vertaalgrrls - de engelse vertaling is van Lucia Graves. Dochter van de dichter Robert Graves, die de 2e helft van zijn leven met zijn 2e vrouw op Majorca doorbracht (vandaar een dochter die vloeiend Spaans spreekt.)

Elm@

Elma schreef:
> ('Waarom vindt iedereen behalve ik dit boek zo geweldig? Mis ik iets?')

(...) zelf heb ik het vooral gezien als een boek dat een lekker leesboek was. ''Dit boek blijft echt een verháál. Je hebt boeken die onder je huid kruipen, -wat ik een kwaliteit van het boek vind -, maar dat had ik hier niet'' schreef ik op 9-4 hier ter plekke. Maar een lekker verhaal op zijn tijd, met ouderwets tegenover elkaar gesteld goed en kwaad, dat gaat er op bepaalde momenten bij mij wel in. Deze keer zelfs gretig. Het deed me denken aan boeken die ik als kind verslond. Nu moet het allemaal veel verantwoorder, maar niet altijd. 

> Ik kon me voor geen enkele karakter interesseren.

Dat kan ik me wel voorstellen. Het is allesbehalve een psychologische roman. De meisjes worden in ieder geval niet goed getekend en de psychologie van de mannen is dunnetjes. En toch vond ik het heel leesbaar. Ik zag zelf wél parodie in het gebruik van de stijl die vaak ''te'' is en in het personage van Firmin. Je weet alleen nooit of iemand serieus een nevel in huis laat zweven of daarmee inderdaad de gothic novel parodieert.

> Helaas speelde de Cemetery of Forgotten Books maar een heel klein deel in het verhaal

Ja, dat was een lumineus idee dat er toch een beetje bij is blijven
hangen. Maar wat vind je van de titel: De schaduw van de wind? Ik vind het een uitstekend voorbeeld van de hele stijl. Poëtisch maar maar rakelings niet over the top, of wel natuurlijk. Als je die titel kunt waarderen, valt er meer te genieten. Hij glijdt wel regelmatig uit met zijn beeldspraak, maar dat deed me dan grinniken. Heel vaak ook vond ik het erg mooi gezegd. Barok en exuberant, allesbehalve Hollands, dat kan ik wel waarderen. Het is precies het tegenovergestelde van de stroeve stijl van P.O. Enquist waar ik óók van houd. Barok Rooms en streng protestant, beiden raken kennelijk een snaar. En dan de compositie van het boek. Okee, in elkaar geknutseld, zo kun je het noemen, maar degelijk rondgebreid. Heb je het boek uit, dan klopt het verhaal. Geen losse eindjes, niks open eind, van dat bevredigende werk als je hoofd niet naar doordenken staat. Een ouderwets geschreven verhaal voor bij de kachel, terwijl je niks meer hoort van het lawijt van broers en vooral zusjes. Niet naar bed willen, zo onopgemerkt mogelijk zitten lezen. Schreef hij voor jong volwassenen? Herkenbaar dan. Hoewel ik me inmiddels als echt volwassen beschouw, maar mogelijk met een tijdelijke regressie ;-)

> Ik zag zelf wél parodie in het gebruik van de stijl die vaak ''te'' is en in het personage van Firmin.

Fermin Romero de Torres, met zijn prachtige naam gejat van een
stierenvechters poster, is inderdaad de enige van de vele aanwezigen waarvoor ik toch een klein beetje sympathie voor kon opbrengen.

> Helaas speelde de Cemetery of Forgotten Books maar een heel klein deel in het verhaal  
> Ja, dat was een lumineus idee dat er toch een beetje bij is blijven hangen.

Ik voelde me hierdoor echt ... eh 'verneukt' is zeker geen nette woord hiero, nou jammer dan - het is er al uitgefloept en ik kan geen betere zo snel bedenken! ;-o Boekenliefhebbers lokken met blurb over een verhaal met een mysterieuze plek waar alle vergeten boeken terecht komen en dan zowat niets mee _doen_ in het verhaal!

> Maar wat vind je van de titel: De schaduw van de wind? Ik vind het een  uitstekend voorbeeld van de hele stijl. Poëtisch maar maar rakelings niet over the top, of wel natuurlijk.

Wel dus, vond ik dan. 
Ik had al mijn twijfels hierover (geen goed voorteken dussssss)

> Barok en exuberant, allesbehalve Hollands, dat kan ik wel
> waarderen.

ik ook, soms. The Gormenghast boeken zijn eigenlijk _veel_ fleuriger geschreven dan dit, maar die zijn ook veel _beter_ geschreven. Dit boek 'werkte' gewoon niet voor mij. En de recente Crimson Petal and the White van Michael Faber was ook zo'n barok extravaganza waarvan ik heb gesmuld.

> Schreef hij voor jong volwassenen? Herkenbaar dan.

Hij zegt ergens dat dit 'niet zijn natuurlijke genre was' maar dat het 'zomaar uitkwam' dat hij voor jong volwassenen boeken schreef. (Wat dat ook mag betekenen, klinkt erg vaag.) Hij heeft ook jaren in Los Angeles gewoond en als screenwriter daar gewerkt.

elma
die nu alle _niet_ geëzelsoord stukken gaat opzoeken...
-------
Every time a book changes hands, every time someone runs his eyes down its pages, its spirit grows and strengthens. 

-- There's no such thing as a dead language, only dormant minds.

-- One of the many places in Barcelona where the 19th century has not yet been served its eviction notice.

 -- Her voice was pure crystal, transparent and so fragile I feared that her words would break if I interrupted them. 

-- nations never see themselves clearly in the mirror, much less when war preys on their minds. 

-- whose brains had rotted away due to excessive reading, like that fellow Sancho Panza.

-- As far as I can see, it's only a way of feeding the mindless and making them even more stupid. Worse than football or bullfights The cinema began as an invention for entertaining the illiterate masses. 50 years on, it's much the same. (ha! toch ironie - Als hij dit als screenwriter kan zeggen ;-) 

-- Nobody knows much about women[...] But it's like electricity; you don't have to know how it works to get a shock. 

-- Carax used his mother's surname, not his father's.

 -- Television [...] is the Antichrist, and I can assure you that
after only 3 or 4 generations, people will no longer even know how to fart on their own. [...] Our world will not die as a result of the bomb [...] it will die of laughter, of banality, of making a joke of everything, and a lousy joke at that. -- Disarmed, I realize how easily you can lose all animosity towards someone you've deemed your enemy as soon as that person stops behaving as such. 

-- her life shipwrecked on a sea of disappointment, isolation and guilt 

-- 'People are evil.' 'Not evil,' Fermin objected. 'Moronic, which isn't quite the same thing. Evil presupposes a moral decision, intention, and some forethought. A moron or a lout, however, doesn't stop to think or reason. He acts on instinct, like an animal, convinced that he's doing good, that he's always right, and sanctimoniously proud to go around fucking up, if you'll excuse the French, anyone he perceives to be different from himself.' 

-- 'Sometimes it's easier to talk to a stranger than someone you know. Why is that?' 'Probably because a stranger sees us the way we are, not as they wish us to be.' 

-- Don Ricardo Aldaya was fed up to his back teeth with being feared and flattered by everyone [...] He despised sycophants (ik hoop dat de schrijver ook zo denkt dan! ;-))

 -- Books are mirrors; you only see in them what you already have inside you. 

-- what destiny does not do is home visits. 

-- a clock with brakes 

-- Penelope Aldaya, treacherously absent, was too powerful an enemy for me. She was invisible, so I imagained her as perfect. Next to her I was unworthy, vulgar, all too real. (c.f. Rebecca...)

 -- Time goes faster the more hollow it is. Lives with no meaning go straight past you, like trains that don't stop at your station 

-- Does the madman know he is mad? Or are the madmen those who insist on convincing him of his unreason in order to safeguard their own idea of reality? 

-- I leafed through the pages, inhaling the enchanted scent of promise that comes with all new books. 

 

Nog meer over dit boek....: 

schrijver: 

boektitel: 

De schaduw van de wind

genre: