Wederom verhalen, maar een heel ander soort. Griezelverhalen, die naar horror neigen. Over moord en doodslag. Het titelverhaal speelt zich af aan het einde van de Balkanoorlog. Twee journalistes stranden met hun auto in een onherbergzaam gebied, waar ze een huis binnengaan dat leeg lijkt te zijn. Voordien werden ze aangevallen door een hond, die een van hen doodgeschoten heeft. Als ze de hond op tafel leggen komen er ineens twee mensen tevoorschijn, een vrouw en een jongen. Hun gedrag is bepaald niet normaal. Zijn zij doorgedraaid na alle verschrikkingen van de oorlog of waren ze altijd al gek? En wat ligt er achter de kachel? Kunnen de twee vrouwen nog wegkomen? Een huiveringwekkend verhaal!

"Twee van één slag" is een verhaal over een berooide jongeman die als klusjesman terecht is gekomen bij een oude vrouw. Hij voelde zich aangetrokken tot haar, en bleef komen. Nu komt hij er iedere dag want ze kan zichzelf niet meer redden. Haar man is vermoord, en de jongen denkt dat zij het wel eens zelf gedaan zou kunnen hebben. Maar hij praat er niet over. Er is nog een derde persoon in en rond huis: de tuinman die komt en gaat wanneer het hem goeddunkt. Hij blijkt niet zomaar de tuinman te zijn.

In het derde verhaal "uit de film geknipt" komt een verslaafde vrouw in een flat wonen waar de eigenaresse vertelt over de vorige bewoonster die haar zus was. Al diens spullen zijn er nog en de nieuwe bewoonster mag nemen wat ze wil. Dit heeft niet voorziene gevolgen. Dan ontmoet de vrouw iemand uit haar vroegere leven.

 "De papa, de mam en de nazi" is van een heel ander kaliber. Zijn de eerdere verhalen toch echt fictief, hier komt een werkelijkheid om de hoek kijken, die angstaanjagend is.

Het laatste verhaal "herinnering aan Daisy" had beter weggelaten kunnen worden, ik kon er niets van maken.

Het zijn natuurlijk verhalen voor de liefhebber. Er wordt een spanning opgebouwd juist ook door wat er niet beschreven wordt. De eigen verbeelding doet de rest. Niet vlak voor je naar bed gaat!
 

Marjo