Audry Niffenegger; De vrouw van de tijdreiziger

"Mocht je nog griep krijgen deze winter, zorg dan dat dit boek op je  nachtkastje ligt te wachten. Het moet prachtig samengaan met een door  koorts verhitte fantasie."

Die opmerking geeft misschien het beste de consensus weer over het boek De vrouw van de tijdreiziger (The time traveller's wife) van  Audrey Niffenegger: geen hoogstaande literatuur maar een 'lekker boek' dat je soms moeilijk kunt wegleggen - en daarmee een geslaagd debuut.

"Grappig en ontroerend, zo'n 400 pagina's leesplezier." "Bij het dichtslaan voelde ik me weer 10 nadat ik Alleen op de wereld had uitgelezen (of Waterschapsheuvel). Niet qua verhaal, maar wel qua emotie en hoe ik werd meegevoerd."

Wat voor boek is dit dan, wie-wat-waar gaat het over?

"De vrouw van de tijdreiziger is in wezen een liefdesverhaal, over  een man en een vrouw die veelvuldig van elkaar gescheiden worden  zonder dat ze er iets aan kunnen doen ( "Why is love intensified by absence?"). De manier waarop is wel erg apart: Henry, de man in kwestie, is een tijdreiziger: te pas en te onpas verdwijnt hij uit zijn huidige leven met achterlating van een stapeltje kleren en verschijnt in zijn nakie op een ander tijdstip, meestal in het verleden van de liefde van zijn leven. Hierdoor heeft Clare haar toekomstige man al ontmoet toen ze zes was, en vele malen daarna. Maar als ze elkaar in hun echte leven ontmoeten, weet Henry daar niets van, het moet voor hem immers nog gebeuren.

Het boerk is fragmentarisch van opzet, het perspectief wisselt  steeds: afzonderlijk vertellen Clare en Henry over hun ervaringen, en ook heden en verleden wisselen nogal eens. Omdat de hoofdstukken voorzien zijn van data en een aantekening over hoe oud Clare en Henry op dat moment zijn, is alles heel goed te volgen."

"Het springen in de tijd houdt je alert. Je let op of het wel klopt,
vraagt je af hoe *dat* nou zit en hoe de plot zich verder ontwikkelt. Tijdens het lezen zag ik voor me hoe de schrijfster een schema aan de muur van haar werkkamer moest hebben hangen met de levens van Henry en Clare. Het gekke is dat dat niet storend werkt maar juist boeit - je bij het verhaal betrekt.

Degenen die bang zijn dat we hier met science fiction te maken hebben kan ik trouwens ook geruststellen. Awakenings van Oliver Sacks is toch ook geen SF? Dit is een bijzonder verhaal over liefde en verlies. Wanneer je elkaar regelmatig onverwacht moet missen, geniet je van ieder moment dat je samen hebt."

"'A Love Story for educated, upper-middle-class tastes' is de mening van een non-Boekgrrlsrecensent. Ik citeer die mening omdat ik het zo'n prachtsmoes vind om onderuit te gaan met een mooi liefdesverhaal als je daar tenminste een smoes voor nodig hebt."

Maar niet iedereen was enthousiast:
 

"Zojuist heb ik De vrouw van de tijdreiziger, na dik 150bzz te hebben  gelezen weggelegd. Het is mijn boek niet, oppervlakkige verhaaltjes die me niet kunnen boeien [..] ik ben in die 150 blzz niet echt iets te weten gekomen over bijv. de personen Clare en Henry. Veel meer dan vertelsels over gebeurtenissen in de levens van deze mensen zie ik (nog?) niet. Het gevoel van liefde van de hoodpersonen voor elkaar komt niet over bij mij. Mogelijk dat de karakters nog meer vorm en inhoud krijgen in het vervolg maar erg veel fiducie had ik daar niet in."

"Bij dit boek vraag ik me af of dat nodig is. Het boek ging voor mij  vooral om het thema tijdreizen. Ik vind dat Niffenegger het heel origineel heeft aangepakt. Ze liet het een gen-afwijking zijn, geen machine zoals vaker gebeurt. Ze heeft de problemen die er rijzen bij het concept tijdreizen heel leuk opgelost. En het idee om de hoofdstukken zo op te zetten, met die tijdsaanduidingen, waardoor je er als lezer je hoofd bij moet houden, jawel, ik vond dat leuk. Dat het geen liefdesroman is geworden zoals 'men' die graag leest, daar zat ik helemaal niet mee. Ik geef toe dat het verhaal sterker had kunnen zijn, maar het was meen ik een eersteling van deze schrijfster. Toch al een heel end in de richting zou ik zeggen!"

"'t Is knap wat Niffenegger heeft gedaan, af en toe zat ik met  gekromde tenen te lezen, bang als ik was dat de uitwerking van een  verhaallijn te zoet zou worden. Maar nee. Ze wist het toch weer op te vangen. 't Is natuurlijk heerlijk om te lezen over al die
onvoorwaardelijke trouw en liefde en het eeuwig verlangen naar elkaar en vooruit, ik heb het geslikt als zoete koek omdat de schrijfster nergens echt over de top ging, omdat het gewoon leuk was en omdat er soms eye openers inzaten. [..] En ja, het boek had wat minder dik kunnen zijn, het had wat strakker van stuctuur mogen zijn, maar er worden slechtere debuten geschreven. Origineel was het zeker."

Het boekte riep enkele interessante vragen op.

"Het fenomeen tijdreizen. Ach, leuk. Een soort van 'beam me up
Scotty', maar dan onvrijwillig. Toevallig was ik vorig jaar op een  lezing waaruit bleek dat teleportatie voorlopig echt niet mogelijk
was. Deze kennis kwam uit (voor mij) onverdachte quantummechanicahoek, een gebied waar ook N. heel summier op wijst. Verder waren er nog wel een paar dingetjes die vragen opriepen. Hoeveel lichamen had Henry? Hoe kon hij zichzelf ontmoeten. We krijgen toch niet op elke leeftijd een nieuw lijf (mag wel graag!). 't Is maar materie, maar het verplaatst zich toch?

P A S O P:

V

E

R

K

L

A

P

P

E

R

!

En hoe kan hij na zijn dood Clare nog bezoeken? Nou ja, wat maakt het uit."

"Heel merkwaardig is de kleine verandering aan de omslagfoto. Op het  Engelse exemplaar staat een klein meisje met op de grond naast haar een thermosfles en een stapeltje mannenkleren met daar bovenop twee grote herenschoenen. Op de Nederlandse omslag zijn die kleren en schoenen verdwenen en is de thermosfles voor haar afhangend handje getoverd. Commerciële angst voor een Marc Dutrout-associatie?? De liefde in dit boek heeft in ieder geval geen pedofiel karakter. Het gaat om twee volwassenen wier leven geteisterd wordt doordat de man een CDP is, een chrono-displaced person. Hij komt op willekeurige momenten in de toekomst en vaker in het verleden terecht. Je bent na ieder avontuur weer benieuwd welke volgende verwikkeling de schrijfster weet te verzinnen rond dit thema en mij kon ze daar alle 520 bladzijden mee geboeid houden."

Het boek lijkt te gaan worden verfilmd.

"Wie weet wordt het ook nog ooit een zwijmelfilm, het staat al op de nominatie voor een verfilming met Brad Pitt." "Hm, not my choice: Martin Donovan is geknipt voor deze rol! Nu ik er zo over denk: dan kan Hal Hartley het mooi verfilmen. Ik zal de uitgever tippen ;-"

Maar er is natuurlijk ook verwantschap met andere boeken.

"Ik ben nu een boek aan het lezen van Stephen Fry. Er is een
overeenkomst met Niffeneggers boek. Zij heeft er voor gekozen dat de  geschiedenis niet veranderd kon en mocht worden. Al tijdreizend kan de hoofdpersoon dus niet ingrijpen in de loop van de gebeurtenissen. Bij Fry kan dit wel..en dat levert een heel interessant boek op"

Maar het meest wonderlijke was wel hoe het boek ingreep in de
realiteit...

"Overigens ging mijn boek zelf nog tijdreizen. Ik las het uit in bed en legde het naast me neer op de grond voor ik ging slapen. De volgende morgen kon ik het boek nergens meer vinden, terwijl het toch een fors ding is. Toen ik 's avonds thuis kwam lag het weer op de plaats. Toch tijd voor de oogarts of maakte het boek een uitje?"

Grrls maken dit soort dingen vaker mee, kijk maar wat er gebeurde bij Don Quichot  (de nachtelijke belevenissen van elm@)!

Al met al is "De vrouw van de tijdreiziger [..] een boek dat jullie echt
niet willen missen."

 

Chanou

Nog meer over dit boek....: 

Vertaald door Jeannet Dekker,
510 p.
ISBN: 9789022554029.
Uitgeverij Arena

schrijver: 

boektitel: 

De vrouw van de tijdreiziger

isbn: 

9789022554029

genre: 

leeslijst: 

maand: