Aita Brookner; Hotel du lac

Oktober 1999 was de maand van Hotel du Lac geschreven door Anita Brookner. In het boek staat het leven van Edith Hope centraal.

>>Edith Hope is schrijfster. In plaats van een huwelijk met een saaie, degelijke man vlucht ze naar Zwitserland. Ze observeert de mensen die ze tijdens de reis en in het hotel ontmoet en heeft fantasieën over hen. Maar niet iedereen is zoals Edith denkt. <<

Het thema wordt op de volgende manier onder woorden gebracht.

>> Ook is het een boek over eenzaamheid, vooral van ouder wordende vrouwen. De egocentrische mannen ontbreken niet.<<

Hotel du Lac werd door een paar boekgrrls herlezen.

>> Heb voor de tweede keer Hotel du Lac gelezen. Ik kon me bijna niets van de eerste keer herinneren, alleen dat het over een droevige vrouw ging en dat ik het niet echt bijzonder vond. Maar,...

na herlezing moet ik constateren dat ik het een heel prettig, gevoelig boek vind. Brookner beschrijft heel knap de subtiele gevoelens van Edith. De karakterschetsen van de gasten vond ik in het begin

clichématig, maar bij het uitwerken ervan (als ze de vrouwen beter leert kennen) weet ze me te intrigeren.<<

De hernieuwde kennismaking beviel niet altijd goed.

>>Hotel du Lac had ik een paar jaar terug al eens gelezen en zoals mij vaker gebeurd met Brookner na een paar bladzijden weggelegd en nooit meer opgepakt (…) Zij is voor mij het type auteur … oeps hokje … dat ik met regelmatige tussenpozen meeneem uit de bieb … en me bij thuiskomst weer afvraag waarom neem het eigenlijk mee …<<

En soms is de herinnering nog levend.

>>Ik heb het ooit gelezen. Ik vond het haar saaiste boek, Haar boeken zijn allemaal vooral saai eigenlijk … maar van de saaiheid van de andere genoot ik meer dan de saaiheid van Hotel du Lac.<<

Van een depressieve sfeer, tot lichte ironie.

>> Ze hebben allemaal een soort depressieve sfeer, maar ze maken op een of andere manier depressiviteit vaag aantrekkelijk<<

>>Een van de grrrls noemde Brookner's heldinnen depressief(?), daar kan ik het niet mee eens zijn voor zover het Hotel du Lac betreft in ieder geval. Edith is weliswaar een buitenstaander maar dat is wel haar eigen keuze. Ze is meer een toeschouwer (en wat voor een) dan een acteur. Ze zou net als de vrouwen in haar middle class omgeving kunnen leven als een keurige getrouwde dame met dinner-parties (al dan niet bij candlelight) en andere sociale verplichtingen die niet meer zijn dan loze routine. Maar ze kiest er niet voor. Liever nog dan zo'n leven kiest ze voor een verhouding met een getrouwde man die ze slechts een paar keer per maand ziet. Ze laat er zelfs twee huwelijken voor schieten. En dat voor een op het oog saaie, kleurloze tuttebel......Ja, dames, pas maar op: de echte femme fatale gaat gekleed in tweed-rok, twinset en pennie-shoes.<<

>>Je krijgt in korte tijd een hele wereld voorgetoverd. En ook niet echt deprimerend, milde spot of lichte ironie zou ik eerder zeggen.<<

>>Een leuk geschreven boek met inderdaad ook wat ironie. Globaal gezien valt de lectuur wel mee. De beschrijving van de verschillende types vind ik goed geslaagd. Ik denk wel dat zulke situaties ook effectief gebeuren. De macht der gewoonte leidt tot een saaiheid in het bestaan, een sleur waar onze maatschappij helaas ook aan mee moet doen. Tja, dat is natuurlij het leven … De sleur doet ons ook leven maar het is de kwestie om die saaiheid te doorbreken. Boeken lezen bijvoorbeeld J Dat maakt je dan als mens wat gelukkiger.<<

Zo’n conclusie moet van een boekgrrl komen.

Katja Berkenbosch.

Van Anita Brookner is er ook nog de aanbeveling van Trude voor het boek: Falling Slowly

Nog meer over dit boek....: 

Anita Brookner heeft haar absolute meesterwerk geschreven: "Falling slowly". Het boek gaat over het leven van twee zusters, Miriam (49) en Beatrice (50), en natuurlijk, over de eenzaamheid. 'Falling slowly' is prachtig geschreven, en het staat vol met wijze bespiegelingen, waar je het wel of niet mee eens kan zijn. Voor twee alleenwonende zusters doen Miriam en Beatrice opmerkelijk weinig samen, eigenlijk niets, behalve een enkele wandeling. Ook praten ze nooit over wat ze voelen of denken. Daarom zag ik deze twee zusters als één persoon: de hard werkende, realistische Miriam en de romantische, (alsmaar Jane Eyre lezende), thuis zittende Beatrice. Als dat romantische, onbeweeglijke aspect is verdwenen, kan Miriam verder met haar leven. Het boek deed me denken aan het Nederlandse realisme vanCouperus, Coenen en Emants. Het (nood)lot bepaalt het leven. Dat is geen populair standpunt in een tijd dat je in staat wordt geacht je leven zelf in de hand te hebben, jezelf te veranderen in een meer 'gewenste' persoonlijkheid. (Oprah Winfrey!) 'One's life is not always in one's own hands. That is why it is so convenient to blame outside forces. But in fact one's secret self makes certain choices, reject others. This is a matter for reflection, not for self-castigation. But it is apparently easy to explain to others:'That was where I went wrong. That was where I made my mistake.' It was in fact more sensible to contemplate destiny.'

Trude

schrijver: 

boektitel: 

Hotel du Lac

isbn: 

9789025467579

genre: 

leeslijst: 

maand: