Vrouwen en Boeken
322 pagina's | Querido | oktober 2011
Het maandboek van maart 2012 trok ondanks dat er op gestemd was, weinig lezers. Veel grrls kenden het boek al en vonden het vrij taai en saai om te lezen en waagden de sprong niet nog eens. De grrl die het genomineerd had was bij eerste lezing erg enthousiast maar het boek viel haar nu bitter tegen. Ondanks dat het mooi geschreven is vond ze het nu vrij langdradig en somber.
Eén boekgrrl was er beter over te spreken:
VOORAF
Ik heb haar hier ter plaatse onlangs gehoord ze is een grand old lady geworden. En al heb ik niet veel van haar gelezen omdat ik in mijn leesperioden met Engelstaligen bezig was, ik val nu echt voor de verhalenbundel 'Het Tuinhuis'
Gelezen november 1999
Gelezen april 1998
Na 'Het Dieptelood van de herinnering' wilde ik graag meer van Haasse lezen. Het eerste wat ik in de bieb tepakken kreeg was 'Een nieuwer testament', dat de dag, nacht en daaropvolgende dag beschrijft waarop de Romeinse prefect Hadrianus,een belangrijk vonnis moet vellen.
Dit is zo'n boek waarvan je de strekking en samenhang pas écht gaat begrijpen wanneer je het voor de tweede keer leest. Alle informatie die nodig is om het verhaal en de verwevenheid van de (levens van) de hoofdpersonen te begrijpen komt pas bij elkaar wanneer je het derde hoofdstuk, en dus het boek uit hebt. Dan vallen ineens alle stukjes op de plaats.
Daarom heb ik het boek nogmaals gelezen; en de personen kregen meer diepte, het verhaal meer lading, de inhoud meer dubbele bodems. Misschien lees ik het nog wel een keer, wie weet wat ik nog meer ontdek. In dit verslag wil ik aangeven welke lagen in het verhaal ik heb gevonden.
Vorige week ben ik met een vriendin naar de 'Eerste Belle van Zuylenlezing' geweest in de Stadsschouwburg in Utrecht. De lezing, georganiseerd naar aanleiding van de tweehonderste sterfdag van Belle van Zuylen en georganiseerd door de SLAU (Stichting Literaire Activiteiten Utrecht), zou worden uitgesproken door Hella Haasse en Nelleke Noordervliet. Helaas bleek Hella Haasse al enige weken last te hebben van haar longen en was daardoor niet in staat te komen. Nelleke had daarom diezelfde middag nog hun lezing (die een tweespraak had moeten zijn) omgegooid.
In april 2003 lazen we als maandboek Sleuteloog, van Hella Haasse.
Als voorbereiding daarop las één van de grrls 'Retour Grenoble, in gesprek met Hella Haasse': 'Anthony
Mertens is in gesprek met Hella Haasse tijdens een treinreis en verblijf in Grenoble alwaar Hella Haasse is uitgenodigd om voor te lezen uit haar in het frans vertaalde werk. De aanzet is in eerste instantie het bespreken van het voltooide manuscript van Sleuteloog maar aangezien Anthony Mertens hier maar weinig veranderingen in wil aanbrengen gaat het gesprek al snel over andere zaken zoals de tijd dat Hella Haasse een tijdje in Senlis woonde, haar andere boeken, de personages in de andere boeken, haar band met Indië. Het boek speelt zich af van 20 tot en met 23 mei 2002.
November 2004 stond bij de Boekgrrls het laatst verschenen boek van Hella Haasse ‘Het dieptelood van de herinnering’ op de lijst. En op 17 november overhandigde de koningin mevrouw Haasse de Prijs der Nederlandse Letteren.
Het Comité van Ministers van de Nederlandse Taalunie kende in juli van dit jaar de Prijs der Nederlandse Letteren toe aan Hella S. Haasse (1918). De prijs wordt eenmaal per drie jaar uitgereikt, beurtelings door het Nederlandse en Belgische Staatshoofd, aan een auteur van oorspronkelijk Nederlandstalige literaire werken.
De jury was unaniem van oordeel dat Hella Haasse de belangrijkste literaire prijs van het Nederlandse taalgebied verdient om de artistieke en menselijke waarde van haar veelzijdige oeuvre, dat bijna zeventig titels omvat in vele literaire genres. De prijs is hiervoor 17 keer uitgereikt. Haasse is de tweede vrouw die de prijs in ontvangst mocht nemen.
Het ging niet om de "ingewijden" die eerste mails over Hella Haasse. De warme dagen bracht de volgende verzuchting:
Een hele tijd later kwam er een reactie:
Op 29 september 2011 is Hella S. Haasse op 93-jarige leeftijd overleden. Nu zijn dan alle grote schrijvers die ik nog op school heb gehad dood. Maar niet echt... want Hella Haasse heeft een schat aan verhalen en gedachten achtergelaten.
Ze was de eerste 'grote mensen' schrijfster die ik las: De verborgen bron. Veertien was ik, en ik vond het prachtig. De verwilderde tuin die zij beschreef, de rozen, het oude huis. Maar waar was nu toch die bron? Pas veel later, ontdekte ik dat het vooral ging om een mens in een moeilijke periode van zijn leven. Ha! Toch bleef De verborgen broneen dierbaar boek.
Door de jaren heen hebben de boekgrrls aardig wat boeken van Hella S. Haasse gelezen en beschreven. Ze hebben er vooral ook van genoten.
Als boek van de maand lazen we de afgelopen jaren:
