k ben niet zo positief, dat was ik de eerste keer ook niet. Niet dat het saai is, maar door de overdaad aan technische uitweidingen begin ik stukken over te slaan, en dat lijkt me niet de bedoeling. Ik vind dat al die technische verklaringen overbodig zijn, want ik volg het verhaal zonder ook wel. Afgezien hiervan is het spannend geschreven, in tegenwoordige tijd. Geloofwaardig? Hmm, apart mens die Smilla, een einzelgänger, bewust buitenstaander. Zelfs in haar verliefdheid blijft ze een koele kikker. Is dit te wijten aan haar Eskimogenen??? Of is het het gebroken huwelijk, en rumoerige jeugd? Haar enige obsessie is Esajas, en haar drang om ten koste van alles te weten te komen wat er nu eigenlijk gebeurd is. En waarom. De laatste zin " we laten het onbeslist" tja, ik houd daar niet van, voor mij is dit boek een zes plus waard. Marjo
Høeg (Peter)
De "introverte sneeuw-girl Smilla" doet stof en sneeuw opwaaien. Dat Smilla leven wordt ingeblazen door een man lijkt geen probleem, in tegenstelling tot Nelleke Noordervliet's David, waarover we het de vorige maand hadden.
>>>
> 'Spannend' en apart; mooie sfeertekeningen ook, vooral in het begin als ze mijmert op dat dak over die voetstappen in de sneeuw. Ook als ze terug gaat naar haar afkomst, jeugdherinneringen. De ontknoping vond ik wat tegenvallen. Ook de episode op de boot vond ik vrij warrig en wat onwaarschijnlijk. En die monteur heeft haar toch eigenlijk min of meer verraden of niet? Dat vond ik jammer, maar dat zal het romantische in mij wel zijn...
> Overigens heb ik het hele boek geloofd dat Peter Hoeg een vrouw was, ondanks de foto. Eindelijk een vrouw die denkt zoals ik, dus moet het wel een vrouw zijn dacht ik. Zou er iets mis met me zijn?