Twee charmante vertellingen, eigenlijk is het meer een dagboek. De verhaaltjes zijn erg klein. Eisjen schreef er destijds over: "Verder was het eerste verhaal "oer saai". Na een paar hoofdstukken had ik al door waar het boeketreeksonderwerp naar toe ging. Arme weduwe met kind, vind rijke echtgenoot en schenkt Sylvestre een schitterend boek - waar hij hevig naar op zoek is - omdat hij haar in haar arme tijd, via zijn huishoudster eten en hout voor de haard liet brengen." En zo verteld klinkt het ook erg saai, maar dat was niet mijn leeservaring. Voor mij was het een genot om deze verteller/schrijver aan het woord te "horen". Dat vond Eisjen trouwens ook: "Ik vond het boekje in de bieb in het Frans.