Gelezen in oktober 1998
Dorrestein (Renate)
Pieter Steinz van het NRC (20 januari 2006) ergert zich dood aan Heleen, ze is een ergerlijke hoofdpersoon, met haar zelfmedelijden, haar gebrek aan daadkracht, haar onvermogen om zich te verplaatsen in haar kinderen of haar man. Ze moet haar zegeningen tellen, want ze heeft gezonde kinderen, een lieve man, etc. en ze mag vooral niet zeuren!
Er hangt altijd zo'n sappige sfeer in haar boeken - je _voelt_ de rampen zich opstapelen. Het is vaak pure leedvermaak, maar dan ook meevoelend leedvermaak (kan dat eigenlijk wel??!!) Dit boek is een soort illustratie van de bijbelse spreekwoord 'And the sins of the father shall be visited on the children unto the 10th generation' (zoiets dan, mijn bijbels citaten zijn vaak erg...eh... roestig?).
In maart 2002 was dit boek aan de beurt. De grrl die het nomineerde schreef nog blijmoedig:
Ik heb Perpetuum Mobile op de leeslijst gekregen omdat ik vind dat dat nou een Dorrestein is die ook niet fans zouden moeten lezen.
Nou, gelezen is het. Maar voor een aantal grrls bleek het nogal een opgave:
Tot welke gedachten en toetsenbord-vruchten bracht Renate Dorrestein de boekgrrls.
>>>
"Jaren geleden was dit het eerste boek dat ik las van Renate Dorrestein. Ik vond het zo'n vreemd boek! Er gebeurden de vreemdste dingen in en het einde was voor mij toch nog totaal onverwacht. Ik vond het een prachtig gegeven en ben toen erg nieuwsgierig naar haar andere boeken geworden, waarvan er nog niet 1 is tegengevallen. "
<<<
Meteen komt er echter al een omschrijving naar voren die de meesten van de boekgrrls of aanspreekt, of tot grote verwarring brengt.
