Ballade op Hollands water
Wie eenmaal in den vreemde was
en tot de reis gereed,
hij weet hoe nooit de wond genas,
de wond, die Holland heet;
en zit hij ´s avonds op een plein
bij staf en ransel neer,
dan staart hij in zijn beker wijn,
dan ziet hij Holland weer.
Dan tuurt hij - door die droom bezocht-
achter een groene ruit,
op een der grachten in de bocht
van Hollands hoofdstad uit;
hij nipt aan zijn jeneverglas
en zet het stil weerom:
de maan drijft in de waterplas
als in een glazen kom.
Dan ziet hij plotseling de zee,
de kleine Zuiderzee;
de botter op de horizon
verdwijnt van lieverlee;
de golven worden grauw als as,
het waterveld vergrijst:
antiek gelijk een spiegelglas,
dat niemand meer polijst.
Dan vriest het eensklaps dat het kraakt,
op Frieslands helder meer;
de schaats, die nauw de ijsvloer raakt,
grift een verwaaide veer;
de schaduw met de ronde rug
ijlt langs het dorre riet
en van de ijsschol zingt terug
een onverstaanbaar lied.
En komt de lente in het land,,
dan fonkelt de rivier,
de vis springt naar de overkant
en zedig wuift het wier;
en nergens is de natuur zo fris,
waar twee verzameld zijn,
als tussen madelief en lis
in Hollands springfontein!
Wie eenmaal in den vreemde was
en tot de reis gereed,
hij weet hoe nooit die wond genas,
de wond die Holland heet;
en zit hij ´s avonds op een plein
bij staf en ransel neer,
dan staart hij in zijn beker wijn
en ziet zó Holland weer.
Uit de bundel "Ons poëtisch Dichtersland" - Nederlandse
dichters
kiezen uit eigen voorkeursgedicht.
Deze bundel is uit uitgegeven onder redactie van Ernst van Altena en
Jan Veldhuizen door Vroom en Dreesmann, ter gelegenheid van de
Boekenweek 1988.
Bij het controleren van de reeds ingezonden gedichten viel het mij op
de Bertus Aafjes daar nog niet in voorkwam. Geen interesse ??
Gedurende mijn middelbare schooljaren was het mijn favoriete dichter,
en ook nu nog lees ik zijn gedichten graag.
Geen moeilijke constructies, gewoon lekker doorkabbelend, met een
beeldspraak die alles zegt. Het is televisie in woorden.
Wellicht zegt dit gedicht me nu nog meer omdat we al weer acht jaar in
Spanje wonen. Vorige week waren we nog even in Nederland voor een
verrassingsbezoek ter gelegenheid van de diploma-uitreiking van de
oudste kleindochter, en we troffen het geweldig met het weer. Als je
dan in de Betuwe rondrijdt, dan denk je ongemerkt: Wat is Nederland
toch een mooi land. Heimwee heb ik niet, wellicht toch een beetje
nostalgie.
Groeten,
Marja
> Ballade op Hollands water
dank marja. een heimwee gedicht
ik herken wel dat heimwee naar hollands water.
tenminste, ik was al twaalf toen ik voor het eerst in nederland kwam,
maar dat water en die wijde vergezichten in dat platte land vind ik
ook mooi.
maar bertus aafjes is mijn smaak niet kwa poëzie, dus over dit
gedicht kan ik verder niet veel zeggen.
het komt op mij erg gedateerd over, wat niet vreemd is want aafjes is
van de generatie van mijn ouders
ik lees in de wikipedia dat hij zich erg heeft verzet tegen de
vijftigers indertijd.
en die zijn wel weer meer mijn smaak
ik denk nog na over wat ik van zijn beeldspraak vind: heimwee zien
als een wond die nooit geneest.
ik ken zelf heimwee heel goed, maar zou nooit die beeldspraak gebruiken
hier staat trouwens meer over zijn leven:
http://www.geocities.com/efde_website/bibliotheek-Bertus-Aafjes-biografie.html
je schrijft:
> Gedurende mijn middelbare schooljaren was het
mijn favoriete dichter,
> en ook nu nog lees ik zijn gedichten graag.
> Geen moeilijke constructies, gewoon lekker doorkabbelend, met een
> beeldspraak die alles zegt. Het is televisie in woorden.
en dat vind ik het ook, dat kabbelen is juist mijn smaak niet
anderzijds is televisie wel helemaal mijn smaak, ik ben een tv junk,
maar tv is niet meer dan een medium, net als de drukpers.
het hangt ervan af wat men ermee doet en waar de kijker/luisteraar
naar kijkt.
misschien stel ik wel te hoge eisen aan poëzie, dat zal het zijn.
heb een mooie dag in het verre spanje marja.
Jee, Marja, Bertus Aafjes, dat is lang geleden. Ik was net twintig zie
ik
aan de datum in zijn bundel In den Beginne en ik heb er toen van
genóten.
''Televisie in woorden'' vind ik leuk gevonden maar wel te min voor hem
en
ook te modern want het is een andere wereld die ik in zijn woorden lees.
Ik houd van Felix Timmermans en ook van De Mei van Gorter en Aafjes'
verrukking over de schepping en het paradijs komt dicht in de buurt. En
dat
mág natuurlijk helemaal niet meer, we dienen cynisch te zijn als we voor
volwassen willen doorgaan.
Kan me helemaal voorstellen hoe jij zo'n gedicht over het vroegere
thuisland
ervaart. Leuke bijdrage!
Paar regeltjes uit In den Beginne over het namen geven door Adam", '' zo
werd de dag één luide vocalise''
Wat eerst nog in een hijgende paniek
Vanuit de bodem opschoot: hagen, heesters, -
Hij noemde het en het werd stil en strak
Of zich een weinig wiegend in de wind.
En bloeide het, het bloeide niet uit wonden
Die onbedaarlijk bloedden, maar het blonk
Uit duizend hoge bloesems van verstilling.
Irissen krijsten niet meer geel en giftig,
Maar spleten rustig door het groen hun goud.
En heel de groene grijparm der natuur,
De duizendvoudige, die uit de kruinen
Der bomen met zijn grauwe vingers loerde
Op de verbleekte keel, was luw geworden
En lei gedwee zijn boog om Adams schouders.
misschien vooral een bundel voor de Tuingrrls.
