Het gedicht spreekt mij wel erg aan. Vooral dat voorspellende: "ik
geloof zelfs dat ik je
deze droom nog heb verteld." Toen, in de tijd van de droom,
communiceerden ze kennelijk nog met elkaar. En al is het dan nu helemaal
mis, tot puin geschoten is het niet, en
evenmin zijn ze zo verminkt dat ze elkaar slechts nog herkennen aan de
stem.
Nu is het totaal anders, kennelijk is er iets om trots op te zijn.
Immers, een buit wordt achter een praalwagen meegesleurd door de stad en
getoond aan het volk? Of is dat erop en wordt de verslagen vijand achter
de praalwagen aangesleurd. Ja, natuurlijk, dat is het. De ander heeft in
dus gewonnen met zijn/haar leugens en deze overwinning duidelijk
geëtaleerd.
Ik zie hier overigens niet persé een bedrogen echtgenote in. Het kan ook
een vriendschap zijn die door leugens aan diggelen is gegaan. Vrienden
van weleer, waarvan je ook een zekere trouw verwacht. Ik fantaseer even
door: deze vriend(in) heeft het meest onvergefelijke gedaan: de partner
van de ik geprobeerd
(?) af te pakken of met zijn/haar kind aan de haal gegaan of
zoiets. Ben benieuwd wat je van deze theorie vindt.
> Niet gebeurd:
> We waren stompjes, rompen
> zonder ledematen, we lagen in de modder
Met een omweg spreekt het gedicht me aan, omdat een vriendin de
afgelopen maanden precies zo aan haar haren door de gemeenschap is
gesleurd.
Door deze bewoordingen is het al duidelijk dat ik aan een bedrogen vrouw
denk. Het kan natuurlijk ook een bedrogen man zijn. Uit het gedicht kun
je niet opmaken of de vrouw nog van haar man is blijven houden. Er
klinkt geen woede of frustratie door in de woorden, misschien alleen
onderdrukte emotie, niet gebeurd- wel aan de haren enz. Het is net of
uit de droom met
meer gevoel verteld wordt dan de werkelijkheid. De zegewagen vind ik
zo'n bekend beeld, dat het bij mij geen emoties oproept. Ik bedenk nu
dat dat beeld me bij Vasalis' Aan een boom in het Vondelpark wel
aangrijpt. Iemand meesleuren achter de praalwagen symboliseert
overwinning. Een praalwagen van leugens, en dan iemand meesleuren? denkt
de praalwagenberijder hier dat hij de winnaar is? Ja, waarschijnlijk wel.
't Is een man, kan niet anders.
De droom. Oorlog! Het kapotgeschoten Rijksmuseum. In een museum
staan de zorgvuldig bewaarde belangrijke voorwerpen. J. denkt aan de
metafoor voor een huwelijk, prachtig gebouw, weinig meer over van de
inhoud . Ik zou nog willen toevoegen, dat de zorgvuldig bewaarde
herinneringen aan een leven samen, de foto's, films, grammofoonplaten,
de souvenirs uit een leven in
een vreemd land, enz enz allemaal besmeurd en kapot zijn. Dat is totaal
anders dan bij het overlijden van een geliefde, waarbij de voorwerpen
juist de dierbare herinneringen vasthouden.
Conclusie, de droom is voor mij het sterkste deel van dit gedicht.
>Het kapotgeschoten Rijksmuseum.
> Ik zou nog > willen toevoegen, dat de zorgvuldig bewaarde
herinneringen aan een leven > samen, de foto's, films, grammofoonplaten,
de souvenirs uit een leven in > een vreemd land, enz enz allemaal
besmeurd en kapot zijn. Dat is totaal > anders dan bij het overlijden
van een geliefde, waarbij de voorwerpen > juist de dierbare
herinneringen vasthouden.
Mooie toevoeging! De herinneringen met terugwerkende kracht
besmeurd door de leugens die al die tijd verteld zijn. Wég mooi verleden.
Jop