Trijntje Gosker


IRMA'S HALSZAAK

Ook zonder aangezicht en borsten
verdwaalt mijn dromerige blik
langs wijze lijnen die het weten
intens verbinden met het hart

de huid verraadt de jaren
ik laat haar maar begaan
de huid
ze mag er zijn

ze heeft geleefd
en mag gedragen worden
ze is gezien

een sieraad is ze
voor wie kijkt met
strelend zachte handen

kom, leg het soepel rubber
op zijn plaats
knoop alle eindjes aan elkaar
snoer binnenbanden tot een
ketting van formaat
en toon, oh vrouw van nu
je kwetsbaarheid.

Trijntje Gosker


Voor deze WG heb ik een gedicht gekozen van Trijntje Gosker. De hals als sieraad. Een mooie gedachte. Een mooie regel vind ik vooral: langs wijze lijnen die het weten intens verbinden met het hart. En wie denkt: wat moet dat rubber daar? Het gedicht is geschreven bij een halssieraad dat van rubber gemaakt is door kunstenares Irma Frijlink.

Maar ook zeker een favoriet van mij is suikerklontje. Sinds ik dit gedicht ken, moet ik altijd glimlachen als ik een suikerklontje vastpak. Het is zo’n krachtig beeld. Het suikerklontje en de verleiding. En er zit een mooie spanning in het gedicht.


SUIKERKLONTJE

Als ik een suikerklontje was
liet ik me door jou pakken

jij nam mij tussen wijsvinger en duim
draaide me om en om
probeerde me te kneden
wat niet lukte
- ik hield me sterk -

je zag de glinstering in mijn kristal
streek langs de vlak geschuurde huid
streelde haar afwezig glad
- je gedachten bij de koffie -

liet me vallen met een plons
vocht aan alle kanten

ik smolt

Trijntje Gosker

Ik heb met de gedichten van Trijntje Gosker voor het eerst kennisgemaakt tijdens de week van de poëzie in Enschede in 2006. Zij heeft tijdens een poëziediner 2 gedichten voorgedragen begeleid door gitaarmuziek met Gert-Jan Adema. Meer van haar werk is te bewonderen op haar eigen site: www.terrijntje.nl. Irma’s halszaak is te vinden vinden onder “textiel” en dan even doorscrollen naar de categorie “slopen”. Het suikerklontje is te vinden onder “textiel”, categorie servetten.


J@cq

 

> En wie denkt: wat moet dat rubber daar? Het gedicht > is geschreven bij een halssieraad dat van rubber
> gemaakt is door kunstenares Irma Frijlink.

Dat is goed dat je dat erbij schreef. In eerste instantie dacht ik dat het weer om een borstamputatie ging.........

> ze heeft geleefd
> en mag gedragen worden
> ze is gezien
(...)
> en toon, oh vrouw van nu
> je kwetsbaarheid.

Wel weer een heel mooi beeld van een sterke vrouw van nu.

> Maar ook zeker een favoriet van mij is suikerklontje. Sinds ik > dit gedicht ken, moet ik altijd glimlachen als ik een
> suikerklontje vastpak.

Kan ik me zo voorstellen. Heb er ook met een grote glimlach naar gekeken. Heerlijk speels gedicht.

even vluchtig reagerend. een gedicht dat een object beschrijft heeft voor mij niet veel wanneer het niet iets aan dat object toevoegt. laat het ding voor zichzelf spreken, denk ik dan. in dit geval wordt niet duidelijk gemaakt wat het object is, laat het versje te raden waar het gedicht eigenlijk over gaat. vinnik kinderachtig gedoe.

zonder die kettingkennis vatte ik het op als ode aan een oudere vrouw. dan heeft het wel wat. dat soepel rubber als verzakte baarmoeder die met deskundige ingreep netjes tot weer maagdelijk niveau wordt opgehesen.

Ik heb op haar website gekeken, en naar de plaatjes die bij het gedicht horen, tja, ik zie nog geen verband tussen het plaatje en Halszaak, maar dat kan natuurlijk aan mij liggen.-) Ik heb zo mijn eigen 'plaatje' bij dit gedicht en mijn eigen dromerigheid

deze onderstaande regels geven een heel sterk beeld sterk als ik lees: van een man of een vrouw die geleefd heeft. En dan weer het dubbele in dit gedicht, het blijkt een een sieraad te zijn. Ja, ik word dan op een 'verkeerd been' gezet, wat ik prima vind.-)

Vooral het gedicht Irma's Halszaak spreekt me enorm aan. Het is één dubbele bodem. Het is voor mensen die van concrete dingen houden verbonden met een bestaand rubberen sieraad, maar je kunt het ook helemaal opvatten als een beschrijving van een oudere vrouw, niet alleen haar zichtbare kant, maar vooral hoe ze in het leven staat, met 'ouderworden' omgaat.

De eerste 4 strofen gaan vooral over buitenkant en de laatste (zo lees ik het tenminste) over levenshouding. Het is een aanmoediging, een duwtje in de rug voor de vrouw van nu om je niet te verbergen, maar trots te zijn op wat je gekozen en gedaan hebt. De binnenbanden zijn dan de verbanden die je in je leven herkent en de losse eindjes die er nog zijn kunnen hersteld worden. De oproep om je kwetsbaarheid te tonen betekent ook: als je die kwetsbaarheid toont is dat een teken van sterkte. Zoals soepel rubber heeft. Leuk om het intens te lezen.

Suikerklontje vind ik grappig als tegenhanger.

Ik ben blij met de kennismaking met Trijntje Gosker.

Even een kort opmerkinkje: ik vond het ook een leuk beeld, die hals als sieraad. Zeker ook omdat sommige vrouwen het geluk hebben, dat hun halsrimpels/-vouwen zich als halsbanden rond hun hals draperen. Daardoor worden de rimpels een soort sieraden...

Misschien een beetje late reactie, maar ik heb genoten van de, gisteren door jou ingestuurde, gedichten. Heb uitgebreid de site van Trijntje Gosker bekeken. Jammer dat de verkooppunten van haar gedichten, servetjes etc. nergens hier in de randstad te vinden zijn. Dichtsbijzijnde is Utreg. Een mooie reden om eens een snipperdag te nemen en uitgebreid te gaan shoppen in Utrecht. Dank je wel.

Heel eerlijk: ik vind het mooi. Ik las het vanmiddag en vond het meteen mooi. Ik had geen andere associatie bij de eerste regel dan de hals, vanwege de titel. Ik zag meteen de vrouwenhals met plooien, dwarslijntjes en verticale lijnen richting hart. De huid die er mag zijn na zoveel jaren, en gedragen mag worden als een sieraad uit natuurlijke materialen, prachtig. Dat het gedicht bij een bestaand sieraad is gemaakt vind ik verrassend in de laatste strofe, en op zichzelf staand vind ik het ook mooi en beeldend gezegd, maar het had van mij een nieuw gedicht mogen zijn. Het soepele rubber was mij meteen duidelijk, maar de kwetsbaarheid in de slotregel zie ik niet in verband met rubber en binnenbanden, maar wel met de huid, die ineens niet meer meedoet. Dat ontnuchtert en vind ik dus iets minder qua betekenis.

Overigens was ik volkomen kwijt, vanmiddag, dat het gedicht bij een bestaand sieraad hoort, terwijl ik het haar inderdaad ook heb horen voordragen! Ik las het dus heel onbevangen. Het klopt wél dat voordragen, en dan in dit geval zelfs nog met mooie gitaarmuziek erbij, absoluut meerwaarde geeft. Trijntje Gosker heeft een warme stem. Ik heb Tjitske Jansen en Anna Engquist hun gedichten horen voordragen, en het is frappant hoe hun stemmen passen bij hun eigen gedichten.

En "Suikerklontje" vind ik gewoon geestig en lichtvoetig. Leuk, Jacqueline, deze keus van een, neem ik aan, voor de meesten van ons een onbekende. Ik heb vanmiddag ook naar haar website gekeken, die ik erg mooi vormgegeven vind. Mooie teksten, mooie foto's. Ze weet ook aardig handel te drijven met haar kunst! Ik zoek de galerie in Utrecht een keer op voor kaarten, denk ik. Daar ben ik dol op.

Ineens zie ik een link waar ik die eerst niet zag: en toon, oh vrouw van nu je kwetsbaarheid, kan slaan op het feit dat je met het omdoen van een sieraad, de aandacht vestigt op je (verouderende) huid, waarmee je je dus kwetsbaar toont. Zo is de huid er toch weer. He he, als je maar lang genoeg tuurt!

> Leuk, Jacqueline, deze keus van een, neem ik aan, > voor de meesten van ons een onbekende.

Ik vind het werkelijk een soms moeilijke keus om een gedicht uit te zoeken. Ik heb zoveel klassiekers liggen die in mijn schriftje staan, die iedereen wel kent. Kopland, Vasalis, etc. En ik had eigenlijk een gedicht van Vasalis klaarliggen. Maar toen vorige week door Joep een Vasalis ingestuurd werd met het gedicht "de idioot", vond ik dat ik toch maar een ander geluid moest laten horen ;-)). En Vasalis staat op eenzame hoogte. Volgende ronde, nieuwe kansen. Zal zien wat ik dan weer in te brengen heb.

Groetjes, J@cq
 

Wat een leuke site en wat een eer dat ik daarop een plek mag hebben. Ook leuk om de diverse reacties op de gedichten te lezen. Als de lezer heel andere beelden en gedachten heeft bij een gedicht, dan is dat voor mij een teken dat het een goed gedicht is, want men kan het dan blijkbaar op grond van eigen ervaringen breed interpreteren. Bij Irma's halszaak is dat dus het geval. Dat is mooi om te lezen. Ik ga zeker reclame maken voor jullie boekgrrls! Veel succes verder met jullie site, Hartelijk en meer,
Trijntje Gosker


Trijntje Gosker (1948) woont in Zwolle. Ze werkt als docent aan de Hogeschool Utrecht, afdeling Seminarium voor Orthopedagogiek. Ze verzorgt veel nascholing voor leerkrachten in het basis- en in het speciaal onderwijs. Daarnaast is ze contactpersoon van het Zwols dichterscollectief Rita en actief in het Filosofische Café Zwolle. Meer informatie over haar en haar werk is te vinden op haar eigen site.

Index Woensdag Gedichtdag

Boekgrrls

Laatste keer bijgewerkt: 06/03/06  Eisjen

Terug naar top pagina