Ik ben heel benieuwd waarom je dit gedicht koos: wat trekt je aan, stoot
je af, ontroert je, maakt je boos? Wil je iets kwijt over de technische
kant van het gedicht?
Ikzelf vind de eerste zin bijvoorbeeld een beetje raar. Hoezo 'Ik heb je
lief, al kan ik het niet weten'? Liefde zit volgens de dichter kennelijk
in de gebaren, maar niet in het hoofd?? Mooi verwoord hoor, daar niet
van,
intrigerend zelfs hier en daar. Een zin als 'Of schudt de dag uit je
haar.' Zet me aan het denken! En ik vroeg me af of de laatste regel niet
'denkbaar' ipv 'dankbaar' zou moeten zijn??
Kortom, vurtel, vurtel! :-)
Ik denk dat de dichter verlangt naar iemand die hij nog niet kent en
waar
hij zijn leven mee wil delen. Dat idee is zo werkelijk voor hem, dat hij
zelf gaat twijfelen: dit moet toch echt zijn, dit verzin je toch niet? 'Ik
heb je lief, al kan ik het niet weten.' Die zin kun je aanvullen met
want ik ken je nog niet, maar zo stel ik me voor dat we het leven samen
zullen delen. Door jou leef ik, door mij leef jij. We komen thuis. We
komen thuis bij elkaar.
> Ikzelf vind de eerste zin bijvoorbeeld een
beetje raar. Hoezo 'Ik heb je
> lief, al kan ik het niet weten'?
Ik denk dat hij daar mee wil zeggen: ik besefte het niet, tot dit
moment.
> Ik denk dat de dichter verlangt naar iemand die
hij nog niet kent en
> waar hij zijn leven mee wil delen.
De laatste zin zet je aan het denken ja: Het is toch niet denkbaar dat
iemand dit alles verzint. Dat ie het eigenlijk maar raar vindt van zich
zelf, dat ie dit verzint, tot in de details van de gebaren.
Ik vind deze erg mooi: Wat ik dan daarin zie, is het begin. Het huis
ontstaat, de tafel neemt plaats, wij veroorzaken elkaar.
Dat een huis pas ontstaat, of een echt thuis word als zij er thuis
gekomen
is. De tafel neemt plaats, ha! Je moet het twee keer lezen. Nee, je
neemt
niet plaats aan de tafel, de tafel neemt plaats. Krijgt een plaats, een
bestemming, wordt huiselijk.
> Ik denk dat de dichter verlangt naar iemand die
hij nog niet kent en
> waar hij zijn leven mee wil delen. Dat idee is zo werkelijk voor hem,
> dat hij zelf gaat twijfelen: dit moet toch echt zijn, dit verzin je
toch
> niet?
Deze interpretatie haalt voor mij de spanning van het gedicht
grotendeels
weg en ik ga er dus niet in mee :-)
In de eerste drie regels:
Ik heb je lief, al kan ik het niet weten
Ik bedenk het als je thuiskomt van een dag
in je leven. Maar het is geen gedachte
zegt de dichter dat zijn woorden geen gedachten zijn, al (be)denkt hij
ze
en schrijft hij ze zelfs op. Het is zijn manier om te zeggen dat een
gevoel in feite geen woorden kent.
In de volgende regels zegt hij dat gebaren liefde misschien beter kunnen
uitdrukken dan woorden:
Je streelt mijn wang en wie weet,
dat gebaar. Het wordt duizend keer gemaakt
voor het bestaat. Hangt je jas aan de kapstok,
iets van niets, maar morgen ontbreekt het
misschien.Of schudt de dag uit je haar.
Deze regels introduceren tevens de volgende gedachte in het gedicht:
liefde is er ook als die (nog) niet wordt geuit:
(...) Het wordt duizend keer gemaakt
voor het bestaat.
Tegelijk krijgt liefde pas gestalte als ze op de een of andere manier
voelbaar wordt gemaakt en daarin is ook het kleinste van belang:
iets van niets, maar morgen ontbreekt het
misschien.
De gedachte dat liefde het belangrijkste van alles is, dat pas door de
liefde de dingen, de mensen werkelijk bestaan staat in de volgende
regels:
Wat ik dan daarin zie,is het begin.
Het huis ontstaat, de tafel neemt plaats,
wij veroorzaken elkaar.
De laatste regels
(...) Het is toch niet
denkbaar dat iemand dit alles verzint.
betekenen voor mij in het licht van de voorafgaande regels: liefde
bestaat, ook buiten woorden . Je kunt er woorden voor verzinnen, je kunt
proberen het met je denken te bevatten, maar het gaat het denken ver te
boven.
Nou ja, zoiets dus ;-)
Heb Bernard Dewulf even gegoogled:
geboren: 30 januari 1960 te Brussel
werken:
Waar de egel gaat (1995)
Bijlichtingen (2001)
Blauwziek (2006)
Geen veelschrijver dus, maar nog jong, dus. we kunnen nog iets van hem
verwachten. Thuiskomst is ook opgenomen in de jongste editie van de
Dikke
Komrij uit 2004 (Komrij's Nederlandse poëzie van de 19e t/m de 21e eeuw
in
2000 en enige gedichten, Bert Bakker, Amsterdam). En die heb ik hier
staan, dus kan ik melden dat Thuiskomst oorspronkelijk staat in zijn
debuutbundel Waar de egel gaat. Anders dan ik eerst schreef staat de
uitgever niet in de bloemlezing vermeld, maar ook dat is op te zoeken:
uitgeverij Atlas, Amsterdam-Antwerpen. Zo zijn we weer helemaal bij ;-)
Ook prima natuurlijk (gelukkig maar :-) ), maar in jouw interpretatie
blijf ik weer moeite hebben met de eerste regel. Hoezo niet weten? Hoe
je
je liefde ook uitdrukt, je wEEt het toch wel? Vandaar dat ik wel wat
voelde voor de interpretatie van L: als je iemand nog niet kent, weet je
niet of je hem/haar lief zult hebben. Maar wel welke aspecten voor jou
van
belang zijn. Hoe je een beginnende liefde herkent...
In dit 'niet weten' wordt voor mij hetzelfde uitgedrukt als in 'wie weet'
in de vierde regel. De dichter beseft dat hij helemaal niets weet, zelfs
helemaal niets ís zonder de liefde. Hij kan alleen maar hopen dat de
liefde zich door de thuiskomst van de geliefde opnieuw zal laten kennen.
Het is een manier om de liefde levend te houden, om die niet aan sleur
ten
prooi te laten vallen.
Het is overigens inderdaad 'denkbaar' in de laatste regel, maar dat
vermoedden we al ;-)
