Voor mekaar
Vroeger hield ik alleen van je ogen.
Nu ook van de kraaiepootjes ernaast.
Zoals er in een oud woord als meedogen
meer gaat dan in een nieuw. Vroeger was er alleen haast
om te hebben wat je had, elke keer weer.
Vroeger was er alleen maar nu. Nu is er ook toen.
Er is meer om van te houden.
Er zijn meer manieren om dat te doen.
Zelfs niets doen is er daar één van.
Gewoon bij mekaar zitten met een boek.
Of niet bij mekaar, in 't cafè om de hoek.
Of mekaar een paar dagen niet zien
en mekaar missen. Maar altijd mekaar,
nu toch al bijna zeven jaar.
Herman de Coninck (1944-1997)
Uit: De gedichten
Uitgever: De Arbeiderspers, Amsterdam/Antwerpen, 6e dr. 2000
Sonnetten blijven maar geschreven worden, aardig is dat. Zo'n oude vorm
en
nóg steeds is die oude vorm in de gratie. Daarmee een mooie vorm voor de
inhoud van dit gedicht, die ook luidt: zo lang al en nog steeds in de
gratie.
Zeven jaar met elkaar verkeren is in mijn ogen nog niet zo lang, maar
dat
doet er niet toe, zeven is voor een relatie een mooi, betekenisvol getal.
Het sonnet trekt me onder andere door de voorgeschreven wending tussen
de
eerste twee en de laatste twee strofen. Hier een contrast tussen doen en
juist niets doen, die toch allebei geschikt blijken om liefde uit te
drukken.
'Haast om te hebben wat je had' vind ik een veelzeggende paradox, mooi
opgevolgd door 'Vroeger was er alleen maar nu. Nu is er ook toen'.
Als je al zeven maal zeven jaar bij elkaar bent is er heel veel 'toen',
niet zoveel 'later' meer en daardoor een des te kostbaarder NU. Daarom
spreekt dit gedicht me ook aan.
Waarschijnlijk weet iedereen over Herman de Coninck dat hij stierf in de
armen van Anna Enquist in Lissabon op weg naar een congres. Zijn weduwe
Kristien Hemmerechts schreef over hem in Taal zonder mij, waarvan op de
site
de
mooie bespreking van Manon is te vinden.
Herman de Coninck (Mechelen, 21 februari 1944 - Lissabon, 22 mei 1997)
was
een Vlaams dichter, essayist, journalist en tijdschriftuitgever.
Hij staat bekend als "de man die zijn volk poëzie leerde lezen" in
navolging
van de 19de eeuwse schrijver Hendrik Conscience die "zijn volk leerde
lezen". Bron: Wikipedia
jop
Ach,
wat een heerlijk begin van de dag. Herman de Coninck, de dichter van
de tederheid.
Ontroerend.
Mooi
gekozen, mooie toelichting: veel toen, weinig later, leef het
kostbare nu. Bij 7,5 keer 7 een gedicht om met een glimlach te lezen.
De uitdrukking dat iemand het maar mooi 'voor mekaar' heeft, als alles
goed gaat, lees ik ook in de titel. Iets van dankbaarheid. Als een in
een
grapje verpakte dankbaarheid.
Mooi sonnet. Spreekt inderdaad aan.
Wij hadden het altijd over de dingen die we later zouden gaan doen.
Vorig jaar hebben we besloten dat later nu is.
mooi :-)
De Coninck, die ooit het pad van de liefde voor ons nog lichter
maakte. De Lenige Liefde was het eerste boekje wat F. mij gaf.
Heerlijke man, heerlijke gedichten.
En ik ben nog wel niet aan 7 x 7 toe, maar wel aan 5 x 7 dit jaar!
Dus heel aanspreekbaar gedicht.
En wie
Taal zonder Mij nog niet heeft gelezen, DOEN!
