Naar aanleiding van de opmerking dat de staking van
de Amsterdamse Vuilnisdienst het begin aanduidde van Chaos & Anarchie kwam de volgende
reactie uit Moskou.
"Het begin van chaos en anarchie... Als je
daar het vervolg op wilt zien moet je maar eens een keer hier in Moskou komen kijken. Je
houdt het niet voor mogelijk."
Nieuwsgierig gemaakt vroegen we:
"Als je tijd hebt vertel ons hoe je dat
ervaart Cathy. Ik heb nog wel eens aan je gedacht als ik al die berichten over Rusland
hoorde en vroeg me dan af hoe je daar in leeft. Hoe ga je daar met je westerse mentaliteit
mee om? Wat merk je aan de mensen om je heen? Verlangen ze weer naar de "rust"
van het communisme of zien ze een uitweg in deze chaos?
Moskou-grrl antwoordde:
"Schrijven over iets waar je midden inzit is
altijd verschrikkelijk moeilijk. Ik ben steeds bang dat ik niet voldoende afstand kan
nemen van het gebeuren en daardoor een onjuist beeld weergeef en ook natuurlijk dat al die
dingen de meeste mensen waarschijnlijk weinig interesseren. Maar goed, omdat er dantoch om
gevraagd is...
Om te beginnen moet je natuurlijk weten dat ik hier
toch al zon tien jaar woon, dat ik eerst twee jaar gewerkt heb voor een de Russische
uitgeverij Progres (Lenin vertalen etc.), dan vier jaar in de TV journalistiek gewerkt heb
en nu al zo'n vijf jaar les geef op een internationale prive-school (met ongeveer 35%
Russische kinderen). Mijn partner is van Poolse nationaliteit en werkt al vijftien jaar in
de TV journalistiek (Polen, Oost-Europa en Rusland).Ik ben hier aangekomen onder het
communisme en heb de maatschappij zien veranderen van een vrij ordelijke wereld waarin
iedereen zijn plaats wist in een ordeloze chaos waarin een kleine groep zich de macht en
het geld toegeëigend heeft en de meerderheid wanhopig rondzwalkt zonder ook maar de
kleinste vorm van bestaanszekerheid.
Dit klinkt misschien allemaal een beetje
theoretisch en misschien is het beter om bij concrete voorbeelden te blijven. Je leeft dus
van dag tot dag met mensen om je heen die nauwelijks de eindjes aan elkaar knopen. De
gepensioneerden, de mindervaliden zitten te bedelen in de metro en op straat (zelfs in -25
graden), zelfs de gezonde mensen die een job hebben worden vaak niet of weinig betaald.
Een kennis van mij werkt in de Moskouse Kinderbibliotheek en verdient 850 roebel ( 120
gulden) per maand en dan nog krijgen ze vaak hun loon niet op tijd. De gemiddelde
Moskoviet verdient ongeveer US $ 200 per maand en de prijzen voor voeding, kleding etc.
liggen heel dicht bij de Europese prijzen. Het is dan ook geen wonder dat de meeste mensen
hun werk niet au serieux nemen.
Het gevolg daarvan is dat je hier bijna niets kunt
plannen. De bank of de winkel wordt vaak gesloten zonder waarschuwing, niemand is ooit op
tijd, de meeste werknemers komen naar de werkplaats om koffie te drinken en uitvoerig te
kletsen en te klagen over hoe slecht het gaat. De scholen hebben voor een aantal vakken
nauwelijks leraren (te lage lonen), de bibliotheken hebben sinds jaren geen nieuwe boeken
gekocht (geen geld) en de ziekenhuizen hebben vaak niet eens het hoogstnodige (zo hebben
de diabetes patiënten een enorm probleem met insuline).
De rijke Russen leven in een heel andere wereld.
Die van de bodyguards, de privé-ziekenhuizen, privé-scholen. Ze wonen in enorme huizen
in bewaakte compounds even buiten Moskou en beschermen hun privileges nog veel meer dan de
communisten dat ooit gedaan hebben.
En dan is er natuurlijk nog de misdaad... Maar
goed, zo kan ik dus nog uren doorgaan , Ondertussen gaat hier het leven lekker chaotisch
verder en gelukkig is het bijna vakantie.
Cathy."
Veel enthousiaste reacties op dit eerste
verhaal en Cathys angst dat ze met haar schrijven onvoldoende afstand zou kunnen
nemen en een onjuist beeld zou weergeven werd ongegrond verklaard.
"Juist omdat je er middenin zit en niet bang
bent ook je gevoelens weer te geven, maakt het zo interessant als tijdsdocument. Als ik
iets wil lezen wat alleen de feiten weergeeft, pak kwel de encyclopedie. Ik ben juist
geïnteresseerd in jouw zienswijze. Als ik iets niet snap of als ik het misschien
onlogisch zou vinden klinken, kan ik je altijd om uitleg vragen. Dus wat mij betreft : ga
er alsjeblieft op geregelde basis mee door. Ik heb er al een "mapje" voor
gereserveerd in mijn Inbox."
"En daar ben ik het dan helemaal mee
eens. Jij schrijft misschien lekker van je af en wij beleven het van binnen uit. Dus hier
is nog een fan voor je moskou-mails."
"Hier nog een. Ik vind het heel bijzonder dat
we dank zij internet "heet van de naald" horen hoe het in Moskou is. En dat we
ook nog vragen mogen stellen vind ik helemaal te gek."
Terug naar Boekgrrl in
Moskou Index