Een bezoek aan het Graf van
Vincent van Gogh in
Auvers-sur-Oise
Als een soort afsluiting van het hele verhaal heb ik tijdens mijn herfstweekje Frankrijk een dag in Auvers-sur-Oise rondgewandeld, het dorpje waar Vincent de laatste 70 dagen van zijn leven heeft doorgebracht en waar hij nu ligt, naast zijn broertje Theo.
Laat ik maar beginnen met te zeggen dat het allemaal veel mAkkelijker had geweest als Vincent zich gewoon had laten begraven in Parijs samen met alle andere drunken degenerate kunstenaar types die daar rondhingen in die tijd... Modigliani en Degas had ik vrij snel gevonden in Parijs. En dat ondanks het feit dat ik eerst bij de verkeerde begraafplaats aankwam voor Modigliani en zijn Jeanne... tssk, ik wist zEker dat ze in Montmartre lagen, maar toch maar niet - paniekerig consultaties in de biographie van Andre Salmon dat gelukkig onder de autostoel lag ('er was toch een stuk over de begrafenis ergens??') en ja hoor, ze waren dus aan de Andere kant van de stad... zUcht. Maar goed, snel weer dwars door Parijs gescheurd (valt rEUze mee met de crazy french drivers moet ik zeggen) en lekker in de zon op hun grafsteen gezeten en in mijn nieuwste Modigliani boek aanwinst gebladerd (gevonden voor weinig in Redu, de 2e-hands-boekenwinkel-dorp-hemel in Belgie waar ik de dag ervoor een paar uur gestopt had).
En dan maar Parijs uit zien te komen in de richting van Auvers... Ok, mijn kaart was niet de beste, geef ik toe- maar het lijkt alsof de rand van Parijs maar één grote suburb is, allemaal dorpjes die in elkaar overlopen zonder enige duidelijkheid waar de één begint en de vorige ophoudt. Net toen ik wanhopig begon te worden en wist echt niet meer waar ik was, laat staan waar ik naar tOE moest, heb ik het (briljant vond ik zelf, maar ach, het is vrij makkelijk om jezelf briljant te vinden als er niemand erbij is om je tegen te spreken ;-) idee gekregen om de ondergaande zon te gebruiken als navigatie middel. Als dat oranje ding maar links en iets achter me ligt dan moet ik in noordwest richting rijden, was de redenering... En wonder boven wonder, binnen de kortste tijd reed ik vanzelf tegen de Oise aan...
Nachtje aan het water gekampeerd en dan de volgende ochtend verder de rivier af tot ik bij Auvers kwam. Dorp is veel groter dan ik gedacht had - zeker veel gegroeid sinds 1890... maar de kern rondom de kerkhof is eigenlijk niet zo heel veel veranderd sinds Vincents tijd daar geloof ik. Ok, de daken zijn niet meer van riet, maar veel van de huizen zijn 400 jaar oud. Als je de autos wegdenkt dan zou je zo in een heel andere tijd kunnen staan.
Alles draait wel héél veel rondom de van Gogh thema - wat zullen die mensen daar blij zijn dat hij juist dAAr heeft gestorven...een gEld dat er binnen stroomt via Vincent-toerisme... Overal kom je borden tegen met schilderijen van de plekken die hij geschilderd heeft OP de plekken zelf (als dit te begrijpen is zoals ik het hier nogal krom probeer op te schrijven...) Ik bedoel bijvoorbeeld - bij de kerk is zijn bekende schilderij van De Kerk - op precies de plek waar hij heeft moeten staan om het van zo'n hoek te schilderen. De kamer waar hij gestorven heeft kan je ook zien.
Omdat het nu een beetje out-of-season is, heb ik daar een tijdje helemaal alleen kunnen zitten - lijkt me een ideAle plek voor depressieve Kurt Cobain wannabe types om zelfmoord te plegen... Maar omdat ik gelukkig niet zulke neigingen heb ben ik tijdig weggegaan om een minder beladen slaapplaats in het dorp te zoeken. Leuke plek gevonden aan het water. 4 uur 's ochtends toch wakker geworden met het idee dat nU de begraafplaats weer bezoeken (ik was er uiteraard 's middags al geweest) zou pas 'leuk' zijn ;-) De hond vindt midden in de nacht avonturen altijd leuk en vond het dus heel normaal dat ik ineens uit bed klom naar de bestuurders stoel om ons door het stille dorp te rijden naar de cemetery.
Alles was doodstil (ha!) - geen wind, geen mensen, geen licht. Ik hield Banquo kort aan de lijn en met mijn kaarsen lantaarn vastgeklemt in mijn andere hand liepen wij naar de klimopbedekte dubbele graf. (Honden mogen eigenlijk niet in, maar ik was niet dapper genoeg om helemAAL alleen daaro in het donker te lopen...) Ik heb twee theelichtjes aangestoken en één op iedere grafsteen geplaatst. Vond ik zelf een mooi gezicht - de hond was vooral geïnteresseerd in de lang dood zonnebloem dat hij achter de 2 stenen vond - dat heeft hij dus meegenomen om als speelstok te gebruiken tijdens de korte wandeling erna in de velden achter.
We zijn op de parkeerplaats blijven slapen. 's Ochtends hadden we net onze ochtend toilet achter de rug toen er een buslading Japanese aankwam. Voor ongeveer 50 oosterse mensen ben ik bang dat de graf van Vincent van Gogh voor altijd geassocieerd zal zijn met de grootste hond dat ze ooit gezien hebben - de whir van videocameras en de geklik van fototoestellen was verbaaswekkend - wij keken allebei behoorlijk sjagerijnig terug (toch beetje last van ochtendhumeur na zo'n vreemde nacht - en rare drOmen gehad... ;-0) maar dat mocht de oriental lol niet drukken.
Ok, dat was het deel van de vakantie dat kwam naar aanleiding van het lezen van een boek (of meerdere boeken dan als je de Modigliani boeken ook meerekenen). De rest gaat veel te off-topic worden dus ik zal niet te lang doorgaan over hoe ik aan The Sea, The Sea dacht later in de week enzovoort...
Elm@
Auvers-sur-Oise met een link naar een biografie van Van Gogh en al zijn werken gemaakt in deze omgeving.
Amedeo Modigliani; een biografie
Edgar Degas in de National Gallery of Art in Washington DC
(Meer relevante links toe te voegen, of commentaar? Laat me het even weten: eisjen@boekgrrls.n)
Laatste keer bijgewerkt: 03/01/01 Eisjen
