Meneer Kandinsky was een schilder
Daan Remmerts de Vries
“Meneer Kandinsky was een schilder. Op een dag ontsnapte er uit een
schilderij waar hij mee bezig was een huppelend blauw paardje.”
Dit zijn
de beginregels van dit mooie boek over Kandinsky. Alleen meneer
Kandinksy kan het paardje zien en het diertje gaat altijd met hem mee.
Het paardje fluisterde steeds dingen in meneer Kandinsky's oor zoals 'Kijk
goed om je heen, alles heeft zijn eigen heel speciale kleur.' of het
paardje zei: 'Je mag zo'n huis ook best eens rood maken! Of paars, of
scheef, of kleiner of groter... Je mag best laten zien wat je bij zo'n
huis vóelt!'

Meneer
Kandinsky vond het heerlijk om zo te schilderen als het paardje zei en
maakte daardoor heel andere schilderijen dan mensen gewend waren. Hij
schilderde blauwe bomen, vlekken, strepen... dat was wat híj voelde als
hij naar huizen of bomen of wegen keek. Maar de mensen vonden meneer
Kandinsky maar raar. Een huis was toch niet geel en de zon was toch niet
paars?
Meneer
Kandinsky kwam die mensen op een middag tegen, en hij schrok ervan hoe
kwaad ze op hem leken te zijn. 'Daarom schilderde hij de volgende dag
zichzelf, op zijn paard, vluchtend voor al die griezelige strenge
figuren die zijn schilderijen zo lelijk vonden.' Toen het schilderij af
was, was het blauwe paardje weg! Meneer Kadinsky zocht en zocht maar het
paardje was en bleef weg. Hoe moest hij nu schilderen? Gelukkig wist hij
het op een dag weer, alleen schilderde hij nu in plaats van wat hij zag,
wat hij hoorde, buiten zichzelf en binnen zichzelf. Hij schilderde
bijvoorbeeld het geluid van een trein. Toch voelde meneer Kandinsky zich
erg alleen zonder zijn paardje maar op een ochtend toen hij aan een heel
groot schilderij met de allerprachtigste geluiden werkte leek er iets in
de verte te galopperen! 'Ach!' riep meneer Kandinsky verbaasd. 'was je
dáár! Natuurlijk, ik had het kunnen weten...' Hij nam een aanloop en...

Wij als
volwassenen weten onmiddellijk de link te leggen tussen het blauwe
paardje en de kunstenaarsvereniging Blaue Reiter die Kandinsky opgericht
heeft. Een kind weet dat nog niet maar toch heeft de schrijver de link
weten te leggen door het blauwe paardje op te voeren in het verhaal.
Verder heeft Daan Remmerts de Vries in eenvoudige taal heel goed weer
weten te geven wat Kandinsky dreef, waar hij voor stond én hoe er door
de omgeving naar zijn werk werd gekeken. Heel knap om dit in een paar
zinnen en op zo weinig bladzijden te kunnen weergeven.
De
illustraties helpen daar wel bij. Elke pagina, zowel links als rechts,
vertoont namelijk een erg mooie afbeelding waarin je het werk van
Kandinsky herkent. Op de eerste pagina zie je een afbeelding gemaakt
door Daan Remmerts de Vries waarop je meneer Kandinsky in een atelier
ziet werken aan een schilderij in de 'Kandinskykleuren' Aan de muur van
het atelier hangt een foto van... Kandinsky! Voor de laatste afbeelding
in het boek is heel toepasselijk het schilderij 'hemelblauw' van
Kandinsky gebruikt. Alleen zweven tussen de afbeeldingen op dat
schilderij nu ook meneer Kandinsky en het blauwe paardje.

Het is
een prachtig verzorgd boek en je zou het aan ieder kind willen geven
omdat het zo mooi en goed gedaan is. Als je een kind iets wil leren over
kunst of een kunstschilder dan is dit een uitstekende manier om dat te
doen.
Jammer
genoeg kreeg ik dit boek te laat in handen om mensen te verwijzen naar
het Gemeentemuseum in Den Haag waar, naast een overzichtstentoonstelling
van 20 jaar illustraties van Daan Remmerts de Vries uit meerdere boeken,
alle afbeeldingen van dit boek tentoongesteld werden. Die
tentoonstelling liep tot 24 mei 2010.
ISBN
9789025856243 Hardcover 32 pagina's | Leopold B.V. | februari 2010 Vanaf
ca. 4 jaar.
Uitgave
in samenwerking met Gemeentemuseum Den Haag.
©
Dettie,
3 juli 2010
Vandaag
heb ik (eindelijk) kans gezien om het boek bij een ophaalpunt op te
halen waar het al enkele dagen lag te wachten. Zojuist heb ik het direct
aan mijn zoon voorgelezen voor het slapen gaan. Zelf vind ik het een
heel mooi boek, zowel qua tekeningen als het verhaal. Interessant om te
lezen over Kandinsky en zijn werk. Het feit dat ik het interessant vind,
zegt misschien ook al wel wat over de mate waarop het boek aansluit bij
de belevingswereld van een peuter/ kleuter (boek is voor 4 jaar en ouder).
Namelijk: niet! Het begint nog leuk met een blauw paard dat uit een
schilderij ontsnapt, maar daarna wordt het al snel ingewikkelder met het
uitbeelden van de wereld in kleuren en andere vormen. En daarna het
uitbeelden van kleur. Of daarna het onbegrip van de medemensen en tot
slot.... ? Mijn zoon heeft het hele verhaal geboeid geluisterd en de
mooie platen zijn leuk om te bekijken voor hem. Ik moet nog zien of dit
boek vaker uit de kast wordt getrokken voor het slapen gaan! , misschien
als hij wat ouder is.
Ik
zag het boek afgelopen vrijdag toen ik in het Gemeentemuseum in Den Haag
was. Ik vond het zelf echt een heel leuk boek. Ik heb het nog niet
gekocht, maar misschien ga ik dat nog wel doen. Voor een peuter/kleuter
lijkt het me inderdaad ingewikkeld, maar voor mijn neefje van 8 zou het
denk ik wel wat
zijn. Ik heb vrijdag wel een kaart gekocht met een afbeelding uit het
boek. Voor mijn museumkaartenverzameling.
Zelf
dacht ik ook dat kinderen van vier jaar niet écht zullen
begrijpen wat er verteld wordt, maar ik heb geen kinderen dus zeker was
ik er niet van. Maar de afbeeldingen vind ik wel erg prachtig en zag
mezelf al samen met zo'n kleintje naar de plaatjes kijken en met een
eventueel ouder kind een boek over Kandinsky erbij halen en de echte
schilderijen met de afbeeldingen in het boek vergelijken.
De Volkskrant heeft momenteel een erg
mooie serie over kunstschilders. Ik heb zelf bij dit boek van Daan
Remmerts de Vries het deel over Kandinsky van de Volkskrant ook er naast
gehad. Zeer leerzaam én heel leuk!
Ik
zocht de serie over kunstschilders even op. Ziet er fantastisch uit en
ik kende de serie nog helemaal niet. Goede tip Dettie! Dank je wel. De
afbeeldingen in het boek van Daan Remmerts de Vries vind ik ook erg mooi.
En ik vind het boek vooral ook erg grappig. Omdat er zoveel dingen
achter
zitten.
Pracht
van een bespreking heb je hiervan gemaakt, helemaal mee eens. Ik was op
de tentoonstelling (zelfs 2x; de volgende dag teruggegaan omdat het zo
overweldigend was) en kocht daar dit boek, in eerste instantie voor
mezelf. Natuurlijk ga ik het al gauw lezen met kleinzoon van 7 en ik ben
heel benieuwd of hij zich aangetrokken voelt. Ik ben een beetje bang dat
het _te_ bijzonder is, voorlopig. Als ik de overige reacties lees van
boekgrrls, kopen ook zij het eigenlijk voor zichzelf!

Dettie