Al een hele tijd kijk ik met een schuin oog naar kinderboeken die
kunst als onderwerp hebben. Er wordt de laatste jaren echt meer aandacht
aan besteed. Zag je ze eerst alleen in het museum, nu komen ze ook
gewoon in de boekwinkel. Heel voorzichtig had ik al een enkel boek
aangeschaft. Zo had ik tussen de oude stripboeken van mijn kinderen de
volgende boeken al verstopt:
-
Gradimir Smudja:
- "Vincent van Gogh" en
- "Het kunstenaarsbordeel" met in de hoofdrol Henri de
Toulouse-Lautrec
-
Gerrit Komrij: "De snor van Dali"
-
Paul Phoelich: "Het ei van Brancusi" en
- een kinderboekje uit het
Aboriginal Art Museum
in Utrecht "Aboriginal Kunst" (onder het mom van 'heb ik nodig
voor de rondleidingen voor de komende Den Haag Sculptuur
tentoonstelling die als thema "Down Under" heeft dit jaar').
Maar nu, nu ik mag vertellen dat ik oma ga worden, nu is het hek van
de dam. Op de eerste dag van de boekenweek schafte ik meteen 5 titels
aan en reed zingend (in mezelf) naar huis op de fiets. Thuisgekomen
haalde ik de verstopte boeken te voorschijn en nu staat er dan een
plankje "kinderen en kunst". Een plankje 'kinderen en geschiedenis' is
in voorbereiding, maar je moet niet overdrijven vind ik! Niet alles
tegelijk........ :-)
Van alles wat ik aangeschaft heb is het boek dat het eerste van pas
komt (vanaf 4 jaar) meteen 'geweldig'. Genoten heb ik. Heb het al
verschillende mensen onder de neus geduwd, die zonder dat ze oma of opa
zijn of worden, meteen riepen 'oh wat goed... en wat leuk....' etc.
Het gaat over Frans Haas. Frans is eierschilder maar hij heeft er
genoeg van. Elk jaar maar weer hetzelfde, nee hij doet het niet meer.
Hij is kunstenaar en geen doodgewone eierschilder. Moeder-de-vrouw-Haas
is helemaal overstuur want ze heeft al ik weet niet hoeveel eieren
aangesleept en nou wil die man van haar niet! Na veel gesoebat van
mevrouw Haas krijgt Frans midden in de nacht inspiratie en begint toch
eieren te schilderen. Niet het doodgewone kleurtjes eieren gedoe, maar
'ware-kunst' eieren.
Moeder
Haas staat in stomme verbijstering als ze wakker wordt en het eerste
product ziet. Een 'Juan Gris - ei'. Maar als er dan een beeldschone dame
(Mona Lisa) verschijnt op een ei raakt ze er al wat meer van overtuigd
dat het toch een geslaagd eieren-zoeken wordt met pasen.
Met veel fantasie en gevoel voor detail laat Marcus Pfister de
lezers(tjes) een reis maken door schilderijenland van ver voor onze
jaartelling (een portret van koningin
Nefertari), via
Rembrandt,
Monet,
van Gogh,
Gauguin,
Munch,
Klee,
Kandinsky,
Matisse,
Rothko,
Dali, de
Saint Phalle tot en met
Keith Haring.
Het is werkelijk lachen geblazen want waar het kan, met respect voor het
onderwerp, verschijnen er hazenoren en hazenstaartjes in de afbeeldingen.
De bewondering voor de 'oorspronkelijke' kunstenaars straalt er vanaf.
Op de website van Uitgeverij de Vier Windstreken lees ik:
"Voor Marcus Pfister bepaalt één ding de
waarde van een boek: een boek moet kinderen en volwassenen dichter
bij elkaar brengen en voor een intensiever contact tussen hen zorgen.
Als dat lukt, is het boek geslaagd en heeft het zijn doel bereikt.
Een goed boek vormt een brug tussen kind en volwassene. Het moet een
reeks vragen ontketenen en tegelijkertijd de fantasie van het kind
verruimen."
Daar is hij dus volledig in geslaagd. Het kan niet
anders dan dat volwassene en kind hier ontzettend veel plezier mee
hebben. Want achterin zit ook nog een uitklapbaar overzicht met daarin
de originele afbeeldingen van de 'gebruikte' schilderijen en kun je het
kind overeenkomsten proberen te laten vinden. Vragen zullen er vast
gesteld worden en de fantasie van de volwassene wordt in ieder geval
geprikkeld. Verder is het razend knap dat je in alle eenvoud zo
herkenbaar de sfeer van een waar kunstwerk weet neer te zetten.
Uiteindelijk wordt het in het boek geen
eieren-zoeken met pasen, maar een echte 'eier-expositie'. Op kleine
heuveltjes van stenen en aarde worden de eieren tentoongesteld in de
tuin en fluistert moeder Haas Frans in de oren, als ze stiekem zitten te
kijken wat de kinderen ervan vinden:
"Je hebt gelijk, Frans. Ik geloof dat dit een
heel bijzondere Pasen wordt."
Ik ben het helemaal met haar eens, wat zou ik
graag zo'n expositie met pasen in mijn tuin hebben!
Eisjen
maart 2007
