Het Glazen Plafond -1-
Het ijskoude zoute water sneed in de wondjes van het helmgras, maar
Jolande wierp haar lichaam in de branding en stormde door. Struikelend
rende ze haar noodlot tegemoet. Ze viel, ging kopje onder, hapte naar
lucht maar kreeg alleen een mondvol zeewater binnen. Haar voeten
spartelden naar vaste grond, maar de laatste golf had haar meegespoeld
naar dieper water. Haar hoofd reikte in een laatste overlevingsreflex naar
de oppervlakte maar raakte een soort gelatinepudding. Typisch, dacht
Jolande, 'nog een kwal!' De kou verlamde haar en hulpeloos zakte zij weg.
Het werd stil en donker. 'Vaarwel, wrede wereld', was haar laatste
gedachte. Ze hoorde een bons.
Jolande schoot overeind. Het boek was uit haar hand gevallen. De kwal was
weg. Zelfs Cor lag niet naast haar. Ze rilde en schudde de nachtmerrie van
zich af.
'Lieve hemel, kan ik niet eens een romantisch boek van mijn favoriete
schrijfster Anita Beserk meer lezen zonder er een treurig eind aan te
dromen? Zo is er geen lol meer aan.', dacht Jolande. Die boekjes werkten
op haar als een slaapmiddel. Een stuk gezonder maar net zo verslavend. Eén
hoofdstukje voor het slapen gaan en ze sukkelde vredig in slaap. Soms ging
het verhaal in haar droom verder met zichzelf in de rol van romantische
heldin. Een beetje troost. Eigenlijk waren die nachtelijke uurtjes
suikerzoete illusie het enige dat haar door de dag sleepte. En nu hielp
zelfs dat niet meer.
Ze keek op de achterflap. De schrijfster poseerde omringt door een
decoratieve begroeiing in een Laura Ashley jurk. De blik gelukzalig
gericht op de verte waar zij ongetwijfeld een prins op een wit paard
ontwaarde. Die haar in zijn sterke maar tedere armen ging sluiten. Of
zoiets. Blabla.
Jolande bracht de kaft vlak voor haar gezicht. Jij hebt makkelijk lullen,
Anita, sprak Jolande dreigend. Probeer jij maar eens met een belachelijke
tv makelaar te leven in Bussum-Zuid. Afgedankt door zelfs de commerciële
televisie wegens te oud en te lelijk en 60 kilo te zwaar! Wat nou,
romantiek!' 'Waar is míjn prins dan, hè? ' Maar de schrijfster bleef in
vervoering naar de horizon staren, zonder zich ook maar iets aan te
trekken van de ontreddering van haar trouwste fan. Driftig gooide Jolande
het boek tegen de spiegel. Die kraakte en over de hele lengte verscheen
een barst. Nu staarden er twee Jolandes naar haar, wel wat slanker allebei
door de vervorming van de kapotte spiegel.
Ze schrok. Was dit een teken? Want er waren er natuurlijk twee van haar.
Ineke, de gevierde tv- en radiopresentator en Jolande, huisvrouw te
Bussum. Nadat haar carrière in het slop was geraakt moest ze haar villa verkopen en
naar iets kleiners uitzien. Zo was ze Cor tegengekomen, haar makelaar. Hij
behandelde haar voorkomend. Ze leefde op en voor het eerst verlangde ze
naar een gewoon leven, met een man en kinderen. Weg uit die wereld van
haat en nijd. Waar je als vrouw van een bepaalde leeftijd (en onbepaald
gewicht) achteloos werd weggeworpen als ware het een kapotte onderbroek.
Toen hij haar een maand later ten huwelijk vroeg was ze er gretig op in
gegaan. Het eerste jaar was ze blij dat ze haar roerige leven achter haar
kon laten. Ze zorgde voor de kinderen uit zijn tweede huwelijk en deed het
huishouden. Af en toe kluste ze nog wat bij, winkels openen of een
gastoptreden, maar dat werd steeds minder.
Het huwelijk met Cor liep uit op een teleurstelling. In het begin had hij
dankbaar gebruik gemaakt van haar relaties in de mediawereld om zijn
villa's te slijten en nu had hij zelfs door haar contacten een eigen
tv-show aangeboden gekregen. Voor Ineke (die hij altijd bij haar tweede
naam, Jolande noemde, dat klonk wat minder ordinair vond hij) had hij geen
enkele belangstelling meer. Eens had hij haar bewonderd om haar bekendheid
en vrije leventje, maar nu ze dat alles had opgegeven voor hem was zijn
bewondering verkeerd in afkeer.
Langzamerhand was ze ook aan zichzelf gaan denken als Jolande.
Maar sinds ze Giovanni had ontmoet was er weer iets Ineke-achtigs in haar
opgebloeid. Blijkbaar zagen ook andere mensen dit. Hoelang was het al
geleden dat iemand haar herkend had? Giovanni, die haar Jolantien noemde.
En opeens die Silvia die haar Ineke genoemd had. En in snikken was
uitgebarsten toen ze over dat rolletje in dat supermarktprogramma had
gesproken. Raar mens. Heette die secretaresse van Cor niet ook Silvia?
Zeker een modenaam tegenwoordig.
En nu in de spiegel stonden ze naast elkaar; de suffe door het leven
verslagen Jolande en de fiere Ineke, die haar gewicht droeg net alsof het
een veertje was. 'Dank je wel, Anita', zei JolanTien. 'Sorry dat ik aan je
getwijfeld heb, mijn trouwe liefdesgoeroe. Je hebt me de weg gewezen naar
mijn eigenste zelf. Mijn Ineke-kern. Zou Inke met zo'n lulhannes
getrouwd blijven? Nee! Zou Inke zich bekommeren of Giovanni wel trouw
was of zou ze zich overgeven aan zijn krachtige armen en genieten van het
moment? Jaaaa! Zou zijn liefdesvocht minder zoet smaken omdat hij in
meerdere liefdesspelonken afdaalde? Neen!, kreet Inke naar de spiegel.
Ze hoorde nog even een tegensputtering van Jolande: 'Nou, als één van die
anderen toevallig een schimmelinfectie had dan kun dat wel proeven, denk
ik en lekker is dat niet en ook niet gezond....... Jolande pakte een pot
nachtcrème en sloeg methodisch de Jolande-helft van de spiegel stuk. Dat
was dat. Vervuld van warmte drukt zij een kus op de serene foto van haar
idool.
Ze wist wat haar te doen stond.
wordt vervolgd
Hanneke
|
Romantisch
Vervolgverhaal
Deel 1: Een bedje spinazie
Deel 2: O Sole mio
Deel 3: Babi Pangang
Deel 4: Slagroomsoesjes
Deel 5: Saucijsjes
Deel 6: Een pak Always met vleugels
Deel 7: Gedeelde ossenstaartsoep
Deel 8: Telefoon
Deel 9: Joyeux Noel
Deel 10: Ware Liefde
ben
benieuwd naar de 2e helft.mooiiiiiiiiiiiiiiiiiii geschreven. Gré
Fantastisch
Hanneke, dat was echt puur genieten! Wat de foto betreft, zit je helemaal
goed. (LOL) Hij is genomen op de Fantasy Fair. De schrijfster staat voor
de slotgracht van kasteel De Keukenhof en zij kijkt in vervoering naar
alle stoere ridders en knappe jonkheren die haar omringen... Groetjes,
:-)
"Heb
ik nou zelf dat kasteel erbij verzonnen of staat die foto toch ergens?"
Hanneke
De
foto staat aan het begin van mijn web site, alleen zie je het kasteel niet
door al die begroeiing. :-) :-) Anita
Verkerk
Knap
verhaal Hanneke. Vind de spiegel een vondst. Ben benieuwd naar het
definitieve slot. Agnes
Hoi
Hanneke, Geweldig! Om in supermarkt-termen te blijven: dit is een super
aanbieding, twee halen een betalen!En Anita gekroond met een geuzennaam (verdiend,
door haar eigen wilde bijdrage!)
Ik kijk uit naar JolanTien's volgende stappen. Vr.gr. Janneke T
zalig..
Jolande heet nu jolantien?
denk ook dat dat beter is.
ik genoot, ga er nog maar eens lekker voor zitten en verras ons met eeneind
dat nog lang zal heugen!
|