Boekgrrls: Wat nu, Jolande? Deel 11



Het Glazen Plafond  -1-

Het ijskoude zoute water sneed in de wondjes van het helmgras, maar Jolande wierp haar lichaam in de branding en stormde door. Struikelend rende ze haar noodlot tegemoet. Ze viel, ging kopje onder, hapte naar lucht maar kreeg alleen een mondvol zeewater binnen. Haar voeten spartelden naar vaste grond, maar de laatste golf had haar meegespoeld naar dieper water. Haar hoofd reikte in een laatste overlevingsreflex naar de oppervlakte maar raakte een soort gelatinepudding. Typisch, dacht Jolande, 'nog een kwal!' De kou verlamde haar en hulpeloos zakte zij weg. Het werd stil en donker. 'Vaarwel, wrede wereld', was haar laatste gedachte. Ze hoorde een bons.

Jolande schoot overeind. Het boek was uit haar hand gevallen. De kwal was weg. Zelfs Cor lag niet naast haar. Ze rilde en schudde de nachtmerrie van zich af.

'Lieve hemel, kan ik niet eens een romantisch boek van mijn favoriete schrijfster Anita Beserk meer lezen zonder er een treurig eind aan te dromen? Zo is er geen lol meer aan.', dacht Jolande. Die boekjes werkten op haar als een slaapmiddel. Een stuk gezonder maar net zo verslavend. Eén hoofdstukje voor het slapen gaan en ze sukkelde vredig in slaap. Soms ging het verhaal in haar droom verder met zichzelf in de rol van romantische heldin. Een beetje troost. Eigenlijk waren die nachtelijke uurtjes suikerzoete illusie het enige dat haar door de dag sleepte. En nu hielp zelfs dat niet meer.

Ze keek op de achterflap. De schrijfster poseerde omringt door een  decoratieve begroeiing in een Laura Ashley jurk. De blik gelukzalig gericht op de verte waar zij ongetwijfeld een prins op een wit paard ontwaarde. Die haar in zijn sterke maar tedere armen ging sluiten. Of zoiets. Blabla.

Jolande bracht de kaft vlak voor haar gezicht. Jij hebt makkelijk lullen, Anita, sprak Jolande dreigend. Probeer jij maar eens met een belachelijke tv makelaar te leven in Bussum-Zuid. Afgedankt door zelfs de commerciële televisie wegens te oud en te lelijk en 60 kilo te zwaar! Wat nou, romantiek!' 'Waar is míjn prins dan, hè? ' Maar de schrijfster bleef in vervoering naar de horizon staren, zonder zich ook maar iets aan te trekken van de ontreddering van haar trouwste fan. Driftig gooide Jolande het boek tegen de spiegel. Die kraakte en over de hele lengte verscheen een barst. Nu staarden er twee Jolandes naar haar, wel wat slanker allebei door de vervorming van de kapotte spiegel.

Ze schrok. Was dit een teken? Want er waren er natuurlijk twee van haar. Ineke, de gevierde tv- en radiopresentator en Jolande, huisvrouw te Bussum. Nadat haar carrière in het slop was geraakt  moest ze haar villa verkopen en naar iets kleiners uitzien. Zo was ze Cor tegengekomen, haar makelaar. Hij behandelde haar voorkomend. Ze leefde op en voor het eerst verlangde ze naar een gewoon leven, met een man en kinderen. Weg uit die wereld van haat en nijd. Waar je als vrouw van een bepaalde leeftijd (en onbepaald gewicht) achteloos werd weggeworpen als ware het een kapotte onderbroek. Toen hij haar een maand later ten huwelijk vroeg was ze er gretig op in gegaan. Het eerste jaar was ze blij dat ze haar roerige leven achter haar kon laten. Ze zorgde voor de kinderen uit zijn tweede huwelijk en deed het huishouden. Af en toe kluste ze nog wat bij, winkels openen of een gastoptreden, maar dat werd steeds minder.

Het huwelijk met Cor liep uit op een teleurstelling. In het begin had hij dankbaar gebruik gemaakt van haar relaties in de mediawereld om zijn villa's te slijten en nu had hij zelfs door haar contacten een eigen tv-show aangeboden gekregen. Voor Ineke (die hij altijd bij haar tweede naam, Jolande noemde, dat klonk wat minder ordinair vond hij) had hij geen enkele belangstelling meer. Eens had hij haar bewonderd om haar bekendheid en vrije leventje, maar nu ze dat alles had opgegeven voor hem was zijn bewondering verkeerd in afkeer.

Langzamerhand was ze ook aan zichzelf gaan denken als Jolande. Maar sinds ze Giovanni had ontmoet was er weer iets Ineke-achtigs in haar opgebloeid. Blijkbaar zagen ook andere mensen dit. Hoelang was het al geleden dat iemand haar herkend had? Giovanni, die haar Jolantien noemde. En opeens die Silvia die haar Ineke genoemd had. En in snikken was uitgebarsten toen ze over dat rolletje in dat supermarktprogramma had gesproken. Raar mens. Heette die secretaresse van Cor niet ook Silvia? Zeker een modenaam tegenwoordig.

En nu in de spiegel stonden ze naast elkaar; de suffe door het leven verslagen Jolande en de fiere Ineke, die haar gewicht droeg net alsof het een veertje was. 'Dank je wel, Anita', zei JolanTien. 'Sorry dat ik aan je getwijfeld heb, mijn trouwe liefdesgoeroe. Je hebt me de weg gewezen naar mijn eigenste zelf. Mijn Ineke-kern. Zou Inke met zo'n lulhannes getrouwd blijven? Nee! Zou Inke zich bekommeren of Giovanni wel trouw was of zou ze zich overgeven aan zijn krachtige armen en genieten van het moment? Jaaaa! Zou zijn liefdesvocht minder zoet smaken omdat hij in meerdere liefdesspelonken afdaalde? Neen!, kreet Inke naar de spiegel. Ze hoorde nog even een tegensputtering van Jolande: 'Nou, als één van die anderen toevallig een schimmelinfectie had dan kun dat wel proeven, denk ik en lekker is dat niet en ook niet gezond....... Jolande pakte een pot nachtcrème en sloeg methodisch de Jolande-helft van de spiegel stuk. Dat was dat. Vervuld van warmte drukt zij een kus op de serene foto van haar idool.

Ze wist wat haar te doen stond.

wordt vervolgd



Hanneke



 

Romantisch Vervolgverhaal
Deel 1: Een bedje spinazie
Deel 2: O Sole mio 
Deel 3: Babi Pangang
Deel 4: Slagroomsoesjes
Deel 5: Saucijsjes  
Deel 6: Een pak Always met vleugels
Deel 7: Gedeelde ossenstaartsoep
Deel 8: Telefoon
Deel 9: Joyeux Noel
Deel 10: Ware Liefde

ben benieuwd naar de 2e helft.mooiiiiiiiiiiiiiiiiiii geschreven. Gré

Fantastisch Hanneke, dat was echt puur genieten! Wat de foto betreft, zit je helemaal goed. (LOL) Hij is genomen op de Fantasy Fair. De schrijfster staat voor de slotgracht van kasteel De Keukenhof en zij kijkt in vervoering naar alle stoere ridders en knappe jonkheren die haar omringen... Groetjes, :-) 

"Heb ik nou zelf dat kasteel erbij verzonnen of staat die foto toch ergens?" Hanneke

De foto staat aan het begin van mijn web site, alleen zie je het kasteel niet door al die begroeiing. :-) :-) Anita Verkerk

Knap verhaal Hanneke. Vind de spiegel een vondst. Ben benieuwd naar het definitieve slot. Agnes

Hoi Hanneke, Geweldig! Om in supermarkt-termen te blijven: dit is een super aanbieding, twee halen een betalen!En Anita gekroond met een geuzennaam (verdiend, door haar eigen wilde bijdrage!) Ik kijk uit naar JolanTien's volgende stappen. Vr.gr. Janneke T

zalig.. Jolande heet nu jolantien?
denk ook dat dat beter is.
ik genoot, ga er nog maar eens lekker voor zitten en verras ons met eeneind dat nog lang zal heugen!

 

 

 

 

 

 








oekgrrls

Laatste keer bijgewerkt: 11/01/05  Eisjen

Terug naar top pagina