Joyeux Noel
Het was al na tienen toen Jolande in een taxi weer langs het winkelcentrum
kwam, op weg naar huis. Door de natte autoruiten zag ze in het voorbijgaan
een schim bewegen tussen de schappen in de supermarkt, of verbeeldde ze zich
dat maar?
Ze slikte een snik weg en bande de gedachten uit aan Giovanni, aan zijn
paradijs tussen de wolken, en aan de uren die zij er samen in extase hadden
doorgebracht. In de afgelopen weken hadden schuldgevoel en verlangen in haar
gestreden wanneer zij terugdacht aan haar ontmoetingen met deze mysterieuze
man. Zijn donkere ogen hadden voor haar met een gouden gloed geschenen, de
glans van de zwevende hanger weerspiegelend. Voor hem was zij haar Cor
ontrouw geweest!
Misschien kwam het door het naderende kerstfeest, dat zij ondanks alles met
warmte aan haar echtgenoot kon denken, en zich de goede tijden voor de geest
kon halen die zij samen vroeger hadden beleefd. Hun huwelijksreis naar
Venetië, waar Cor de gondel vaardig over de gezwollen grachten had geloodst
naar het paleis van de Doge. Hun eerste jaren samen in een flatje en de
geboorte van hun kinderen. Wanneer had Cor zich mee laten slepen door zijn
ambities? Wanneer was het bijwonen van een receptie van samen pimpelen
veranderd in netwerken met de andere boys?
Jolande zuchtte. Haar gedachten dwaalden terug naar het bizarre gesprek met
Silvia. Silvia was aanvankelijk Jolande's troosteres der smarten geweest,
maar uiteindelijk had Jolande haar slapend achtergelaten in een
twijfelaartje, moegehuild en met een nakende hoofdpijn. Jolande besefte dat
alle prettige herinneringen aan haar jonge en snelle verleden en alle dromen
over een come-back in een gouden toekomst, achtergelaten moesten worden. Ze
moest zich beraden over de stappen die ze moest nemen, nu ze zich bewust was
geworden van het verraad dat haar omringde.
Even later draaide de taxi de oprit op van huize Turnhout. Jolande schrok.
Dat was waar ook! Ieder jaar versierde zij de woning, Cor de tuin. Dit jaar
had zij nog niet aan de kerstdecoraties gedacht! Cor had alvast een
vreugdeloze lichtslang om de vlaggenmast geworpen om wat kerstsfeer te
brengen, maar voor het overige verkeerde de woning in volledige duisternis.
Verward rekende Jolande af, en nam hobbelend op één schoen de laatste meters
naar de voordeur. De buitenlamp was niet aan, zodat zij in het duister haar
tasje moest doorzoeken naar de sleutel. Zoals altijd was haar tas weer veel
te vol met allerhande overbodige rommel. Bovenin voelde ze haar portemonnee,
maar onderin tussen drie lippenstiften en haar Chanel #5 ook
supermarktbonnetjes, zegeltjes, een pantykousje en een gebruikte zakdoek! En
wat was dat lange metalen voorwerp? Gelukkig hoorde ze haar sleutels tegen
het onbekende object tikken, zodat ze niet langer onder het afdakje hoefde
te kleumen. Na een paar pogingen lukte het haar de deur te openen, en toen
stond ze al in de donkere hal.
Op kousen en de tast liep Jolande voorzichtig naar de living. Zo stil, zo
donker was het anders nooit! Als ze vroeg naar bed ging, liet ze altijd een
gezellig lampje voor Cor branden, zodat hij een welkom aantrof als hij laat
terugkwam van zijn besprekingen voor de Televisiemakelaar! Voorzichtig deed
Jolande de deur op een kier. Een geur van alcohol en aftershave kwam haar
tegemoet, evenals een zwaar geronk. Jolande zuchtte en knipte de schemerlamp
op de sidetable aan. Geen inbrekers dus, maar uitsluitend haar echtgenoot
die de bar alvast voor de feestdagen aan het inrichten was geweest! Het
zachte licht van de fengshui schemerlamp bevestigde haar vermoedens. Ze zou
maar stilletjes naar boven verdwijnen en hem zijn roes laten uitslapen. Dan
kon ze ook alle gedachten en gevoelens laten bezinken die haar nu
overspoelden.
Helaas werd ze in de uitvoering van haar voornemens gehinderd door de
schroefdop van een fles vodka, die pijnlijk in haar vlees drukte toen ze
naar de deur terugliep. Een rauwe kreet ontsnapte haar en werd beantwoord
door een schorre uitroep van Cor, die met vlekkerig gezicht en haar
overeind, rechtop op de bank ging zitten. "Rotwijf! Kan je een harde werker
niet eens even laten uitrusten?!". Cor gaf luid en duidelijk uiting aan de
frustratie die hij voelde nu hij zo ruw in zijn slaap was gestoord.
De spanning en zorgen van de afgelopen tijd werden te veel voor Jolande. Ze
voelde een grote woede in zich opwellen. "Moet je nou altijd tegen me
schelden, rottige zuiplap?", smeet ze Cor voor de voeten, " Kun je nu nooit
eens vragen wat MIJ bezighoudt? Zie je niet dat ik ook doodmoe ben? Maar jij
denkt natuurlijk weer alleen aan jezelf!". Ze besefte ineens dat ze met deze
paar zinnen al minstens drie van Dr. Phil's regels voor conflicthantering
had geschonden, maar het kon haar niets meer schelen. Ze liep naar de deur
en schopte ondertussen alles wat ze onderweg tegenkwam aan de kant: lege
vodkafles, strategisch geplaatste plant, het bijzettafeltje met de stapel
fleurige boeken over wooninrichting. Stomend van woede en tierend zoals ze
nog nooit eerder had gedaan, liep ze de hal weer in, waar op dat moment de
deurbel zijn doordringende geluid liet horen.
Cor rees ondertussen vervaarlijk omhoog en liep Jolande achterna. Hij stond
op het punt zijn vrouw voor eens en altijd te vertellen wat hij vond van haar onvoorstelbare brutaliteit, toen Jolande de voordeur venijnig
opentrok.
Jolande's mond viel open. "Jij! Wat doe jij hier?" bracht ze met moeite uit.
Achter haar verslikte Cor zich, zodat hij voor de verandering eens niet het
laatste woord had.
*Wordt vervolgd*
Frisia Cantat
|
Romantisch
Vervolgverhaal
Deel 1: Een bedje spinazie
Deel 2: O Sole mio
Deel 3: Babi Pangang
Deel 4: Slagroomsoesjes
Deel 5: Saucijsjes
Deel 6: Een pak Always met vleugels
Deel 7: Gedeelde ossenstaartsoep
Deel 8: Telefoon
Deel 9: Joyeux Noel
Deel 10: Ware Liefde
Deel 11: Het
Glazen plafond
Ha!
Een echte cliffhanger en nog wel in kerstsfeer. Ik gok op Santa himself,
maar wie zou er in het pak zitten??
Hilde
"Cor
had alvast een vreugdeloze lichtslang om de vlaggenmast geworpen om wat
kerstsfeer te brengen, maar voor het overige verkeerde de woning in
volledige duisternis."
Dat is Cor ten voeten uit;-))).
Oerkomisch! Ik ben benieuwd wie er voor de deur staat....
Trude
Fantastische
cliffhanger! Heerlijk verhaal. Was het maar vast volgende week
zondag!
Ine
"
Ze besefte ineens dat ze met deze paar zinnen al minstens drie van Dr.
Phil's regels voor conflicthantering
had geschonden, maar het kon haar niets meer schelen"
O jee, wat onverstandig nou...
Hij is weer prachtig. En mooi in romantische stijl. Heb hier op de
woonboot het lijstje niet, maar ik vermoed dat we langzaam
de apotheose naderen. Ik heb al wat in gedachten, maar het is afwachten
natuurlijk hoe de situatie zich ontwikkeld en welke knopen nog ontward
worden, voor we langzamerhand op het klassieke einde toegaan. De Kus,
uiteraard, ik ken mijn klassieken.
Hanneke
Alleen
eh... volgens het lijstje ben ik nu. Maar volgens datzelfde lijstje had
Kathinka deze week aan de beurt moeten zijn. Wie is er dus nu aan de
beurt?Ikke? Of heeft Kathinka geruild?
Anita
Zeg
dame ik verwacht een 'pittige' bijdrage van jouw hand ;-)
Irene
Geen
zorgen Irene, ik heb al een extra pot sambal in huis gehaald. LOL Het is
alleen even de vraag wanneer ik 'mag' losbranden. :-)
Anita
Eindelijk
is het verhaal in handen van een professioneel romanticus! Ik heb er alle
vertrouwen in dat alle losse eindjes definitief aan elkaar geknoopt worden
en alle pijnlijke misverstanden na de kerst uit de weg geruimd zijn en er
een sfeer van algemene gelukzaligheid en vergeving door huize Jolande
stroomt. Zodat niets het roerend einde in de weg hoeft te staan en de
hoofdpersonen gesterkt door De Kus hun wolkenloze toekomst tegemoet kunnen
zweven. Er is al genoeg geween en geknars ter tanden, zeg nu zelf!
Hanneke
LOL
Hanneke!
Geloof maar niet, dat ik het je zo makkelijk ga maken! Losse eindjes aan
elkaar knopen? Maar lieve kind, dat 'hoort' pas aan het
eind. (gemeen grijnsje) In het voorlaatste hoofdstuk komt volgens de
Regels der Romantiek altijd de Crisis. Het intense zwarte gat waarin de
arme hoofdpersoon dieper in de ellende wegzinkt dan ooit. Zodat de
beloning aan het eind verdiend is.
Kortom, ik heb flink zin om er eens een lekkere puinhoop van te maken. LOL
:-) Anita
Goed
zo meisje ik weet dat ik op je kan rekenen, ;-) Ik verheug me er nu al op.
Irene
|