Het
Huis van de Poëzie opent op Gedichtendag 2008 haar deuren in het
Geldmuseum te Utrecht. Wellicht een aardig uitje voor de Boekgrrls? Zie
verder
http://www.huisvandepoezie.nl/. Als Jop of een andere Boekgrrl zin
heeft om langs te komen voor een eventuele recensie van het festival,
bieden we u graag een perskaart aan.
Met vriendelijke groet,
Ingmar Heytze
HET HUIS VAN DE POEZIE
donderdag 31 januari 2008,
Geldmuseum Utrecht, 20.00 - 00.00 uur
Na een succesvolle proefeditie in 2007 opent Het Huis van de Poëzie
op
Landelijke Gedichtendag 2008 voor de tweede keer haar deuren. Dit
jaar in
het Geldmuseum, waar het publiek al dwalende door de vele kamers van
de
voormalige Rijksmunt de meest uiteenlopende dichters tegenkomt.
Eén avond lang zijn in het Geldmuseum voordrachten van onder anderen
Simon
Vinkenoog, Jean Pierre Rawie, Tonnus Oosterhoff, Lévi Weemoedt, Ruth
Lasters, Ilja Leonard Pfeijffer, Edward van de Vendel, Julien
Holtrigter,
Ester Naomi Perquin, Gijs ter Haar en Luuk Gruwez te zien en horen.
Aldus
Initiatiefnemer Ingmar Heytze: "Er zijn nauwelijks festivals waar
zowel
publieksfavorieten, geheimtips, podiumdichters, veelbelovende
debutanten,
gecanoniseerde dichters en slammers één podium delen. Dat is precies
het
punt waarop het Huis van de Poëzie zich wil onderscheiden van alle
andere
literaire evenementen; het Huis van de Poëzie heeft vele kamers."
Daarnaast is er een Poëtisch Spreekuur voor mensen met literaire of
inspiratiegerelateerde klachten, een Internationale Kamer en de
Collegezaal met poëziegerelateerde lezingen. Wiljan van den Akker
presenteert zijn poëziedebuut De Afstand, er zijn muzikale
voordrachten
van onder andere Alfred Schaffer en Peter van der Linden en er is de
mogelijkheid om te kijken waar de munten van Nederland geslagen
worden -
want de vaste opstelling van het museum is uiteraard ook te zien.
De voorverkoop voor het Huis van de Poëzie start zeer binnenkort,
houd
hiervoor de website in de gaten. Kijk ook op www.huisvandepoezie.nl
voor
het programma en nieuws.
Het Huis van de Poëzie wordt georganiseerd door de SLAU en is een
initiatief van Ingmar Heytze en Ari Doeser.
Edith gaf deze tip door aan de grrls, niemand hapte, dan heb ik maar,
als
niet-zo'n-gedichten-maar-wel-Domgrrl me aangemeld. Ik vond de locatie
ook
interessant, zo'n museum waar je anders nooit binnenkomt in je eigen
stad.
Dus, met een zak Fisherman's Friend in de tas, tegen de kriebelhoest die
nog
hardnekkig aan de staart van mijn griep hangt, ging ik richting de Munt.
hmmm, we zijn nu 10 dagen verder en dit mailtje is nog niet gevorderd
- een vriendelijk doch schuldmakend vraagje van Edith en hier ben ik
dan, zoekend door het programma om ook al weer uit te zoeken wie ik
allemaal gezien/gehoord heb. Ik (her)kende geen namen - ben helemaal
niet thuis in de Nederlands poëzie wereld. Ik weet dat ik ooit een
mooi gedicht van Ingmar Heytze ergens op een aanzichtkaart tegenkwam
en vond het zo'n prachtig lesbisch liefdes verklaring, totdat iemand
me vertelde dat Ingmar toch een man was... Ach ja, weer wat geleerd.
Trouwens ik had weer zo'n gelijkwaardig revelatie in de Huis van de
Poëzie, toen een van de dichters vroeg aan ons:
'Heeft iemand Ilja al gezien?'
'Jaaa' werd er door verschillende enthusiaste mensen geroepen.
'Mooi, he, vooral al dat haaaaar. Als ik zo'n mooi bos haar had zou
ik het ook weten...' zei de dienstdoende dichteres dromerig.
Ik snel 'Ilja, veel haar' op mijn notitie blok gekrabbeld, vast van
plan om deze schoonheid op te gaan zoeken.
'En zijn stem!' ging ze verder.
Hmm, Ilja is blijkbaar ook geen meisjes naam dussss.
Goed, behalve deze wijze les om geen gender te koppelen aan voor mij
onbekende namen wat heb ik nog meer meegemaakt in Het Huis van de
Poëzie?
Eerst even wat over de lokatie - De Munt, statig gebouw aan een van de
weinig plekken in Utrecht met vele woonarken. Nu een Geldmuseum.
Tussen de dichtelijke bedrijven door heb ik een blik op verschillende
tentoongestelde stukken kunnen werpen. De collectie spaarvarkens is
schattig, de glazen vloer van de Gulden Middenweg met zijn duizenden
oude muntstukken eronder is ook bezienswaardig. Maar af en toe was
het zeker handiger geweest als de continu draaiende video
voorstellingen uitgezet had kunnen worden. Soms was het erg irritant
om afgeleid te worden door historische beelden over hoe muntstukken
vroeger gemaakt waren terwijl iemand voorlas-uit-eigen-werk. Wel een
erg concreet voorbeeld van hoe kunst zo vaak moet wijken voor
commerce...
Ok, maar jullie gedichtengrrlies willen natuurlijk weten wie ik
allemaal gezien/gehoord heb. Ik had een programma gekregen bij de
ingang maar aangezien ik al die namen niet kende zei het me niet zo
veel en ik wandelde zomaar een gang in en liep de eerst de beste zaal
binnen waar veel volk verzameld waren. Dit was mijn eerste fout. Bij
later inzien zag ik dat de meeste optredens allemaal een kwartiertje
duurden, terwijl ik juist daar in een Bundelpresentatie van maar
liefst 3 kwartier was beland. Wiljan van den Akker werd geïnterviewd
door iemand die begon met een uitsprak van Jackson Pollock waarin hij
ooit zei: 'I'm a bird, not an ornithologist' om uit te leggen waarom
hij niet uit kon leggen hoe hij schilderde. Aangezien W van den A
blijkbaar behalve dichter ook neerlandicus is, wilde de interviewer
wel heel graag weten precies hoe zijn gedichten tot stand kwamen. Ik
vond het wel een erg technisch verhaal worden en droomde maar een
beetje weg. Ik begon weer op te letten toen de 'vogel/ornitholoog'
vertelde hoe hij Dante's hel persoonlijk voorstelde als een luxe
cruise. Waar je nooit meer vanaf mocht. Aaagghh! Ja! dat is
inderdaad hel! (Een beetje zoals in een eindeloos Bundelpresentatie
belanden... nee hoor, grapje, zo erg was het ook weer niet ;-)
Hierna ging ik een trap op naar De Stylkamer waar ik me komfortabel
kon instaleren op een tafel en wachtte ik op wie zou komen. Enige
consultatie met het programma achteraf leerde me dat de eerste dichter
Nachoem Wijnberg moest zijn geweest. Want hij stelde zich niet voor.
Begon meteen met een erg ondichterlijk verhaal over zijn
parkeerproblemen om daarna vrij zenuwachtig wat gedichten voor te
lezen en dan te vluchten. Daarna heb ik blijkbaar Levi Weemoedt
gehoord. Hij was meer relaxt, kwam binnen met de vraag 'Komen jullie
voor mij?' Waarbij ik natuurlijk dacht 'Hoe moet ik dat weten, wie
bent u dan?' maar blijkbaar hechten dichters geen belang aan hun eigen
namen. Ik heb moeten concluderen dat het _of_ grootheidswaanzin
('Iedereen weet natuurlijk wie ik ben.') moet zijn _of_ een
minderwaarheidscomplex ('Het kan niemand schelen wie ik ben.'). Deze
2e meneer vond ik minder poëtisch maar wel grappiger dan de eerste.
Een blik op de programma vertelde me dat de volgende kwartiertje
gevuld zou worden door een vrouw, dus besloot ik om toch te blijven
voordat ik verder door het gebouw ging dwalen. Patty Scholten ging
(uiteraard zonder zich voor te stellen) lekker zitten aan de grote
tafel (de heren hadden allebei rondgelopen) en na een paar korte
gedichten ineens hoorde ik iets dat me erg bekend voorkwam. Een hele
lijst met namen van snoep en koek en dan een hele lijst met
ingewikkelde tandarts behandelingen. Is die ooit hier langsgekomen op
Woensdag Gedichtendag?
Weer beneden in de gang zag ik dat het lekker druk was bij de
boekenstal van Savannah Bay - ik geloof dat ze een hele goede avond
hebben gehad, ik zag veel mensen met goedgevulde boekentassen later in
de avond. Drankje gehaald aan de bar en dan wat muzikale vermaak
tussendoor voordat ik via de Loonstrook naar de Gouden Berg ging. Ik
kwam midden in een optreden van (geloof ik) Edward van de Vendel met
erg leuk kindergedichten. Daarna Esther Jansma nam plaats op de trap
en ik zie dat ik op mijn papiertje heb gekrabbeld 'Leegstand - mooi!'
dus dat heeft blijkbaar op dat moment indruk gemaakt - een gedicht
over een leegstaand huis - tja, daar heb ik nou eenmaal een zwakte
voor.
Laatste stop van de avond was in de Jackpot. Een piepklein kamer bij
de ingang waar de dichter in een soort raam-opstelling zat en het
publiek (hooguit 8 personen) eromheen tegen de muren leunde. Erg
intiem. Daar heeft eerst Ester Naomi Perquin het raam gevuld en
daarna Ruth Lasters. Ik vond de mooie Belgische tongval van
laatstgenoemd een geschikte afsluiter van de avond en heb hierna mijn
regenjas gepakt en het gebouw verlaten. Sorry dat ik bijna niets heb
verteld over de gedichten die ik gehoord heb, maar eerlijk gezegd ben
ik niet zo heel goed in voorgelezen worden... Ik lees liever zelf .
Ik zag de avond meer als een soort kaleidoscope toneel, vele steeds
wisselende (woord)beelden, weinig samenhang. Het was mooi zo.
elma
