Aan ieder die wel eens naar het journaal kijkt met berichten over
Israël en dan bij zichzelf denkt: "de onderdrukte is onderdrukker
geworden" zeg ik 'lees dit boek'. Ook binnen Israël zijn er mensen
die zich dat realiseren. Die hard werken aan het veranderen van die
situatie en die het allemaal zeer aan het hart gaat.
Hanna Yakin heeft een soort autobiografische roman gescheven waarin de
hoofdpersoon vanaf het begin je hart steelt. Ze is in de zeventig,
getrouwd met een kunstenaar, heeft acht kinderen, waarvan drie er bij
haar in hetzelfde gebouw wonen. Iedereen loopt in en uit bij haar. Ze
past op, brengt naar school, haalt af daar waar het nodig is. Naast dat
alles is ze druk in de week aan de Israëlische grensposten. Allerlei
vrouwen houden daar de boel in de gaten om te voorkomen dat de
Israëlisch de Arabieren onfatsoenlijk behandelen. Ze staan er met hun
telefoons en zodra ze het gevoel hebben dat er iets niet deugd nemen ze
contact op met hun uitgebreide kring van mensen die overal verstand van
hebben op het gebied van wat wel en niet mag. Thuisgekomen wordt elk
incident op het internet gezet.
Ook heeft ze contacten met soldaten die niet meer willen schieten op
Arabieren. Die tot het inzicht zijn gekomen dat ze gebrainwashed zijn en
de zaken toch echt anders moeten bekijken.
Jardena is hartveroverend. In de hitte van Jerusalem loop je met haar
mee en hebt de neiging om te zeggen; 'neem nou dat ene pilletje dat je
telkens vergeet, straks stort je neer mens....'. Ze slikt 4 pilletjes
per dag. Van 3 weet ze waar ze voor dienen, van 1 niet. En juist die ene
vergeet ze telkens! Ook volg je haar naar één van haar dochters die op
streng orthodoxe wijze leeft. Bewonderingswaardig hoe deze vrouw in het
leven staat, maar ook bewonderingswaardig hoe moeder en dochter het met
elkaar kunnen vinden.
Een absolute aanrader.
Nog even van de achterflap:
"Thuis herinnert Jardena zich het krantenartikel dat Vered in haar
tas heeft gestopt. Het gaat over de Joden in het toenmalige Palestina
die tijdens de Tweede Wereldoorlog als vrijwilligers bij de Engelse
marine hebben gediend. Het schijnt dat het handjevol oudgedienden dat
nog in leven is, alsnog een medaille van de Engelse regering zal
ontvangen. Beter laat dan nooit, denkt Jardena. Maar bizar is het wel.
Ze ziet Nathan al met een Britse medaille door Jeruzalem paraderen. Om
in aanmerking te komen moet hij zijn HMX-nummer opgeven. Wat dat mag
wezen wordt in het artikel niet vermeld. Hoe zou Nathan zich een
legernummer herinneren als hij zijn vroegere liefje niet eens herkent?
Om hem niet wakker te maken sluipt Jardena zo zacht mogelijk de
slaapkamer in. Als ze onder de dekens ligt, fluistert ze in het
pikkedonker:
`H-M-X. Wat-Is-Dat?´
`Five nine five four one nine,´ bromt Nathan in zijn slaap."
PS: Naast alle actuele gebeurtenissen krijg je aan de hand van alle
vrienden die over de vloer komen en gekomen zijn ook allerlei
verhalen uit het verleden te horen. Vanaf het allereerste begin dat
Jardena vanuit Amsterdam naar Israël trok.
Eisjen
21.06.08
|
Paperback|176 blz.
ISBN: 9789045007007
Prijs: € 18.50
Verschenen: Mei 2008
Uitgeverij Atlas
Hannah Yakin is
an Israeli artist. She was born in Amsterdam in 1933 as Hannah van Hulst.
During World War II, when she couldn't go to school and no paper was
available, she used to erase what was written in old copybooks to
compose and illustrate poems and stories, or to invent plays for the
family to act. After sundown she would sit on the stairs and improvise
on a violin while her sisters danced in the dark. Strange as it may
appear, these were happy times in which necessity bore creativity.
After the war she went to high school and studied art in Utrecht and in
Paris with Paul Colin. In 1956 she emigrated to Israel where she met and
married the artist Abraham Yakin. During the first years of her marriage
she concentrated chiefly on the themes of pregnancy, birth-giving and
motherhood. After 1965 she created two large series of etchings, one
about evolution, the other about music and musicians. In 1978 she took
up writing, this time in English. Some of her short stories were
published in American and Canadian literary magazines. A number of her
stories were recently broadcast by the BBC World Service. She has
published three illustrated books in small editions, as collectors'
items. [{Category:Israeli Jews]]
Retrieved from
Wikipedia
|
