Dit is geen eenvoudige roman, laat ik dat maar meteen vaststellen.
En ik
moet bekennen, ik las het boek niet helemaal van kaft tot kaft. Want las
wat
fragmentarisch. Hoofdstukken mehier en medaar.En dat waren fraaie en
verdrietige verhalen.
Ik leende dit boek van iemand die er geen touw aan vast kon knopen. Dat
was
uiteraard mijn eer te na. Maar na de eerste hoofdstukken dacht ook ik:
waar
gaat dit in 's hemelsnaam over?! Dus 't werd even doorwerken.
'Tuinfeest' is een autobiografische essayroman, Konrad zegt 't zelf op
pag.219. Dus zijn prive-geschiedenis wordt afgewisseld met
bespiegelingen.
Over schrijven en de positie van de auteur oa. (Natuurlijk - in '85 was
de
positie van K nog uiterst benard.) Daarnaast doorkruisen in deze roman
nog
een aantal fictieve (?) personages het lopende verhaal. (Die sloeg ik
over.)
Op diezelfde pag. 219: 'Literatuur is pas literatuur als de auteur de
tekst
ook niet helemaal begrijpt'. (Troost voor deze lezer). En: ' Ik nodig
iedereen in mijn tuin uit, een theemiddag voor de doden, die grappige en
merkwaardige smeerlapperijen uithalen, waar ik met mijn verstand niet
bij
kan'.
En kijk - nu heb ik zowaar deze roman aardig samengevat! Konrads verhaal
staat centraal, uiteraard. Zij het niet chronologisch. En dat verhaal is
bekend en vaker verteld. Het elf-jarige jongetje dat door pure mazzel
samen
met z'n zusje aan de grote razzia + het dramatische vervolg ontsnapte.
Z'n
ouders die ook overleefden. Konrad vertelt er nuchter beschrijvend over.
Daarnaast wordt het verhaal breder: het geliefde geboortedorp wordt een
ode
aan Boedapest, z'n huidige ? woonplaats. En natuurlijk speelt de
geschiedenis van Hongarije een belangrijke rol.
Kijk. Nou ik dit zo heb opgeschreven, vind ik eigenlijk dat ik dit boek
zou
moeten herlezen. Want ik heb ongetwijfeld veel gemist.
Mart
