Voor stripliefhebbers en Afrikagangers een aanrader. Mooie tekeningen
die tot in detail het Afrikaanse dagelijkse leven in de wijk Yopougon
van Abidjan (hoofdstad van Ivoorkust) in kleuren en bijna in geuren
vertelt. Geen beeld van bittere armoede, honger of politieke misère,
maar doodgewoon het levensverhaal van de schrijfster, getekend door haar
man. Deel één eindigt vast niet met zo'n 'clifhanger' als dit deel, want
ik pakte zonder enige moeite en zonder deel één gelezen te hebben de
draad van het verhaal op.
Ik vond het geweldig herkenbaar. Niet alleen de beelden die zo mooi het
leven in stad en land van Ivoorkust weergeven, maar ook de verhaallijnen.
De positie van de vrouw, die aan één kant ontzettend bepaald wordt door
een meestal zeer overheersende man, maar ook de macht die ze soms weet
uit te oefenen. De relatie tussen mannen en vrouwen, waarin de
promescuiteit van de man bijna een gegeven is. Ik herinner me uit mijn
16 Afrika-jaren uitdrukkingen als "deuxième bureau" (tweede kantoor) of
"by the side" voor die andere vrouw die er altijd wel lijkt te zijn. Het
verhaal van het 'geweldige' leven in Parijs, waar ontzettend tegenop
wordt gekeken door de mensen thuis, maar waarvan niemand schijnt te
weten hoe het werkelijk is. Een leven waarvan nooit verteld wordt dat
het maar al te vaak bestaat uit zwaar en/of vies werk en veel
rassendiscriminatie, maar waarin alleen gekeken wordt naar de uiterlijke
schijn van het mooie pak en het horloge dat er van betaald kan worden.
Degene die thuis komt heeft alleen maar de status van de man die het
gemaakt heeft. Verder ook het 'joie de vivre'. Die levenslust spat
vooral van de tekeningen af. De schrijfster en haar man vormen naar mijn
gevoel een soort Nicci French van het stripverhaal. De één zonder de
ander, dat is een heel ander verhaal.
Hieronder nog even de bespreking van deze strip van de Picha-website.
Picha is Swahili voor 'tekening' en een verbastering van het Engelse
'picture' en is tevens de titel van de Afrikaanse Striptentoonstelling
in het Afrika Museum (26 april t/m 31 augustus 2008):
'Aya de Yopougon' speelt zich af in een buitenwijk van hoofdstad
Abidjan, in de rustige jaren zeventig. Het script van Abouet
concentreert zich op de liefdeslevens van meerdere paren, aan de
hand waarvan ze op humoristische wijze de zeden en gewoonten van
haar land portretteert. De drie delen vormen samen een Afrikaanse
soap, compleet met intriges, ruzies en tranen. Elk deel eindigt met
een apart hoofdstuk dat dieper ingaat op Ivoriaanse kleding,
Ivoriaans eten en Ivoriaanse tradities.
Nogmaals, een aanbeveling voor een paar uurtjes ontspanning.
Eisjen
april 2007
PS: voor nog-niet-Afrika-gangers; lees eerst even de woordenlijst
achterin, dat helpt vast bij het beter invoelen van het verhaal. Er zijn
enkele woorden die onvertaald zijn gebleven en dat kan ook niet anders,
dat is zo lekker typisch woordgebruik, dat moet gewoon zo.