Interessant
Maaike, ook dat het al zolang geleden voor het eerst is verschenen.
Overigens, dat is wel aardig, is er een aflevering van Startrek, waarin
Captain Picard en zijn crew op een planeet komen, waar ze precies
dezelfde oplossing hebben gekozen voor de aanpak van het
vergrijzingsprobleem. In de aflevering komen we binnen op het moment dat
de discussie start waarom je het niet op deze manier zou moeten doen.
En
ik moet denken aan de film Logan's Run waarin de mensen met 30 jaar al
het loodje moesten leggen, al werd dat aan hen gepresenteerd als iets
heel eervols en een geweldige spirituele ervaring. De reden was vast
niet vergrijzing, misschien overbevolking? Ik weet het niet meer. Hoe
dan ook, in de film ontsnappen een stel mensen en komen dan in de
buitenwereld een heuse echte oude man tegen.
Het boek waar jullie het over hebben heb ik niet gelezen, maar het lijkt
me van een akelige kilheid. Brrr...
Boekgrrl, die zowiezo al gruwelt van het woord "vergrijzingsprobleem"
alsof het iets is dat opgelost moet worden
Kil
zijn de deelnemers aan het symposium wel (behalve die ene
cultuurhistoricus dan), maar het boek is juist een reactie op tendenzen
die kant op, lijkt me. Ik vond het ook griezelig om te lezen, maar
daarom niet minder interessant, omdat er wekelijks in de krant
geschreven wordt over de vergrijzing (vanochtend nog in de Volkskrant de
tip om in rolstoelen te beleggen en vooral niet in fietsen!).
In het boek is sprake van een samenleving die voor 80% bestaat uit
vijfenzestigplussers en dat is dus ook wel een probleem, hoe kil en naar
dat misschien ook klinkt. Je gunt iedereen zorg op maat en een fijne
oude dag, maar in dit boek is dat niet langer betaalbaar. Beter daar nu
al over na te denken, dan als het te laat is. Juist om niet kil en naar
te hoeven eindigen. Toch?
Ja
ik dacht ook Brrrrr, wat een afgrijselijk idee:
> Bel de Gezondheidsraad en vraag naar de afdeling
Ouderen. Wij verwachten > je. Je bent welkom. Stel het niet te lang uit.<
Je bent oud en dan maar wegwezen. Bah alsof mensen gebruiksvoorwerpen
zijn die je wegdoet als ze 'stuk' gaan.
Dat
zielige beeld van die dure oudjes staat me niet aan. Een mens heeft zijn
eerste jaren ook ''zorg op maat'' nodig, nou, zo eindigt hij ook, maar
over die babytijd doet geen mens financieel zorgelijk. Al die pampers
die de maatschappij moet ophoesten. Hoort erbij ja. En wie geven de
economie een fikse impuls? Die zestigplussers die altijd spaarzaam
leefden en nu geen dure kids meer hoeven te onderhouden. Die kids staan
nu op hun eigen beentjes, dus nu kunnen de ''oudjes'' op reis, buiten de
deur eten, culturele uitstapjes maken, cadeaus voor het nageslacht kopen
en ga zo maar door. Ook in een rolstoel kun je nog geld weggeven of
stukslaan.. Misschien (sommige) jongeren stimuleren om nu soberder te
leven? Dan kunnen ze óok voor zichzelf zorgen straks.
hear
hear !!
er nog aan toevoegend : en hoe zit het met de zorg voor al die prematuur
geborenen ? baby'tjes die vroeger niet 'levensvatbaar' waren worden nu
allemaal in leven gehouden, prima, maar dat kost ook een hoop, en je
kindje is natuurlijk onbetaalbaar. Maar kost aan zorg dus ook een boel.
Nou,
het punt is volgens mij meer dat de 'oudjes' (brrr) van straks geen geld
meer hébben om stuk te slaan, omdat de zorg zo peperduur zal worden.
Over baby's hebben ze het in het boek niet, omdat er bijna geen baby's
meer zijn. Wel wordt er het een en ander over gehandicapten gezegd, maar
dat mogen de geďnteresseerden zelf lezen, voor ik nog meer
verontwaardiging over me afroep ;-) En nog maar eens ter benadrukking:
Wijkmark speelt duidelijk advocaat van de duivel. Het is niet zijn eigen
mening die hij in het boek weergeeft! Hij chargeert juist om te laten
zien welke kant we vooral niet op moeten gaan en hoe verstandig het zou
zijn om nu al aan andere oplossingen te gaan werken.
> en hoe zit het met de zorg voor al die prematuur
geborenen ?
Ja, dat komt ook ter sprake in het boek. Er wordt het een en ander
over verplichte abortus te berde gebracht, waar ik verder niet over zal
uitwijden. Het is echt een horrorscenario dat de heren congresgangers
bekokstoven. Gelukkig blijft het in het boek bij plannen.
En
om maar even een knuppel in het hoenderhok te gooien: als er écht een
vrijwel oplosbaar probleem is (en die kans lijkt me bij 80% ouderen
redelijk groot) is dit nog wel een oplossing die mij (als socialist?)
kan aanspreken. In ieder geval beter dan dat alleen degene die volgens
de maatschappij (lees: de heersende klasse) het waard is om langer te
mogen leven dan een ander ;-)))
Bedankt voor de tip!
> Misschien (sommige) jongeren stimuleren om nu
soberder te leven? Dan > kunnen ze óok voor zichzelf zorgen straks.
LOL, goed idee! Zou ik moeten doorgeven aan die collega van tegen de
dertig die onlangs haar ongenoegen spuide over de huidige 50+ generatie
die zo'n luxe leventje leidt en dan ook nog eens verwacht dat háár
generatie straks met 'n klein clubje de AOW maar blijft ophoesten.
Hetgeen ze opmerkte toen ze net terugwas van haar derde
wintersportvakantie in één winter ;-)
Deze
bespreking doet me wel heel erg denken aan een boek dat ik ooit op
vakantie las en waarover mijn toenmalige vriendje behoorlijk de pest in
had omdat ik nergens toe te bewegen was voordat ik het boek uit had:
Ira Levin - De dag der Dagen. Ongemeen spannend en voor wie het boek
ooit wil lezen: nu stoppen met deze mail te lezen! Het is jaren geleden
en of het voor of na 1978 was, kan ik niet eens meer zeggen. Even
gegoogled: de originele titel is This Perfect Day en het is uit 1970,
eerder dus dan Carl Henning Wijkmark.
De dag der dagen ging over een volledig gereglementeerde maatschappij
waarin iedereen een goed leven leidde. Maar mensen boven de 60 leefden
er niet. De hoofdpersoon of verteller (ik heb het boek niet meer) wordt
door zijn moed en intelligentie uitverkoren om deel te nemen aan een
heel geheim superorgaan waar de mensen wel ver boven de 60 zijn. Ze
zitten verlegen om opvolgers. En zo komt de hoofdpersoon er achter dat
deze grijsaards letterlijk alles bestieren op een manier die veel erger
is dan Big Brother is Watching You. Een echte aanrader als je van
superspanning houdt maar niet als je met je vriendje op vakantie bent!
Groeten van een boekgrrl die zich blauw betaalt aan belasting op
rookwaren en ziekenfondspremies en niet oud zal worden. Maar aan de
andere kant ook geen nog-niet-grijzen achterlaat.
Het
kan idd kil en naar zijn, maar het is wel de realiteit! (de oplossing in
het boek natuurlijk niet!) ik heb laast gehoord dat over 10 jaar, 4 op
de 10 leerlingen voor de zorg moeten kiezen(als we geen tekort aan
werkers in de zorg willen hebben)! Dit is bijna een feit dat dat nooit
zal gebeuren... De regering zal de zorg wel erg aantrekkelijk moeten
maken anders zijn we straks allemaal afhankelijk van de mantelzorgers.
Zo wordt de depressie over +/- 10 jaar ook volksziekte nummer 1! Dus de
psychiatrie zal ook veel werkers nodig hebben.
"Ware
wijsheid
In het oude Japan bestond ene wrede wet: bejaarde mensen moesten door
hun kinderen naar de bergen worden gebracht om daar aan hun lot te
worden overgelaten en te sterven. Daarom nam een zoon zijn oude vader op
de rug en droeg hem diep de bergen in. Onderweg echter brack de vader
takjes van de bomen en liet die achter hen op de grond vallen. toen de
zoon teslotte een beschutte plek tegen een helling vond, maakte hij er
met bladeren een zachte en veilige rustplaats. Daar zette hij zijn vader
neer en zei: 'Lieve vader, ik moet afscheid nemen'. Toen gaf de vader
zijn zoon een takje dat hij onderweg afgebroken had en zei: 'Mijn jongen,
volg het spoor van deze takjes, dan zul je weer behoudent huis komen.
Vaarwel.' Dat ontroerde de jongen echter zozeer dat hij zijn vader weer
op de rug nam en terug naar huis ging. diep in de tuin verborg hij zijn
oude vader en bracht hem elke dag voedsel en drinken. Nog elke dag
leerde hij van de wijsheid van zijn vader. Intussen maakte de koning het
leven van zijn onderdanen steeds moeilijker. Hij dwong hen de vreemdste
opdrachten uit te voeren en legde hun allerlei raadselachtige vragen
voor. Na enige tijd viel het de koning op hoe één jonge man al zijn
opdrachten volbracht en kon antwoorden op al zijn moeilijke vragen.
Daarom riep hij hem bij zich en vroeg hem hoe hij zoveel wijsheid had
vergaard. 'Sire', antwoordde de jongen, 'zelf ben ik nog onervaren. Maar
om u de waarheid te zeggen, al die wijsheid komt van mijn oude vader'.
En hij barstte in tranen uit en bekende de koning wat hij met zijn vader
had gedaan. De koning was hier zo van onder de indruk dat hij de oude,
wrede wet afschafte en zijn volk verbood hun ouders nog ooit aan hun lot
over te laten."
Als ze het in Japan al wisten.......
Mooi
verhaal!!! Zo zou het moeten ...
> Ik zie ook wel dat over één kam geschoren oudere
mensen meer > geld aan zorg zullen kosten, maar juist het idee dat
iemand > daarbij stilstaat doet me gruwelen.
Misschien is het een functie van literatuur om daar wél bij stil te
staan op een manier die tot de verbeelding spreekt, tot nadenken stemt
en discussie oproept. Juist zo'n onderwerp heeft de neiging om alleen
onder ethici besproken te worden, terwijl het ons allemaal aangaat.
Eigenlijk. Dan zie je ook hoe moeilijk zo'n discussie wordt en snel
emotioneel wordt. Er zijn veel van dit soort onderwerpen. Zo sneed
Ishiguro de ethiek rond orgaandonatie onder meer aan in zijn laatste
boek 'Never
let me go'. Volgens mij maakt de literatuur veel meer los, dan een
ver/betoog van een ethicus. Lang verhaal kort: daar zou je dus niet van
moeten gruwelen.
Meisjes
wat een gedroeftoeter hier:-(
Ja ja ik weet het regeren is vooruitzien en leven is de dag plukken!
Sorry moest er even uit;-)
Ik
zit hier na te denken over hoe ik mijn gruwel bij dit alles het best
onder woorden kan brengen. Ik zie ook wel dat over één kam geschoren
oudere mensen meer geld aan zorg zullen kosten, maar juist het idee dat
iemand daarbij stilstaat doet me gruwelen. Het idee dat een
bevolkingsgroep die een of ander gemeenschappelijk kenmerk heeft (in dit
geval leeftijd) welke op zich geen morele (of geldelijke) waarde zou
moeten aanduiden toch als onwenselijk (en te duur) wordt beschouwd. Het
heeft ook een beetje de nare bijsmaak dat je leeftijd en gezondheid
bepalen of je nog wel een waardevol medeburger bent. De oplossing in het
boek riekt teveel naar
Endlösung.
Het enge vind ik dat de verschuiving plaatsvindt van zorg naar geld. Ik
bedoel dat niet zo naďef als het misschien overkomt, maar als je focus
vooral ligt op geldbesparing en zo min mogelijk kosten in plaats van op
goede menselijke zorg, dan zullen de oplossingen ook op dat gebied
liggen en wordt je zicht volgens mij beperkt. Ik vind het zowiezo eng om
mensen en hun zorg in geld te meten, al snap ik heus wel dat zorg geld
kost.
Het is ook zo makkelijk om problemen bij een bepaalde groep te leggen
(in het boek is dat natuurlijk overtrokken, ik kan mij geen samenleving
voorstellen met 80% ouderen, maar wie weet).Lang niet alle ouderen zijn
ziek of gebrekkig en lang niet alle jongeren zijn gezond en mobiel. En
zo'n grote bevolkingsgroep is natuurlijk ook een economische factor in
positieve zin. Denk toch eens aan de hele indusrieën die op zullen
bloeien bij een toename van ouderen. Ieder gewicht zijn tegenwicht hoor
:-)