Seringe (de hoofdpersoon) is een tweeling, haar broer (10 minuten ouder)
heet Beuk. Haar moeder wil de wereld verbeteren en dit kost tijd. Haar
vader is een “kapitalistische duivel” (volgens moeder) en besteed veel
tijd aan zijn bedrijf.
Seringe en Beuk konden niet de kinderen zijn die ze wilden. Ze moesten
veel mee naar demonstraties en mochten niet de spelletjes doen die
anderen deden. (b.v. geen monopoly spelen, omdat dit materialistisch zou
zijn. Geen zeeslag spelen, omdat ze tegen oorlog zijn). Ook had moeder
nooit tijd om mee te gaan naar bijvoorbeeld een uitvoering van school.
Moeder had het te druk met “de wereld verbeteren” en mee te gaan in
protesten. Hun ouders zijn gaan scheiden en ze bleven bij hun moeder
wonen. Zij legde haar eigen idealen erg op aan haar kinderen. Vader had
maar af en toe tijd voor hun, en ze kregen dan vaak cadeaus als
troost.
Seringe vind een zielsverwant in Constantijn, of kortweg: Tijn. Allebei
doen ze vrijwel niets. Beuk daarentegen is gaan werken in het bedrijf
van hun vader, maar Seringe ziet dit niet zitten.
Tijn en Seringe besluiten naar Sicilië te gaan, hier hebben ze het erg
naar hun zin met vrijwel niets doen. Bezoek ontvangen ze niet graag:
daar moet je iets mee. Na een tijd besluit Seringe haar moeder op te
zoeken in Istanbul. Ze komt in het huis van haar moeder terecht, maar
moeder is niet thuis. Seringe voelt zich erg eenzaam en vraagt of Tijn
ook naar Istanbul wil komen om haar gezelschap te houden. Tijn
komt naar Istanbul en ze bedenken dat ze in een hypothetische wereld
gaan leven. Hier zijn ze ‘beroepstoeristen’ en hoeven ze dus alleen maar
op de oppervlakte te blijven. De ellende van een land hoeven ze zich
niet aan te trekken.
‘Het fijne van beroepstoerist zijn is dat je niemand echt hoeft te leren
kennen’ ‘Wij zijn net ballonnen op het water’ ‘Wat?’ ‘We zijn opgeblazen
met Istanbulse lucht en blijven altijd aan de oppervlakte drijven’ ‘Het
mooie van beroepstoerist zijn is dat niemand verwacht dat je deelneemt
aan de problematiek van het land waarin je verblijft’ ‘Alleen je eigen
plezier is belangrijk’ ‘En het is heel vervelend om lelijke dingen te
zien’.
Tijn en Seringe doden de tijd voornamelijk met niets doen.
Op een gegeven moment komt de nieuwe vriend van haar moeder thuis en
verteld hun de situatie van Seringe haar moeder. Dan krijgt de relatie
tussen Seringe en haar moeder een hele andere dimensie…..
Al met al een boek waarin veel grappige en merkwaardige gesprekken in
zijn uitgewerkt. Je krijgt een beeld van de oppervlakkige leefwereld van
Tijn en Seringe. Het boek blijft vrij op de oppervlakte, wat
ik niet als vervelend heb ervaren.
Maar ik vond het boek wel iets te lang om de leefwereld te beschrijven.
Van mij had het boek 100 pagina’s korter mogen zijn en dan had ik
het een goed boek gevonden. Nu twijfel ik erover….maar het wordt toch
een voldoende!
Silvia
november 2006
