Unsworth houdt niet van getalm, al op de eerste pagina zit je meteen in
de sfeer die het verdere verhaal blijven zal. De ik-figuur is een groot
bewonderaar van Horatio Nelson, de Engelse admiraal, die zijn leven lang
streed tegen de door hem zo gehate Fransen.
De bewondering van de hoofdpersoon is evenwel meer dan dat: hij leidt
zijn leven helemaal in de sfeer van Nelson: hij gedenkt iedere dag de
zeeslagen van Nelson door ze in zijn souterrain na te spelen. Alle
andere wapenfeiten en wederwaardigheden zijn steeds, op de juiste
momenten, in zijn gedachten en hij leeft er naar. Soms spreekt hij over
Nelson in de derde persoon, maar vaak ook spreekt hij hem aan als was
hij zijn beste vriend. Soms ook is hij zelf Nelson, en vertelt hij in de
ik-vorm, zo groot is zijn obsessie. Hij is een biografie aan het
schrijven over zijn grote held, die alle andere boeken overbodig moet
maken, maar die vooral ook moet aantonen dat Nelson een echte Held was:
zuiver op de graat, moedig, en eervol. Hij heeft zijn leven lang alles
bestudeerd dat er maar te vinden is, hij weet letterlijk alles over
Horatio's leven, en het schrijven van het boek vlot dus goed.
Tot hij komt aan de feiten van de republikeinse opstand in Napels.
Andere biografen spreken van verraad, Nelson zou bewust de
opstandelingen de dood in gestuurd hebben.
Onze biograaf kan daar niet mee uit de voeten. Het is onmogelijk voor
hem te accepteren dat Nelson ook maar een mens was. Zozeer onmogelijk
zelfs dat zijn leven langzaam uit elkaar valt: alles verandert..sommige
dingen ten goede: hij wordt verliefd op Miss Lily, de vrouw die
zijn teksten voor hem uittikt. Maar als hij zich gedwongen ziet zijn
lidmaatschap van de Nelson club op te
zeggen, en tegelijk steeds meer het tegendeel bewezen ziet van wat hij
zo zeker wist -dat Nelsons onbesproken gedrag niet bestaat- valt hij aan
wanhoop ten prooi.
Het boek is op zich al een soort biografie van Nelson, waarbij
aangetoond wordt dat ook een held maar een mens is, en tegelijk lezen we
hoe een fascinatie een obsessie wordt, en de geobsedeerde vernietigt.
Deze mengeling levert een prachtig verhaal op, een mix van fictie en
non-fictie, en een psychologisch drama.
Marjo van T