Heeft
de Publieksprijs gekregen, hoor ik net. Aiemaie! Nee - niet gelezen. Dus
'k moet eigenlijk m'n grote bek houden. Maar 't moet een soepeltjes
geschreven rotboek zijn. Zijn er 'ervaringsdeskundige' grrls die es even
hun licht kunnen laten schijnen op deze keuze van Het Publiek?
Tja,
het was ook niet mijn directe keuze, maar toch kan ik er mee leven.
Beter dan de drie genomineerde dames..dat zijn echt boeken die je al of
niet met plezier leest en dan kunnen ze weg..in de ruildoos. Maar Kluun,
tja, er was iemand vanmiddag bij de uitreiking die zei dat het goed is
je te realiseren dat de partner van iemand die kanker heeft, ook zijn/haar
eigen leven moet kunnen leiden, en niet alleen maar er zijn voor de
zieke. Dat het dan op de manier van Kluun moest gaan(vreemdgaan terwijl
je vrouw ziek is) dat wilde ze niet meteen zeggen, maar het was goed dat
er eens op de andere kant gewezen werd. Ik kan daar wel in mee gaan.
Bovendien is het boek heel direct en eerlijk geschreven. Niet uit op
shockeren, tenminste dat voelde ik niet. Wat opmerkelijk was is dat er
veel meer vrouwen op dit boek gestemd hadden dan mannen. En, dat mag
toch wel even gezegd worden: Kluun heeft de geldprijs van 750.000 euro
ter plekke doorgegeven aan de stichting tegen borstkanker.
Het
is niet 750.000 euro, maar een nulletje minder.. Nou ja, doet aan het
gebaar niets af.
Als
'gelezen hebben' geldt als ervaringsdeskundige: Het stemt me intens
verdrietig. Dat we zulk gedrag verwarren met troost, met rouw. Ik moet
mijnheer Kluun niet in een donker steegje tegen komen, want hij krijgt
er één van mij. Afschrikwekkend afschuwelijk. Als dit de tijdgeest is,
dan doe ik maar liever niet meer mee, soms, in het hier en nu.
Zoiets?
precies...
Toch meer mensen die niet voor dit boek gaan.
Ik
heb het om die reden niet eens willen lezen. Zelfs niet uit de Bieb.
Natuurlijk mag iemand met een zieke in huis ook aan zichzelf denken maar
met vreemdgaan kun je toch wel even wachten?
Ken
Kluun niet, maar het valt me op dat vakantiegangers hier massaal een
boek van die meneer in hun handen hebben, wanneer ze aan de beach,
ontdaan van bovenkleding, liggen rood te bakken. kan niks wezen, is mijn
idee.
Kluun
is direct, schuwt geen enkel woord, hij schrijft op in
'parlandostijl', wat leest als een trein.-) Het eerste boek er komt een
vrouw bij de dokter, hoefde ik niet te lezen,
omdat het al zo besproken was, dus ben meteen begonnen met de Weduwnaar.
Soms moet je lachen, of frons je je wenkbrauwen door zijn woordgebruik!
Het is komisch en droevig tegelijk.
Ach ik vind het een mooi gebaar dat hij zijn geldprijs aan de
kankerbestrijding heeft gegeven...ach ja, hij kan het wel missen hoor,
zijn boeken lopen ook als een trein.-)
Heb
het boek gelezen en vond het afschuwelijk.
Een man die af en toe een avontuurtje van zijn vrouw mag.
De vrouw wordt ziek en meneer heeft al een nieuwe vriendin op reserve.
Heb me er heel kwaad over gemaakt, alhoewel hij nog wel probeert zijn
vrouw goed te verzorgen??? Is zomaar een weekend weg met vrienden en
gaat dan vreemd, terwijl zijn vrouw kanker heeft!!!!!!!!!!!!!!!!!
Is
het boek nou niet goed omdat het niet goed geschreven is of omdat de
hoofdpersoon een hele nare man is? Op zich kan een boek over iemand die
nare en onbegrijpelijke dingen doet wel goed zijn, toch? Ik heb het niet
gelezen, boeken waarvan schrijvers zo veel met hun hoofd op televisie
zijn als Kluun is spreken me nooit zo aan. Ik geef toe, dat is misschien
niet de beste reden om een boek op te selecteren....
Maar
als je de schrijver/schrijfster niet mag dan leest een boek niet fijn.
Ik kan dat in ieder geval niet loslaten tijdens het lezen.
Ik
laat dat dus wel los, de persoon die schrijft en hetgeen hij schrijft.
Het gebeurt vaak genoeg dat het uiterlijk en gedrag van iemand mij niet
aanstaat, maar ik ken die persoon dan toch alleen van wat er in de media
komt. Ik mag niet bevooroordeeld zijn, en moet dus gewoon lezen wat zo
iemand schrijft, zonder er bij stil te staan hoe hij/zij er uit ziet.
Dit geldt net zo goed als iemand wel heel aardig en vlot is. Hetgeen
Kluun is overigens, ontdekte ik na het lezen.
Waarom vallen jullie, moderne vrouwen, zo over dat vreemdgaan?
> "Is het boek nou niet goed omdat het niet goed
geschreven is of
omdat de hoofdpersoon een hele nare man is?"<
En dat is het hem nou net: die hoofdpersoon is geen nare man, hij is
zorgzaam, steunt zijn vrouw, maar ja , hij is ook maar een mens, en
heeft ontspanning nodig. Voor hem is dat uitgaan, en vrouwen. En nog
iets: ook toen zijn vrouw geen kanker had, ging hij vreemd en zij wist
dat, en accepteerde het. Lees eerst het boek voor je oordeelt.
Ik
ben het helemaal met je eens! Ik vond het een erg mooi boek, waarin je
zelfs begrip krijgt voor de hoofdpersoons daden. Ik heb het boek meteen
twee keer achter elkaar gelezen en vind het een van de mooiste boeken
die ik heb gelezen (ik heb er ook op gestemd). Inderdaad de vrouw wist
dat hij vreemd ging en was hiermee accoord. Dat speelt bij mij tijdens
het lezen ook door mijn hoofd. Ook wordt er in het boek uitleg gegeven
over het psychologisch effect, waarom hij vreemdgaat. Voor mij was dit
erg verhelderend en soms zelfs begrijpelijk (in die relatie, in
die situatie). Het is eigenlijk gewoon boek waarin een man zijn vrouw
gaat verliezen aan borstkanker. Ik vond het met momenten erg zielig en
heb dan ook de nodige brokken in mijn keel gehad. Toch zou ik alle grrls
die het boek nog niet hebben gelezen, willen oproepen om het toch eens
te gaan lezen (en alle vooroordelen tijdens het lezen los proberen te
laten). Het is echt het proberen waard!
Ik
val niet over het vreemdgaan als zodanig, maar over hoe iemand zichzelf
zo centraal stelt terwijl je partner en moeder van je kind door een hel
moet. Mijn wet is: dan cijfer je jezelf even weg. En daarbinnen is er
vast wel ruimte om toch nog aan jezelf toe te komen. Maar een reactie
als 'nee hè¨ dat heb ik weer' op kanker van je partner ... nee, laat dat
maar ongeschreven. Het is vooral hoe de man etaleert dat hij rècht zou
hebben op het compenseren van zijn eigen ellende en dat ook ten koste
laat gaan van de aandacht die zijn partner op dat moment nodig heeft dat
me het meest tegen de borst stuitte (sorry voor de beeldspraak).
Als
zij het wist en het goedkeurde is het ineens een ander verhaal. Dat wist
ik niet. Vooruit. Bij het volgende biebbezoek zal ik het eens wagen.
Over vreemdgaan val ik niet. Wel over het bedriegen van mensen. Daar is
dus blijkbaar geen sprake van. Als mensen samen afspreken dat er ook
anderen in het spel mogen zijn dan kun je het ook geen vreemdgaan meer
noemen. Dat is het pas als de één doet wat de ander niet mag weten.
Ik
heb het inderdaad niet gelezen, en weet dus ook niet of de hoofdpersoon
een nare man is. Wat ik bedoelde is, dat ik de indruk kreeg dat een
aantal mensen die het boek wel hadden gelezen en over het boek mailde,
het niet goed vonden omdat zij de hoofdpersoon een nare man vonden. In
dat geval zou ik het boek evt. wel willen lezen. Maar als het er vooral
om ging dat het niet goed geschreven was, dan (voorlopig) niet, dan heb
ik nog wel wat anders op m'n MTBR. Dus, goed te horen dat jij daar
anders over denkt, dan ga ik er misschien toch nog eens in beginnen.
>
Als mensen samen afspreken dat er ook anderen in het spel mogen zijn >
dan kun je het ook geen vreemdgaan meer noemen. > Dat is het pas als de
één doet wat de ander niet mag weten.<
hier moet ik ineens heel erg aan de discussie tussen David en Keith in 6
Feet Under gisteravond denken. 2 mannen met die samenwonen en erg van
elkaar houden maar sexuele 'uitstapjes' niet afkeuren. Maar wel met een
lijst regels erbij ;-) Zoals geen 2 keer sex met hetzelfde persoon. Een
moderne versie van 'trouw'? Maar goed, ik ben wel enigszins verbaasd
over alle 'schreeuwende-viswijf' achtige ophef over Kluun. (Ja, sorry
hoor, maar zo komt het wel over vind ik.) Iedereen was heel
verontwaardigd over het gedrag van de hoofdkarakter maar niemand had het
over hoe het boek geschrEven was, tot iemand gelukkig hierover begon. Ik
heb zelf het boek niet gelezen (en die schrijver ook nooit gezien of
gehoord trouwens) en was nog niet echt van plan om dat te doen omdat ik
niet zo'n 'ziekteboek' lezeres ben, maar ik moet nu toegeven dat ik
nieuwsgierig begin te worden.
En
zo zie je maar weer dat ook negatieve publiciteit de leescijfers omhoog
kan brengen ;-)
Ik ben zelf ook van plan om het boek nog te lezen. Ik zit namelijk na
alle verhalen hier op de lijst vol vooroordelen over Kluun en zijn boek
(die samen zijn te vatten onder 'bah, akelig mannetje, blufkikker,
uitbuiter, etc. etc.') en zou die graag omzetten in oordelen. Ik ben dus
best nieuwsgierig hoe ik het boek nu écht vind. Heb overigens een soort
dubbel-interview of zo met hem gelezen in een tijdschrift en daarin
werden mijn vooroordelen wel een beetje bevestigd. En nu maar proberen
met een open geest het boek tegemoet te treden, oeioeioei.
>
Waarom vallen jullie, moderne vrouwen, zo over dat vreemdgaan?<
Oeps.......... Ik heb drie kinderen, allen met een relatie. Alle vrouwen
zeer onafhankelijk en modern. Alle drie zijn ze falikant tegen vreemd
gaan.
Als jaren wild-sixties-ervarings-deskundige kan ik je zeggen:
"Spannend, maar er komt alleen maar hopen verdriet van".
Ach,
de dingen die hier nu ter sprake komen, vreemdgaan, kanker, die zijn
voor mij ook ver-van-mijn-bed, maar in zoveel boeken komen feiten en
gebeurtenissen voor waar ik niets mee heb, en die accepteer ik, omdat
het de keuze van de schrijver is.
Een boek is een boek, en zelfs al geeft Kluun toe dat het
autobiografische elementen bevat, het blijft fictie!!
En binnen die fictie accepteer ik, zeker als duidelijk gemaakt wordt
waarom iets gebeurt. Eigenlijk vind ik het vreselijk dat ik me hier op
moet werpen als verdediger van Kluun, ik heb notabene helemaal niet op
hem gestemd! Maar zoals zijn boek aangevallen wordt, dat vind ik niet
terecht, zeker als men dan het boek niet gelezen heeft. Ik besef ook
terdege dat een persoonlijke achtergrond van de lezer een grote rol
speelt in de beoordeling. Daar kan ik begrip voor hebben. Maar ookdaar
zeg ik: het is maar een boek. Ik vond overigens zijn manier van
schrijven heel direct en open, dat kan ik wel waarderen. Het is de vraag
of Kluun zich waar zal maken in komende boeken, als hij toch dit
onderwerp los moet laten. Tot dan zeg ik: Hij schrijft lekker weg, maar
diepgang is er niet.
>>
Waarom vallen jullie, moderne vrouwen, zo over dat vreemdgaan? >
Tja, bij de introductie van Kluun werd naar 'ervaringsdeskundigheid'
gevraagd. Nou kon je kiezen, voorzover ik begreep, tussen kanker,
overspel en gelezen. Qua ervaring dan. Dus het zit er dik in dat we een
correspondentie krijgen als deze als er nog maar zo weinig
Kluun-lezeressen zijn. Misschien paar weken wachten?
Daar geheel naast: wat heeft het al dan niet vallen over vreemdgaan te
maken met moderniteit? Ik geloof dat 'vreemdgaan kan' al weer meer
dan een decennium reuze oudbakken is. Misschien een kwestie van
postmoderniteit?
Gistermiddag
was ik in Muziekcentrum Vredenburg te Utrecht bij de uitreiking van de
NS Publieksprijs 2006 aan Kluun. Ik was hierbij aanwezig als zogenaamd
'lid van de kernjury'. Deze kernjury bestond uit 600 mensen, die zich
hadden verplicht alle zes genomineerde boeken te lezen, alvorens hun
stem uit te brengen. Het oordeel van de kernjury telde voor eenderde mee
bij de bepaling van de einduitslag. Het oordeel van de kernjury was toch
anders dan die van 'het grote publiek'.
Kernjury:
Het huis van de moskee van Kader Abdolah
Joe Speedboot van Tommy Wieringa
Komt een vrouw bij de dokter van Kluun
Rendez-vous van Esther Verhoef
De ontsnapping van Heleen van Royen
Nieuwe buren van Saskia Noort
Grote publiek
Komt een vrouw bij de dokter van Kluun
Het huis van de moskee van Kader Abdolah
Joe Speedboot van Tommy Wieringa
Rendez-vous van Esther Verhoef
Nieuwe buren van Saskia Noort
De ontsnapping van Heleen van Royen
Opvallend is de afwezigheid van de vrouwelijke schrijvers in de hoge
regionen. Het boek 'Joe Speedboot' van Tommy Wieringa was zowel bij de
kernjury als bij het grote publiek verreweg de grote favoriet van de
mannen. 'Het huis van de moskee' van Kader Abdolah werd vooral gekozen
door vijftigplussers. Het winnende boek 'Komt een vrouw bij de dokter'
was bij vrouwen favoriet Vreemd? Het gaat toch over een ontrouwe
partner? Zelf vond ik het moeilijk te kiezen uit 'Het huis van de
moskee', 'Rendez-vous' en 'Komt een vrouw.'. Het boek van Kluun zou ik
anders nooit gelezen hebben. Ik had er te veel negatieve dingen over
gehoord. Nu ben ik blij dat ik het boek wél gelezen heb. Ik las het in
twee keer uit en het hield me enorm bezig. Dagenlang heb ik met het
dilemma uit heb boek rondgelopen. Enerzijds kan ik wel begrip opbrengen
voor de ontrouwe partner, maar anderzijds kan ik ook goed de woede van
velen begrijpen, zeker als je je verplaatst in de vrouw 'Carmen'. Ze
wordt dan toch maar lelijk bedrogen, ondanks alle ten toongespreide
liefde van haar partner. (Van bedriegen is wel degelijk sprake, want
Carmen heeft bedongen dat hij (Stijn) geen andere vrouwen zou hebben
tijdens haar laatste levensfase.) Die liefde is zeker oprecht, maar het
leven naast een steeds zieker wordende vrouw is zo zwaar, dat hij 'het
vreemdgaan' nodig heeft, om zijn vrouw de liefde en toewijding te kunnen
blijven geven. Hier op de mailinglist komen heel heftige reacties
voorbij. In de trant van 'Heb het boek gelezen en vond het afschuwelijk!'
'Vreemdgaan terwijl je vrouw kanker heeft', 'Ik ben woedend'. "Zo'n boek
wil ik gewoon niet lezen, die man komt te vaak met z'n hoofd op de
televisie'. Eigenlijk moet ik een beetje lachen om deze reacties. Een
boek dat zovéél emoties oproept is volgens mij al een geslaagd boek.
Moet je het altijd met het gedrag van de hoofdpersoon eens zijn, om een
boek te kunnen waarderen?
Moet je de auteur een prettig mens vinden? Ikzelf leg voor het
beoordelen van een boek andere criteria aan. Raakt het boek mij, houdt
het me (een tijdje) bezig en wil ik er met anderen over spreken? Ik ben
blij dat ik 'Komt een vrouw bij de dokter' gelezen heb en me over mijn
vooroordelen heb heen gezet. Wat mij betreft: een terechte winnaar.
Helemaal
mee eens. Een boek zou je niet op basis van je eigen morele
verontwaardiging over de activiteiten van de hoofdpersoon moeten
beoordelen. Dat heeft niets met de kwaliteit van het boek te maken, dat
ik overigens niet heb gelezen en misschien gezien mijn, met de
hoofdpersoon, vergelijkbare omstandigheden wel zou moeten doen of toch
maar niet?
dat
ben ik niet met je eens. de literaire kwaliteiten van een boek zou je
niet op die gronden moeten beoordelen, daarin vinden we elkaar. maar
mijn oordeel over een boek als geheel hangt zeker niet alleen af van het
penvoerderschap van de auteur m/v. dan spelen ook elementen mee als
originaliteit, plotopbouw, en of het mij persoonlijk raakt op een manier
waardoor ik later met genoegen aan de leeservaring terugdenk.
als de hoofdpersoon een onprettig mens is die alles doet wat tegen mijn
persoonlijke levenswijsheden ingaat botst het uiteraard sneller dan
wanneer ik mij, wandaden of niet, kan vinden in bijvoorbeeld motivatie
en omstandigheden.
Ik
vraag me steeds het volgende af. Als Kluun nu een vrouw was geweest en
de zieke partner een man, zou het boek dan ook zo'n succes zijn geweest?
Ik denk het niet en dat heb ik ertegen.
dat
omdraaien werkt nog steeds, soms op de lachspieren, maar vaak blijkt dat
de emancipatie hier en daar weinig heeft opgeleverd.
ja
- en nog iets.
ik moest er lang over nadenken maar je zet me op het spoor. het is voor
mij niet eens het vreemdgaan - dat is iets tussen twee mensen. als die
daar een overeenkomst over hebben, wie ben ik dan om daar iets van te
vinden?
ik kan m'n bedenkingen hebben natuurlijk, maar die hou ik dan voor
mezelf. nee - wat mij veel erger plaagt, is het feit dat het lijkt (let
wel, ik ben voorzichtig) alsof deze Kluun een slaatje slaat uit het feit
dat zijn vrouw doodgaat. handig toch? je vrouw heeft kanker en gaat dood.
nou, daar schrijf je dan toch een sappig boekje over en wel zodanig dat
heel Nederland het er over heeft.
dat is nog eens slim bekeken: geld slaan uit verdriet en pijn en angst.
en DAt is waar ik misselijk van word. ongeacht of het goed is geschreven
of niet. dat laatste wil ik dan niet eens meer weten.
ik denk dat ik me gruwelijk in de steek gelaten zou voelen in haar geval.
Boekgrrl - die zich nu ook schuldig maakt aan het meedoen aan een hype.
Ik
hink zelf op 2 gedachten (heb het boek niet gelezen): hoe kan een boek
waarin een man openlijk vertelt over vreemdgaan, terwijl zijn vrouw ligt
te sterven aan kanker, nou een mooi boek zijn? Aan de andere kant:
getuigt het niet van een enorme liefde voor haar man als zij het hem
gunt om verder te gaan, omdat ze weet dat zij het niet gaat redden?
Van mensen (vrouwen! nooit hoor ik een man over dit boek) om mij heen
hoor ik alleen maar positieve verhalen, maar als ik de gladde
marketingman Kluun (die zichzelf en zijn boek uitstekend in de markt
weet te zetten!) weer in een programma zie opduiken, denk ik gelijk weer:
laat maar...
>>
Daar geheel naast: wat heeft het al dan niet vallen over vreemdgaan >>
te maken > met moderniteit? Ik geloof dat 'vreemdgaan kan' al weer >>
meer dan een > decennium reuze oudbakken is. Misschien een kwestie >>
van postmoderniteit?<
ha!! ;-) ik zie dit binnenkort opduiken in een Peter van Straaten
tekening... 2 mannen aan de bar hangend: 'Ik ga tegenwoordig vooral
postmodern vreemd. Bevalt prima.'
Ik
heb Kluun niet gelezen en zal dat ook niet doen. Netzomin als ik het
proza van de dames Verhoef, Van Royen en Noort tot me zal nemen. Lekker
geschreven allemaal, die boeken? Vast wel. Duzend mensen schrijven
lekker en hapgraag. Maar ik ben er niet nieuwsgierig naar. Wat zou ik
opschieten met die lectuur? Word ik wat wijzer van? Krijgt mijn
schoonheidsgevoel een kick? Word ik somehow een tikkie opgewonden of
zenuwachtig of kwaad? En als dat allemaal samenvalt - lees en huiver!
Ben ik dus een elitaire lezer? Zal best en mij best.
Heerlijk!
Ik voeg me bij je. Ik krijg die hapklare brokken heel vaak niet weg.
Gestrand in Tommy Speedboot bijvoorbeeld. Dat is de recentste die ik me
herinner. Er is gelukkig bookcrossing (mijn bibliotheek) zodat je de
boeken én zonder veel geld er aan uit te geven kunt proberen en snel
weer verder op reis kunt sturen als het je niet bevalt. Overigens, mag
je zeggen dat je door het thema gewoon geen zin hebt in een boek? Ik
bespeur hier een beetje een paradoxale onbevooroordeeldheid, namelijk.
Heb
het boek gelezen.
Veel om me toe gezien.
Vandaar???
Wie kent zichzelf??
wat
een diepe! ;-)
ik heb het o.a. bij de buurtjes ervaren. zij acute reuma, kon niets meer.
de weduwe next door had het dubbele bed nog niet weggedaan. hupsakee.
iedereen wist het. de tot rolstoel veroordeelde echtgenote hoorde het
bedplezier van manlief door de eensteenswand. ze heeft niet heel lang
meer geleefd. hij trouwens ook niet.
ik verbaas me overigens over de graagte waarmee lezers (en kijkers) de
werkelijkheid voorgeschoteld willen krijgen. de werkelijkheid is altijd
gekker dan je verzinnen kunt, maar waar blijft de duim, de metafoor? dat
werkelijke gebeurtenissen tot de verbeelding spreken, daar kan ik
inkomen, maar dóe er dan iets mee, til het uit boven de platte
werkelijkheid. zo niet, zet het gewoon in de krant dan kan het nog als
lopend vuurtje dienen.
>
Als jaren wild-sixties-ervarings-deskundige kan ik je zeggen: > "Spannend,
maar er komt alleen maar hopen verdriet van".
Misschien zit het verschil in de generatie?
tijdgenoot en ook geen liefhebber (meer) van vreemdgaan in de relatie.
>
Wat zou ik opschieten met die lectuur? Word ik wat wijzer van? > Krijgt
mijn schoonheidsgevoel een kick?
> Word ik somehow een tikkie opgewonden of zenuwachtig of kwaad? En als
dat > allemaal samenvalt - lees en huiver!<
Tja, ik denk dat hier ook duidelijk de scheiding tussen soorten lezers
zichtbaar wordt. Ik lees bijvoorbeeld een boek wel degelijk om de inhoud.
Genieten van de schoonheid van het taalgebruik in een boek, dat kan ik
ook. Maar ik zal nooit een boek lezen alleen maar vanwege de literair
verantwoorde schrijfstijl of de prachtige metaforen. Rijke inhoud
tezamen met door kunstenaarshand geschreven zinnen levert natuurlijk hét
ideale boek op.
> Duzend mensen schrijven lekker en
> hapgraag. Maar ik ben er niet nieuwsgierig naar.<
Ai! Wat klinkt mij dat hoogmoedig in de oren.
Wat Kluun's boek betreft vind ik het vreemd, dat de ontrouw door sommige
girls zo breed uitgemeten wordt! Eigenlijk gaat het boek meer over trouw.
Het boek heeft eigenlijk een heel groot thema. Doorleven terwijl de dood
al een stukje met je oploopt.
> Netzomin als ik het > proza van de dames Verhoef,
Van Royen en Noort tot me zal nemen. Lekker > geschreven allemaal, die
boeken? Vast wel.<
heb je het lekkere hapklare proza al wel even geroken?
> dat is nog eens slim bekeken: geld slaan uit
verdriet en pijn en angst.<
Zo gaat dat vaak niet. Denk ik. In eerste instantie zal de
schrijver echt niet aan geld en roem hebben gedacht. Vaak komt
creativiteit juist opborrelen als je tot de bodem bent gegaan. Dood,
heel dichtbij, kan heel rare dingen met je doen.
ja
- dat snap ik. maar iedere keer wéér die kop in de publiciteit - dat
vind ik toch wel degelijk gaan in de richting die ik beschrijf. ik moet
'm niet.
Ik
zie net dat Kluun zo dadelijk te gast is bij Pauw en Witteman op Ned 1.
Evenals Joan Haanappel: wat een énige combinatie;-)).
>
Ik vraag me steeds het volgende af. Als Kluun nu een vrouw was geweest
en > de > zieke partner een man, zou het boek dan ook zo'n succes zijn
geweest? Ik> denk het niet en dat heb ik ertegen.<
Maar een aanname met betrekking tot een situatie die je niet kunt
toetsen (want die situatie is er niet) kun je toch niet als argument
tegen een boek (of tegen de prijs?) gebruiken? Dan zijn wij nog niet
jarig.
Eh,
neeeeh, het was zomaar een gedachte....
Ik
heb de hele discussie gevolgd. Best wel interessant hoe mensen zo
verschillend de dingen beleven. Maar ik denk dat je inderdaad moet
oppassen voor 'voor' oordelen. En nu gaat het over een personage in een
boek, laat staan als je iemand 'kent' die zo leeft. Wat zegt dat over de
mens? Wie bepaalt voor een ander (stel) hoe ze 'mogen' leven? Je mag wel
een mening hebben uiteraard, maar dat is ook alles, vind ik! En dat je
voor jezelf zoiets niet wenst, oke. Dat is ieder zijn vrijheid en keus
in het leven.
Wees blij dat we kunnen en mogen kiezen. Ik ga het boek in ieder geval
nog lezen, na deze discussie. Wie weet erger ik me ook wel hoor.. hahaha
Ik
had al vermeld dat ik hem wel goed vind schrijven, maar dat zijn thema's
(zwartgallig, zwaar) mij niet aanspreken. En ik vind inderdaad dat
schrijven een kunstvorm is, maar af en toe een lekker weglees boek
zonder bij elk woord de diepgang, kleur etc te onderzoeken, ook heerlijk
hoor. Ik ben net begonnen in 'de terugkeer van de dansleraar" van
Henning Mankell. Ik lees vooral waar ik op dat moment 'zin' in
heb..net als met eten. Lekker afwisselend. Soms stampot, soms culinaire
hoogstandjes.. ;-))
