Als haar man een kop nog warme koffie naar haar toe smijt, omdat de
loodgieter afgebeld heeft, breekt er iets bij Linde. Ze heeft er
schoon genoeg van. Al twintig jaar moet ze de vernederingen en
mishandelingen van Henry verdragen, het moet maar eens gedaan zijn.
'Ik keek naar hem en het was alsof ik hem honderd keer zag,
duizend keer. Duizenden beelden van datzelfde boze hoofd,
tienduizenden giftige spetters werden één groot, weerzinwekkend
beeld. En opeens wist ik dat het moest stoppen. Dat ik er een eind
aan moest maken.'
En ze bedenkt dé manier om van hem af te komen..De perfecte moord.
In haar dagboek schrijft ze hoe alles in zijn werk gaat. De
voorbereidingen, en het uitvoeren, de kleine foutjes en de onvoorziene
gebeurtenissen.
Maar tenslotte is ze alleen in haar huis, en vertelt ze iedereen dat
haar man haar waarschijnlijk verlaten heeft. Vreemd genoeg waarschuwt
ze de politie niet, en niemand zegt dat ze dat zou moeten doen. Ook
haar behulpzame buurman niet. Linde ziet nu dat deze buurman eigenlijk
wel aantrekkelijk is, en hij lijkt ook open te staan voor haar avances.
Maar hij is getrouwd, en zijn vrouw is net zwanger...
Ik wil niet beweren dat het een pageturner is, maar het is een lekker
spannend verhaal. Het zakt even in als ze alleen in haar huis is en
ze haar buren, speciaal de buurvrouw, gaat bespieden, maar het einde is
weer erg verrassend. Geslaagd debuut dus.
Marjo
februari 2007
