De poorten van Damascus beschrijft een zomer in Damascus, begin van de
jaren '90. Lieve bezoekt haar vriendin Hala. De man van Hala zit in het
gevang en dus woont ze met alleen maar haar dochter Asma. En die heeft
zomervakantie. Waar ik van te voren dacht dat het een reisboek zou zijn,
is het meer een boek dat het gewone leven in Damascus beschrijft. Er
worden boodschappen gedaan, er wordt gepoetst en er worden
familiebezoeken afgelegd. Mogelijke huwelijkskandidaten voor een broer
van Hala passeren de revue, op een zeer vermakelijke manier. Ook worden
er uitstapjes georganiseerd, maar veelal stranden die: het ten uitvoer
brengen van plannen is niet Hala's sterkste kant, sterker, ze houdt meer
van het plannen maken en dromen dan van ze uitvoeren cq waarmaken. Het
lijkt een boek over het kabbelende leven in de Syrische hoofdstad.
Tussendoor is er echter de hele tijd de angst voor de geheime dienst van
Assad. Er kan niet openlijk over politieke issues gepraat worden, erger,
vrijwel geen enkel issue is helemaal veilig om over te praten. Het
gevangen zitten van de man van Hala is daar een direct gevolg van.
Ondanks het feit dat ze geen gelukkig huwelijk hadden, voelt Hala zich
verplicht loyaal jegens hem te zijn. Schrijnend is het jarenlange
wachten en het opruimen en zich mooi maken als er weer eens een gerucht
is dat Ahmed misschien binnenkort vrijgelaten wordt. En ook de stiekeme
opluchting van Hala als dat dan weer niet doorgaat, waarover ze zich
tegelijk schuldig voelt.
Ik las dit vlak voordat ik
Maurits Berger las, dat speelt zich een jaar of 10 later af. Het
bewind van Assad was in zijn boek nog steeds even grimmig, maar op een
totaal andere manier beschreven. Intrigerend.
Else
|
Damascus en
Syrië
bij Wikipedia.
Lieve Joris
Nedweb / Literatuur in context over de
schrijfster
|
