Arnon Grunberg
Huid en Haar (2010)
525 pagina's | Nijgh & Van Ditmar | oktober 2010
(tegelijkertijd hardcover, paperback, digitaal)
 



Als een fan van Arnon Grunberg een recensie schrijft verwacht je een lovend verhaal, maar met Huid en Haar pakte het iets anders uit.

Zijn er al meer mensen begonnen in de nieuwe Grunberg? Ik ben fan van een aantal van zijn boeken, maar dit boek spreekt me nog niet erg aan. Nogal droogstoppelig. Zijn mensen tegenwoordig inderdaad zo onverschillig met elkaar in de weer als hij dat beschrijft? Leef ik in een achterhaald universum? Hij beschrijft, ongetwijfeld als satire, mensen die voornamelijk elkaars economische waarde taxeren met als ellendig dieptepunt de universitair docent Roland Oberstein.
Oberstein leeft voor zijn onderzoek en vrouw en kind leidden alleen maar zijn aandacht af. Hij begint een verhouding met de vriendin van de student die hij begeleidde, maar ik moet eigenlijk zeggen dat zij die verhouding begint, want hij is de kilte zelve en tot zijn verwondering vermoeden vrouwen dat daar wel een vulkaan onder moet schuilgaan. Niet dus.
Heel benieuwd naar jullie reacties.

De reacties bleven uit, maar ze verraste menig grrl met haar ongewoon felle commentaar

Zit er zwaar teleurgesteld bij. Wat een naar boek. De held van het verhaal, de econoom Oberstein, kan geen nee zeggen. Uit 'beleefdheid' gaat hij overal op in, zij het met frisse tegenzin. Nou ja, fris.. Ik geef onmiddellijk toe dat er zulke mensen bestaan, nou ja, misschien kunnen bestaan, zelf ben ik zoiets mufs en mafs nog niet tegengekomen. Maar al die domme wijven. Een fatsoenlijker woord is er niet voor. Allemaal zo benieuwd naar wat er achter die facade schuilt. Niks, meisjes, helegaar niks. Laat hem toch lopen.
Okee, als je elke geur die bestaat wilt ruiken, trek die beerput dan open. Wil je alle graden van onverschilligheid, stupiditeit en egoïsme leren kennen, ga met die man naar bed. Toe maar Silvie, Lea, Violet, Gwendolyne en Lieke. Ben ik er nog één vergeten? Zou best kunnen. Ze zijn inwisselbaar. Zegt hij zelf. Waar dit boek over gaat? Wil je het nog weten? Een man denkt dat alles aan economische principes is onderworpen, ook de liefde, zelfs
genocide. Vrouw en kind zijn alleen maar hinderpalen op zijn weg naar erkenning als belangrijk econoom.  Elk menselijk contact betekent tijdverlies. Toch gaat hij overal op in, de slapjanus. En dan maakt hij louter brokken omdat hij nu eenmaal geen greintje
empathie in zijn lijf heeft. Hij denkt dat empathie betekent dat je de goede woorden kiest.
Zijn ex-vrouw kan hem eindelijk wat schuldgevoel bezorgen, hij stemt ermee in dat hij één semester per jaar terugkomt uit Amerika en in Nederland komt doceren zodat hij zijn zoontje vaker kan zien. Niet dat ook maar iemand daar gelukkiger van wordt, maar dat valt onder de verklapper. Misschien wil iemand anders die het boek heeft gelezen er een doorwrocht epistel over
schrijven. Ik vertik het.
Je kunt over nare mensen een goed boek schrijven, waarbij mensen hun hart vasthouden, rillend verder moéten lezen, inzicht krijgen in de zwarte diepte van hun eigen ziel, maar dit is geen goed verhaal, omdat de nuances zoek zijn. De personages zijn karikaturen, de plot voorspelbaar. Oberstein ziet niet waar zijn stommiteiten toe leiden en daardoor is er geen sprake van tweestrijd, van karakterontwikkeling, van een onontkoombaar noodlot. De man blijft zo plat als een dubbeltje. Jammer hoor. Doodjammer. Ik had meer verwacht van Grunberg.

Wat een heerlijk verslag. Moet bij de boekgrrls.nl onder "afraders"!

Ach wat jammer nou. Ik heb je bijna nooit zo zien vuurspuwen.
Was het de teleurstelling? Niet tegen de meisjes hier vertellen hoor, maar deze had ik voor vertrek, toch maar even gekocht. Want ja een Grunberg, hoe slecht ook, hoort in de kast. :-)
Heb je enig idee wat de man bezielde om zo'n boek te schrijven?
Wilde hij het nihilisme in kaart brengen of zo? Ik zal hem toch maar lezen, echter niet met de feestdagen. Zal deze mail bewaren, en als ik me dan voldoende psychologisch heb voorbereid, zal ik er aan beginnen. En dat terwijl de recensies erg goed waren (voor links zie rechterkolom). Etty helemaal lyrisch. Of denk je dat dat net zo is als de Keizer zijn kleren? Durfden ze niet te zeggen; Goh wat een beroerd boek.

Heb het boek net gekocht voor de mediatheek, want een nieuwe Grunberg moet ik toch hebben! Het ligt naast me op het nachtkastje omdat ik het eerst zelf wilde lezen, maar na een paar bladzijden lees ik nu jouw frisse commentaar! Ik haak nog niet meteen af, maar ben wel benieuwd of ik het ga volhouden met
frisse moed en tegenzin. :-)

Nee! Niet afhaken, maar vertellen hoe jij het ziet. Zoveel lezers, zoveel zinnen en ik zou het zelfs prettig vinden als er mensen zijn die er wél de parels uit kunnen halen, want ik heb Grunberg hoog zitten. Vandaar ook de teleurstelling.

Nou nou. Dat was even een afknapper, zeg. Ik ben - na wat negatieve verhalen - even gestopt met G aanschaffen /lezen. Bewaar liever mooie herinneringen. Doe dat wel vaker met 'dierbare' auteurs. Heb dan de neiging kwaad te worden, me besodemieterd te voelen, zoals jij nou. En waarom zou ik.

wat een ongekende neersabelende bespreking van jouw kant :-) !  Zal ik jou en andere dames eens wat verklappen: ik heb nog helemaal _niets_ van Grunberg gelezen. Ik heb wel Blauwe maandagen staan, nog ongelezen. Kan ik daar veilig aan beginnen met de kerstdagen? Beter voor vrede- en geluksgevoel?

hier nog een non-Grunberg-fan... Kan er niks mee, ooit de bewuste Blauwe maandagen uit de bieb gehad. En weer teruggebracht ;-))

Nee, niet doen!! 't Is een flauwe ouwe. Over een jong ventje - een Arnonneke? - met veel hoerenloperij, voorzover ik me herinner. Ik kocht, las en gaf weg.

hear hear. Tirza, dat zou ik gaan lezen.

Ook ik roep: niet doen, want dan hoef je daarna niet meer en dat zou zonde zijn. Kies Tirza, dat is de meest 'aangepaste'. Oei, wat een spruitjeslucht walmt er nu uit mijn mail. En wat de ongekende neersabeling betreft, ik heb meer kanten hoor dan die ene milde ;-)

Helemaal goed, over Tirza inderdaad veel gehoord, ook hier, en film niet gezien. Blauwe maandagen in de ruildoos, Tirza onder de kerstboom!

Blauwe maandagen was ook mijn eerste. Ik weet nog goed dat ik het woedend in de hoek smeet. Zoveel talent....zoveel vunzigheid. Er is geen ander woord voor. Niet uitgelezen. Stom joch. Maar Arnonneke, die benaming is van een andere grrl, kan veel beter. Hij is in de jaren wel gegroeid. Tirza is zijn beste. Gstaad 95-98 hoe gruwelijk ook, was schrijnend mooi. Hij schreef dit als Marek van der Jagt. Hij is geen auteur voor bij het open haardvuur. Gebruikt grof geschut, en schiet je omver. Terwijl hij zo lief kan lachen... Ach ja. Ik bewaar hem voor 2011.

Ja jee, heb ik liggen dromen van Grunberg vannacht. Begon hij tegen me te schelden, omdat ik zijn hoofdpersoon in zijn nieuwe boek " leuk " had genoemd. Ik begon ook te schelden, en zo werden we dus vechtend wakker.. Hij riep; Leuk leuk????Vind jij wat die man doet leuk? Toen heb ik in mijn ochtend sluimer na liggen denken. Kan het niet zo zijn dat hij juist wil dat je reageert zoals je deed? Toen de crisis begon, dacht ik ook vaak bij mezelf; waarom wordt er nooit eens iemand kwaad? Zitten daar al die mensen boven ons hoofd te graaien en te bedriegen. Trekken ten oorlog en we doen niets? Nu zet hij dus zo'n Graaier neer heb ik begrepen, zo'n Vreselijke Hypocriet, over vrouwen heenwalsend alsof het fokvee is. Nu is het fictie en nu word je boos? Hoe zat het met zijn stijl, was dat ook prut? Of was die nog steeds onnavolgbaar? Wilde hij niet zeggen met dit soort mensen kun je zelfs geen verhaal verzinnen? Of denk je dat ik er niet aan wil dat hij ook mindere boeken schrijft? Ik vind ook niet alles wat hij schreef goed hoor. Nou ja ik moet het eerst lezen.

Haha, dromen over een personage dat je nog niet kent. Dat wordt straks nog wat. Nee, het personage van de econoom Oberstein is geen Graaier, hij is wetenschapper en met uw permissie een droogkloot. (Ja, ik vrees dat er nu nog meer vreselijke kanten van mijn persoonlijkheid worden blootgewoeld). De man voelt niets, zelfs zijn lustgevoelens zijn onder de maat. Hij vraagt zich af of er van hem verwacht wordt dat hij zal strelen en dan streelt hij dus een potje. Hij noemt zijn meegaande reacties op de wensen van vrouwen 'beleefd', maar verdiept zich niet in de gevolgen van die misleidende beleefdheid. Want zoals eerder gezegd, die vrouwen zijn voor hem inwisselbaar en dat voelt voor hen niet leuk. Zij gaan dan, om hem te raken, om tot hem door te dringen, zelf vreemd met een ander en vertellen hem daarover in de hoop dat hij jaloers wordt, maar hij is geïnteresseerd (in de ruilwaarde van die exercities), niet jaloers. Wat krijg je ervoor terug? vraagt hij geboeid. En als een studente (want hij vrijt ook met zijn studenten) antwoordt: 'een leuke tijd', dan wil hij meer, dringt aan op meer nauwkeurigheid. Zo iemand dus, oftewel: zo'n karikatuur van zo iemand dus. Niet ondenkbaar natuurlijk dat Grunberg willens en wetens overdrijft en kilo's ironie over dit onderwerp heeft gestort. Ik ben niet vies van ironie. Wel van zulke overdreven porties. Dit boek herhaalt zichzelf ook nog eens eindeloos. Het is honderden bladzijden meer van hetzelfde. Het idee van economische drijfveren van het menselijk handelen vind ik een interessante benadering, zo gigantisch hoog heb ik de mens niet zitten, daar wil ik graag over nadenken. Het meest stuitend is natuurlijk de combinatie van 'liefde' en economie. Als er zelfs op het gebied van de liefde al geen spatje altruïsme meer te bekennen zou zijn, geen empathie, geen bereidheid om jezelf voor de verandering eens te vergeten, dan blijft er een bloedeloos monster over. Oberstein is zo'n monster. Grunberg heeft gezegd dat veel van deze Oberstein in hem zelf zit. Mensen die zichzelf voor heilig verslijten zijn aanzienlijk minder serieus te nemen. Ik zou die eerlijkheid moeten waarderen. Misschien komt dat nog. Voorlopig ben ik teleurgesteld en dus vooral in de dosering van de ironie en de compositie van het boek. Te veel en teveel van hetzelfde.

Het is op z'n zaterdags rustig op de lijst, dus ik kan nog wel één toevoeging lanceren op mijn leeservaring van Huid en Haar.
Er zit een verhaal in het verhaal dat me wél raakt en waar geen ironie aan te pas hoefde te komen omdat de situatie al schrijnend genoeg was. Het oog van Ranzenhofer, een zelfgenoegzame hoge ambtenaar, valt op een knappe jonge postbezorger. Hij voelt een enorme lust ontstaan, is dus een tegenhanger van de plichtmatig minnende Oberstein. Ranzige R. laat de antecedenten van de jongen uitpluizen en ontdekt zo het middel om de jongen te chanteren: de jonge man, zijn vrouw en zijn kind zijn illegalen. Omdat hij in de positie is deze mensen een Green Card te bezorgen (maar natuurlijk ook om hen aan te geven), heeft hij een enorme macht en die gaat hij misbruiken. Zo wreed en zo smerig dat je zit te trillen op je stoel. In deze passages doet Grunberg wat hij zo goed kan en wat mij betreft was dit een romangegeven dat meer ruimte had kunnen krijgen.Met die vrouwen had ik voor geen millimeter medelijden, wel met deze illegale jongen die de ellende niet aan zichzelf te wijten had. Enrique heette hij. Hem zal ik onthouden. -

Hmm, ook dit enige goede leesmoment vervult mij al met afgrijzen. Ik laat het echt zitten.


Janneke


 

Officiele website (met blog)

Arnon Grunberg over zijn boek - geluidsfragment

Interview (filmpje 24 min) met Arnon Grunberg

Recensie Volkskrant
Recensie Trouw
Recensie 8weekly

 

 

Boekgrrls

Laatste keer bijgewerkt: 02/01/11  yvonnep