William Faulkner: The Sound & the Fury


Naar aanleiding van die aanbeveling is er een kleine discussie
op gang gekomen over de techniek van de stream - of -consciousness. En ik denk dat juist die techniek, laten we het voor het gemak even de vrije gedachtestroom noemen, er de reden van is dat de meeste mensen niet verder dan het eerste hoofdstuk, verteld door Benjy, komen. Ik wil het  juist daarom aanbevelen: laat je meevoeren door dat eerste hoofdstuk, probeer
het niet te snappen, want ‘life is a tale told by an idiot, full of sound and fury, signifying nothing en dat verwijst naar Macbeth.

To-morrow, and to-morrow, and to-morrow,
Creeps in this petty pace from day to day
To the last syllable of recorded time,
And all our yesterdays have lighted fools
The way to dusty death. Out, out, brief candle!
Life's but a walking shadow, a poor player
That struts and frets his hour upon the stage
And then is heard no more: it is a tale
Told by an idiot, full of sound and fury,
Signifying nothing...

Shakespeare quotes

 

Als je het klaarspeelt om je daaraan over te geven, krijg je als beloning dat de idioot zo idioot niet is, althans, zo staat het in mijn herinnering. En daarbij komt nog dat je geen behoefte meer hebt om die techniek te definieren, je weet het gewoon want je hebt een boek gelezen.

In de eerdere aanbeveling schreef ik al niet meer te weten waar dit boek over ging, hier dan in ieder geval een stukje over de schrijftechniek (uit Hans Bertens en Theo D’Haen: Geschiedenis van de Amerikaanse literatuur):

"Met The sound and the fury wierp Faulkner zich op als de belangrijkste vernieuwer van zijn generatie. Het boek bestaat uit vier delen. Quentin en Jason vertellen elk hun visie op de Compsongeschiedenis, en het vierde deel wordt gebracht door een derde-persoonsverteller en draait voornamelijk om de figuur van Dilsey. De vier en hebben elk een eigen toon en stijl en worden beheerst door verschillende symbolen. Het eerste deel, Benjy’s verhaal, bevat alle essentiële data ter begrip van de Compsonhistorie. Het wordt echter verteld door een idioot. Het over en weer springen van Benjy’s geest tussen heden en verleden, en van de ene herinnering op de andere, geschiedt volgens zintuiglijke indrukken. Quentins gedeelte wordt beheerst door tijd en vooral door het verlangen die tijd stop te zetten. Quentin is essentieel verbaal ingesteld. Zijn taal is beïnvloed door de bijbel en de godsdienst, en zijn herinneringen en gedachten worden in gang gezet door gespreksflarden. Het verhaal van Jason is op het eerste gezicht het meest ‘normale’, maar blijkt bij nader inzien gedomineerd door Jasons eigen obsessies. Geld speelt een hoofdrol in zijn denkpatroon, en uit zijn visie blijken zijn kruideniersgeest en zijn wraakzucht. Het verhaal opgebouwd rond Dilsey is het meest lyrische en ook het enige met fysieke beschrijvingen van de personages. Elk van de verhalen na dat van Benjy vult zijn verhaal aan en kleurt het in. Caddy zelf’ nochtans het centrale personage, leeft enkel in de visies der vertellers. Dit procédé zou een constante blijven in Faulkners verdere werk, waarin hij het met The sound and the Jury ingeluide experiment
verder dreef."

En ja, ik realiseer me dat dit als een vrij technische aanbeveling
overkomt, maar ik beloof jullie, het is een avontuur om te lezen!
 


Paula

 

 


Stream of consciousness (Engels voor 'stroom van bewustzijn') is een literaire techniek die aan het eind van de 19e eeuw opkwam in Frankrijk (monologue intérieur) en in de 20e eeuw door diverse, met name Engelstalige, schrijvers werd toegepast, onder andere door Virginia Woolf en James Joyce.
Lees verder bij Wikipedia

William Faulkner (NL)
William Faulkner (Eng.)

Faulkners grootheid heeft in de eerste plaats te maken met zijn bijna bezeten preoccupatie met de vorm van de roman, in al zijn aspecten. De virtuositeit waarmee hij deze heeft geëxploreerd, maakt hem tot een van de grootste schrijvers van de twintigste eeuw. Natuurlijk, het lezen van Faulkner, en zeker een van zijn moeilijkste romans Absalom, Absalom!, kost enige inspanning. De vertelstructuur is labyrintisch, de bezwerende zinnen staan vol beelden en metaforen en veelal ontbreken de leestekens. Vaak bestaan hele passages uit een langgerekte stream of consciousness. Toch wordt de lezer die zich niet laat afschrikken door deze schijnbare obstakels, uiteindelijk ruimschoots beloond. Overigens moet men door dit alles niet denken dat Faulkner een academische belangstelling voor literatuur had. Hij had daar zelfs een gruwelijke hekel aan en verfoeide de literatuur-wetenschap. Toen hij in zijn jonge jaren aan de universiteit van Mississippi enkele colleges volgde, vroeg een professor hem: ‘Mr. Faulkner, what did Shakespeare mean when he put those words in the mouth of Othello.’ Faulkner dacht even na en antwoordde: ‘How should I know? That was nearly four hundred years ago, and I was not there.’
Lees meer in het essay van Hans Dekkers

Boekgrrls

Laatste keer bijgewerkt: 20/07/07  Eisjen