Naar aanleiding van die aanbeveling is er een kleine discussie
op gang gekomen over de techniek van de stream - of -consciousness. En
ik denk dat juist die techniek, laten we het voor het gemak even de
vrije gedachtestroom noemen, er de reden van is dat de meeste mensen
niet verder dan het eerste hoofdstuk, verteld door Benjy, komen. Ik wil
het juist daarom aanbevelen: laat je meevoeren door dat eerste
hoofdstuk, probeer
het niet te snappen, want ‘life is a tale told by an idiot, full of
sound and fury, signifying nothing en dat verwijst naar Macbeth.
To-morrow, and to-morrow, and to-morrow,
Creeps in this petty pace from day to day
To the last syllable of recorded time,
And all our yesterdays have lighted fools
The way to dusty death. Out, out, brief candle!
Life's but a walking shadow, a poor player
That struts and frets his hour upon the stage
And then is heard no more: it is a tale
Told by an idiot, full of sound and fury,
Signifying nothing...
Shakespeare quotes
Als je het klaarspeelt om je daaraan over te geven, krijg je als
beloning dat de idioot zo idioot niet is, althans, zo staat het in mijn
herinnering. En daarbij komt nog dat je geen behoefte meer hebt om die
techniek te definieren, je weet het gewoon want je hebt een boek gelezen.
In de eerdere aanbeveling schreef ik al niet meer te weten waar dit boek
over ging, hier dan in ieder geval een stukje over de schrijftechniek (uit
Hans Bertens en Theo D’Haen: Geschiedenis van de Amerikaanse literatuur):
"Met The sound and the fury wierp Faulkner zich op als de belangrijkste
vernieuwer van zijn generatie. Het boek bestaat uit vier delen. Quentin
en Jason vertellen elk hun visie op de Compsongeschiedenis, en het
vierde deel wordt gebracht door een derde-persoonsverteller en draait
voornamelijk om de figuur van Dilsey. De vier en hebben elk een eigen
toon en stijl en worden beheerst door verschillende symbolen. Het eerste
deel, Benjy’s verhaal, bevat alle essentiële data ter begrip van de
Compsonhistorie. Het wordt echter verteld door een idioot. Het over en
weer springen van Benjy’s geest tussen heden en verleden, en van de ene
herinnering op de andere, geschiedt volgens zintuiglijke indrukken.
Quentins gedeelte wordt beheerst door tijd en vooral door het verlangen
die tijd stop te zetten. Quentin is essentieel verbaal ingesteld. Zijn
taal is beïnvloed door de bijbel en de godsdienst, en zijn herinneringen
en gedachten worden in gang gezet door gespreksflarden. Het verhaal van
Jason is op het eerste gezicht het meest ‘normale’, maar blijkt bij
nader inzien gedomineerd door Jasons eigen obsessies. Geld speelt een
hoofdrol in zijn denkpatroon, en uit zijn visie blijken zijn
kruideniersgeest en zijn wraakzucht. Het verhaal opgebouwd rond Dilsey
is het meest lyrische en ook het enige met fysieke beschrijvingen van de
personages. Elk van de verhalen na dat van Benjy vult zijn verhaal aan
en kleurt het in. Caddy zelf’ nochtans het centrale personage, leeft
enkel in de visies der vertellers. Dit procédé zou een constante blijven
in Faulkners verdere werk, waarin hij het met The sound and the Jury
ingeluide experiment
verder dreef."
En ja, ik realiseer me dat dit als een vrij technische aanbeveling
overkomt, maar ik beloof jullie, het is een avontuur om te lezen!
Paula
|
Stream of consciousness (Engels voor 'stroom van bewustzijn') is
een literaire techniek die aan het eind van de 19e eeuw opkwam in
Frankrijk (monologue intérieur) en in de 20e eeuw door diverse,
met name Engelstalige, schrijvers werd toegepast, onder andere door
Virginia Woolf en James Joyce.
Lees verder bij
Wikipedia
William Faulkner (NL)
William Faulkner
(Eng.)
Faulkners grootheid heeft in de eerste plaats te maken met
zijn bijna bezeten preoccupatie met de vorm van de roman, in al zijn
aspecten. De virtuositeit waarmee hij deze heeft geëxploreerd, maakt hem
tot een van de grootste schrijvers van de twintigste eeuw. Natuurlijk,
het lezen van Faulkner, en zeker een van zijn moeilijkste romans
Absalom, Absalom!, kost enige inspanning. De vertelstructuur is
labyrintisch, de bezwerende zinnen staan vol beelden en metaforen en
veelal ontbreken de leestekens. Vaak bestaan hele passages uit een
langgerekte stream of consciousness. Toch wordt de lezer die zich niet
laat afschrikken door deze schijnbare obstakels, uiteindelijk
ruimschoots beloond. Overigens moet men door dit alles niet denken dat
Faulkner een academische belangstelling voor literatuur had. Hij had
daar zelfs een gruwelijke hekel aan en verfoeide de
literatuur-wetenschap. Toen hij in zijn jonge jaren aan de universiteit
van Mississippi enkele colleges volgde, vroeg een professor hem: ‘Mr.
Faulkner, what did Shakespeare mean when he put those words in the mouth
of Othello.’ Faulkner dacht even na en antwoordde: ‘How should I know?
That was nearly four hundred years ago, and I was not there.’
Lees meer in het essay
van Hans Dekkers |