Nu heb ik het uit en wil ik er wat over opschrijven, de laatste zin
van het
boek kan ik niet negeren:
'Hoe zou ik (de schrijver) kunnen doen alsof
jij
(de lezer) niet bestaat? Dat is haast even onmogelijk als het voor jou
zou
zijn om te doen alsof ik ( Deng, één van de Lost Boys uit Soedan) niet
besta'.
En ja, zo leef ik wel natuurlijk, alsof die situatie in Afrika, zoals nu
in
Darfur, niet bestaat. Ik zou niet weten hoe ik daar iets aan kan
veranderen
en ik knijp mijn ogen dicht. Dit boek uitlezen was dus wel het minste
wat ik
kon doen en het kostte moeite, niet omdat het niet goed geschreven zou
zijn -daar zou ik het bij dit boek niet eens over willen hebben- , maar
vanwege het verschrikkelijke onderwerp. De vlucht van de Lost Boys uit
Zuid-Soedan naar veiliger oorden, de slachting onderweg bij de rivier
die ze
willen oversteken, de overvallen van hongerige leeuwen, de vreselijke
honger, het gevaarlijke gaan zitten en niet meer op kunnen staan, niet
weten
of de ouders de brandschatting van hun dorp door de milities overleefd
hebben, de voortdurende pogingen van de SPLA om de kinderen als soldaat
bij
de groep in te lijven. Uiteindelijk mag een grote groep jongens (en een
enkel meisje) die in een vluchtelingenkamp zijn opgevangen en zeventien
jaar zo geleefd hebben naar Amerika. Ze denken dan in een paradijs te
belanden, maar dat is natuurlijk ook weer niet waar. We hoeven maar aan
onze
eigen vluchtelingenopvang in Nederland te denken.
Dave Eggers heeft zich in het leven van deze jongens verdiept en een
fictionele autobiografie geschreven vanuit het perspectief van Valentino
Achak Deng, die zich ook Dominic noemde nadat bleek dat een vereerde
lerares
alleen die naam kon onthouden. Prompt zitten er vijf Dominics in de klas.
'Eggers geeft deze jongens wat ze verdienen, een stem die wordt gehoord'
is
een zinsnede uit de blurp. Maar wat nu? Ik ken nu het verhaal en ???
Dave Eggers was vier jaar bezig met dit boek en wie zijn eerste roman
las
(Een hartverscheurend verhaal van duizelingwekkende genialiteit) zal
ervan
opkijken.
Hartverscheurend is dit verhaal zeker ook en toevallig? was ook daar de
hoofdpersoon zonder ouders. Zijn twee volgende boeken: 'U zult versteld
staan van onze bewegelijkheid' en 'Hoe hongerig wij zijn' ken ik niet.
Anderen wel?
Google geeft nog niets over dit boek. Het is verschenen in 2006 en in
2007
vertaald door Wim Scherpenisse en Gerda Baardman.
Jop
april 2007
|
Wat is de wat is een epische roman over de burgeroorlog in Soedan,
gezien door de ogen van een jongen. Voor hen die denken alles te weten
over de ‘vergeten kinderen’ van Soedan is dit boek een eye opener, en
voor hen die denken het werk van Dave Eggers te kennen, is dit boek een
totale ommezwaai: het is een rechttoe rechtaan geschreven, compromisloos,
humoristisch en avontuurlijk boek over de waanzin van de oorlog. Eggers
heeft vier jaar aan deze roman gewerkt en was gedurende die tijd diep
betrokken bij de gemeenschap van gevluchte Soedanezen in de Verenigde
Staten. In 2003 reisde hij met Valentino Achak Deng af naar Zuid-Soedan,
waar Deng werd herenigd met zijn familie, die hij zeventien jaar niet
had gezien.
Lees verder bij Uitgeverij Rotschild en Bach
|