Afgelopen zondag in een dag en in een keer achter elkaar uitgelezen:
Sneeuweieren (kleine roman). Niet te geloven wat een dramatisch
verhaal. Van een jonge Nederlandse schrijver, een debutant. Boek is
vorige maand verschenen, maakt nu al kans op nominatie gouden ezelsoor
naar 't schijnt. Verhaal gaat over een vrouw wiens dromen nooit zijn
uitgekomen. Wordt getypeerd als mix tussen Boven is het stil en
Knielen op een bed violen, maar dan toch heel anders en in het
klein. Deze schrijver is veel jonger, pas begin dertig. Echt apart hoe
hij zich kan inleven in een vrouw van 30+. Vond op www o.a. de volgende
reacties (binnen een paar weken na verschijning al):
Verbluffend goed debuut. In 175 pagina's ontvouwt Ricus van de
Coevering een fatale geschiedenis, kalm en met uiterste beheersing
opgeschreven. De afloop zal ik niet verraden, maar ik kan wel zeggen
dat de klap bij mij nog nagalmt. Tussen alle debuten die zich in de
loop der tijd op mijn bureau hebben opgestapeld, is dit die ene
vondst. Een kleine roman, aangrijpend en wonderschoon in zijn
eenvoud.
- Karin Overmars, Het Parool
Waarom is het toch dat boeken over het platteland momenteel zo'n
hoge vlucht nemen? Gerbrand Bakker schreef zijn veelgeprezen en –gelezen
boerenroman 'Boven is het stil'. Het bijzonder fraaie debuut
'Sneeuweieren' van Ricus van de Coevering wordt er al mee
vergeleken –
Peter van Vlerken, Eindhovens Dagblad (GPD)
Een verrassend mooi verhaal met een krachtige onderstroom die mij
meesleurde tot het einde
– Thomas Rosenboom
In de interne monoloog van de eenzame moeder houdt Van de Coevering
heel fijntjes de balans tussen de emotionele observaties, die de
nuchtere lezer zonder meer accepteert, en vervreemdende gedachten
die haar langzaam naar de afgrond trekken. Gedachten die steeds meer
godsdienstig worden, totdat er op het laatst alleen nog een
catharsis mogelijk is die aan de beklemmendste stukken in Knielen op
een bed
violen doet denken. Listig houdt Van de Coevering de lezer op het
puntje van zijn stoel – om vervolgens die stoel venijnig onder hem
uit
te trekken.
- Joost de Vries / De Groene Amsterdammer
Onafwendbaar voltrekt zich als een Griekse tragedie een keten van
gebeurtenissen die tot een inktzwart einde voert. De
pluimveehouderij vormt het gruwelijke decor voor dit klassiek
vormgegeven drama. De laatste hoofdstukken zingen lang na in je
hoofd. Hier wordt verdriet en de machteloosheid om daarmee om te
gaan op zeldzaam mooie wijze
beschreven.'
– Sonja de Jong voor o.a. Noordhollands Dagblad.
Het verhaal in een notendop: Olga (hoofdpersonage) is een gevoelige
vrouw die met haar man Harm (een norse pluimveehouder) en hun
geadopteerde zoon David in een afgelegen boerderij woont. Elke week
zingt ze in het plaatselijke koor. Het zingen herinnert haar aan haar
jeugddroom: ze had een beroemd zangeres willen worden. - In het gezin
zijn spanningen. Harm ziet de dertienjarige David graag als zijn
opvolger, maar deze heeft meer interesse in de dieren in het
moerasgebied rond de boerderij. - Wanneer op een dag David niet
thuiskomt en Harm naar hem op zoek gaat, vindt er een gebeurtenis plaats
die Olga's wereld voorgoed zal veranderen. Klinkt zo wat saai misschien,
maar 't is prachtig.
Janine W.
december 2007
