Ik zei het al vanmiddag, een krankzinnig boek. Ik zit hier eigenlijk een
beetje verdwaasd, helemaal na net de mail van Marjo net gelezen te
hebben over De ontelbaren van Elvis Peeters.
Ook over vluchtelingen.
Eerst maar eens even de achterflap:
"Premiejager is zijn beroep. Moisés Froissard Calderón is altijd op
jacht naar de mooiste lichamen die als model, prostituee, callgirl of
stripper (m/v) dienst kunnen doen. In landen waar een economische crisis
of natuurramp heeft plaatsgevonden of aan de West-Europese kusten waar
illegale vluchtelingen zijn gestrand, werft hij personeel voor Club
Olympus, een wereldwijd prostitutienetwerk. Want waarom zou je je
lichaam niet verkopen als je leven er beter van wordt? Voor een van de
rijkste cliënten gaat Moisés op zoek naar een Afrikaanse vluchteling in
Málaga. Maar de meedogenloze jacht op deze Nubische prins gooit zijn
hele leven overhoop"
Na het vorige boek "De Zwarte Livingstone"
dat ik las, leek me dit een 'aardig' vervolg. Een soort van hedendaagse
slavernij. Was Koning Leopold II van België een ongekend soort egoïst
die mensen af lieten slachten opdat zijn rubberbomen maar werden getapt,
de hoofdpersoon van dit boek en de organisatie waar hij voor staat "Club
Olympus" kunnen er ook wat van. Op de stranden van Spanje worden de 'mooisten'
van de
bootvluchtelingen, die het meest opleveren, er uitgeplukt en 'getraind'
voor de smaken en wensen van de rijke cliëntèle.
De hoofdpersoon is tevens de verteller. Na de eerste bladzijden zat ik
verbijsterd over zoveel gevoelloosheid. Het geheel wordt verteld alsof
het alleen maar gaat om het overleven van de hoofdpersoon, Moisé. Een
mislukkeling op elk gebied, die een goede 'jager' blijkt te zijn. Over _zijn_
problemen, die achteloos tussen de meest flagrante situaties door worden
verteld. Problemen die variéren van het mislukte huwelijk van zijn
ouders, zijn eigen mislukte relaties tot het feit dat hij elke avond als
hij wil gaan slapen ondragelijke jeuk aan zijn balzak krijgt......
Dan bedenk je je dat dat natuurlijk ook wel moet omdat je anders het
beroep van 'jager' niet uit kunt voeren. Je moet je vooral niet gaan
verdiepen in de personen die je 'buit' gemaakt hebt. De directrice van
de afdeling Club Olympus, zij die verantwoordelijk is voor de training
van de 'buit', verzameld bijvoorbeeld ongesneden boeken. Van een
ongesneden boek kun je alleen de eerste en laatste bladzijde lezen van
een katern en een katern bevat (als ik het goed onthouden heb) 16
pagina's. Dus ze leest om de 16 pagina's een blad. Ongeveer zo gaat ze
dus ook met haar 'personeel' om. Niet te veel van weten en de rest
gewoon voor je eigen gemak en gemoedsrust zelf invullen.
De achterflap zegt ook nog:
"Een roman met ongelooflijk veel vaart. Over de tegenstelling
tussen arm en rijk en de uitwassen van onze moderne beschaving,
mensensmokkel en slavenhandel. Genuanceerd, schokkend, verrassend
actueel en met een satirische ondertoon"
Met 'ongelooflijk veel vaart' kan ik het volledig eens zijn. Je wilt
weten wat er gaat gebeuren, ook al neemt het afgrijzen per bladzijde
toe. "Over de tegenstelling tussen arm en rijk en de uitwassen van onze
moderne beschaving" gaat dit boek zeker. De stank van de vuilnisbelten (letterlijk
en figuurlijk) van deze wereld komt je toegemoet, terwijl de 'jagers' er
de schoonheden 'redden' om ze vervolgens op het menu van de rijken te
kunnen zetten. 'Genuanceerd' kan ik niet plaatsen. Waar wordt
onderscheid in aangebracht? Je hebt het gevoel dat de wereld één grote
miserabele plek is waar alles enkel en alleen maar draait om geld en
sex. 'Schokkend' is het zeker als ik kijk naar de staat waarin ik me nu
bevind. Ik geloof dat ik elke keer dat ik weer op tv die boten met
vluchtelingen zal zien, me nog meer af zal vragen 'wat is er gebeurd met
diegenen die ons continent wel bereikt hebben. Zijn ze ten prooi
gevallen aan de idioten van onze maatschappij?'. 'Verrassend acuteel' is
bijna een understatement gezien de tv beelden rondom de vluchtelingen
van Spanje en Marokko en de Canarische eilanden. 'De satirische
ondertoon' is onmiskenbaar. Ik vroeg me telkens af 'wat heeft de
schrijver zelf allemaal gezien in zijn leven en hoe is het mogelijk zo
onderkoeld de onderkant van ons bestaan neer te zetten.'
Een krankzinnig, weerzinwekkend, spannend boek. Niet aan te raden voor
het slapen gaan zoals ik probeerde...........
Eisjen
 Heb
je enig idee in hoeverre deze romans op feiten berusten dan wel
geromantiseerd zijn? "De ontelbaren" is
pure fictie, ik moet er niet aan denken dat het zou kunnen gebeuren.
Maar de boeken die jij noemt lijken anders.
De
Zwarte Livingstone is geheel en al feit. Niets geromanticeerd. Dat
is het angstaanjagende er aan.
> "De ontelbaren" is pure fictie, ik moet er niet
aan denken dat het zou > kunnen gebeuren. Maar de boeken die jij noemt
lijken anders.
De Nubische Prins, ik moet er niet aan denken, maar ik ben bang dat
er veel waarheid in zit. De enorme stroom van vluchtelingen op de
Spaanse kust is een gegeven en dat daar mensen uitgepikt worden voor het
prostitutie circuit lijkt me helaas een mogelijk feit.
|
Juan Bonilla (1966) werd geboren in Jerez de la Frontera. Hij
is schrijver van korte verhalen en romans. Zijn roman Nadie conoce a
nadie (Nobody knows anybody) werd succesvol verfilmd. Voor De Nubische
prins ontving Bonilla de Permio Biblioteca Breve, een zeer prestigieuze
Spaanse literatuurprijs.
Tegenwoordig is
Nubië
een gebied in het zuiden van Egypte en in het noorden van Soedan. In
oude tijden was het echter een onafhankelijk koninkrijk en vazalstaat
van Egypte.
De Griekse dichter Homerus noemde de
Olympus het 'Huis van de goden'. Die zouden daar in grote luxe wonen,
in een paleis met een bronzen vloer.
|
