Kiestoon
Op de flap van het boek staat o.a. Basje Boer hanteert de pen als een
camera en dat is precies wat er gebeurt. Acht mensen passeren de revue.
Anne, Annelies, Andrea, Anke, Audrey, Aafke, Antonie, Alexandra. Elk
hoofdstuk geeft ons een inkijkje in een fragment van hun leven. Het
speelt zich denkelijk af in de jaren zeventig/tachtig van de vorige eeuw,
er wordt gesproken over langspeelplaten, en de beschrijvingen over
feestjes geven ook die indruk. Alle mensen kennen elkaar maar in dit
boek wordt steeds een gebeurtenis uit hun leven belicht.
Als eerste wordt de camera gericht op Anne, zij heeft een bijzondere
ontmoeting met iemand die haar erg fascineert, hij stelt haar allerlei
vragen die nog nooit iemand aan haar gesteld heeft. Annelies komt in
beeld, zij leeft in herinneringen aan de tijd met haar vriendin Katja.
"Weet je nog dat we hutten maakten in de huiskamer? Lakens over stoelen
en tafels toen we tien waren. [...] Je moeder zuchtte maar en zette thee
voor ons. We maakten een luikje waardoor ze de bekers naar binnen kon
schuiven." Focus op Andrea, de mooie Andrea waar Sabastiaan idolaat van
is, Andrea geeft een etentje, en Sebastiaan is uitgenodigd. "Andrea
vroeg me of ik bij haar wilde komen eten. 'Is hij er ook?' vroeg ik door
de telefoon. Ik pulkte een stuk kauwgom onder de tafel vanaan, 'Ja,
Sebastiaan,' zei Andrea scherp, ' "hij" is er ook. En Trees. En Aafke.
En Mark.' Ik zuchtte diep. "Ja hoor eens,' zei Andrea, 'jij hebt gewoon
aan iederéén een hekel. Daar kan ik geen rekening mee houden. Ik wil
graag dat je vanavond komt, o, almachtige Sebastiaan...' Wat volgt is
een erg apart verhaal. En zo zoomt de camera steeds op een ander in.
Eén bepaalde vraag die steeds gesteld wordt loopt als een rode draad
door het verhaal, evenals een feestje, sigaretten en de telefoon.
Het is een erg apart boek, soms een beetje verwarrend, omdat elk verhaal
zomaar ergens begint en eindigt. De personages komen de ene keer
uitgebreider in beeld, krijgen langere shots dan andere personages.
Langzamerhand komen toch de onderlinge verhoudingen naar voren. Toen ik
het boek uit had was ik een beetje in verwarring, wist ik niet echt wat
ik er van vond, goed? slecht? Nee niet slecht maar goed? Apart,
bijzonder, verwarrend dat wel, maar ik merk dat het boek me bezighoudt,
dat er toch wel erg bijzondere en fascinerende sferen gecreëerd zijn,
dat het toch wel erg knap is om ieder hoofdstuk toch zo'n eigenheid van
een persoon te geven. Hoe langer ik over dit boek nadenk hoe
enthousiaster ik word. Ja, een goed boek!
Dettie
februari 2007
