De derde engel is de twintigste roman van de Amerikaanse schrijfster
Alice Hoffman en voor mij het eerste boek dat ik van haar lees. Ik lees
bij voorkeur in het Engels, maar ik moet zeggen dat de vertaling van
Josine Ruitenberg en Emmy van beest erg prettig leest.
Drie verhalen over een huwelijk
Het boek beslaat drie levensverhalen of drie beschrijvingen van een
huwelijk in drie verschillende tijdsperiodes. Gaande weg schiet je heen
en weer tussen de diverse personages en aan het eind zijn de touwtjes
keurig aan elkaar vast geknoopt.
Waar de reiger woont
Het verhaal start in 1999 en heeft als titel ‘waar de reiger woont’.
Die reiger is een haast magische figuur die beide zusjes Maddy en Allie
verbindt met hun aan bed gebonden moeder die aan kanker lijdt. Moeder
Lucy vertelt hen het sprookje van hun grootmoeder die ooit de vijver in
was gelopen om aan de reiger te vragen om over haar dochter te waken,
Lucy heeft hetzelfde gevraagd voor haar eigen dochters, wanneer ze bij
het moeras in Connecticut komen wonen. Als beide meisjes volwassen zijn
heeft Allie een groot succes geboekt met haar boek over de ware liefde
van de blauwe reiger.
Maddy, die nogal jaloers is aangelegd en een fors
minderwaardigheidscomplex heeft overgehouden aan haar jeugd, voelt zich
hierdoor verraden, zij is een nul, mevrouw tweede keus.
Allie woont inmiddels in London en gaat trouwen met Paul een filmeditor
die ze ontmoet heeft toen ze bloemen neerlegde bij Kensington Palace
voor prinses Diana. Maddie neemt op een ultieme wijze wraak op haar zus
door een relatie met Paul aan te gaan. Daarna is ze weer teruggegaan
naar New York waar zij een goede baan heeft als advocaat. Een paar
dagen voor het huwelijk komt zij zonder dat iemand het weet al naar
Londen en neemt intrek in een vervallen hotel dat volgens Lucy, ooit
het mooiste plek ter wereld was.
Lion Park Hotel
Dit hotel speelt weer een grote rol alle drie de verhaallijnen. Men
zegt dat het er spookt en ik de kamer tegenover die van Maddy wordt
elke nacht om half twaalf luidkeels ruzie gemaakt terwijl er niemand
logeert. Die spookachtige ruzie komt weer terug in deel twee Lion Park
Hotel, 1966, waar Frieda (de latere moeder van Paul), die van huis is
weggelopen naar Londen, werkt als kamermeisje. Zij ontmoet daar
rockzanger Jamie en wordt zijn muze, terwijl hij op het punt staat te
trouwen met een ander. Frieda keert weer terug naar huis en trouwt
alsnog met haar ‘saaie’ jeugdvriend en word moeder van een baby, Paul.
Dit vond ik het boeiendste deel, het karakter van Frieda was
geloofwaardiger en ik kon me in haar inleven. Maddy met haar
wrokkigheid en Allie die tot op het ongeloofwaardige af doet wat zij
vindt dat ze moet doen, ergerden me.
De regels van de liefde
In deel drie, de regels van de liefde 1952, komen we het jonge meisje
Lucy tegen die met haar vader en stiefmoeder de oceaan over gestoken is
voor een huwelijk. Ze is een eenzelvig meisje dat het dagboek van Anne
Frank leest en herleest. Dan wordt ze ongemerkt de go-between tussen de
aanstaande bruid, haar stieftante Bryn, en haar ex-man die ze niet los
kan laten. Hierna volgt een lange flashback waarin de drie verhalen
ineen vallen en er sprake is van een redelijk happy end.
De derde engel
De titel de derde engel slaat op een verhaal dat dokter Lewis (de vader
van Frieda) aan de twaalfjarige Lucy vertelde en Frieda weer aan Addie.
‘Men zegt dat er een engel van het leven en een engel van de dood is,
maar er is er nog een. De engel die onder de mensen is. … Zijn functie
is om ons te laten zien wie we zijn.’ Lucy wordt, wanneer zij Bryn met
haar ex ziet weglopen, beschreven als een engel. ‘Een engel die
gevangen zat in een lichaam van vlees en bloed, maar eruit wilde
breken.’
Bewust van heden naar verleden
De schrijfster werk heel bewust van heden naar verleden
waardoor ze een spanning opbouwt. Voor mij was dat niet voldoende, als
heel vroeg in het verhaal zie je aankomen waar ze naar toe wil en het
snelle tempo samen met de soms onwaarschijnlijke gebeurtenissen,
maakten dat het verhaal me niet altijd boeide. Er zitten allerlei
boodschappen in het verhaal verweven, over ware liefde, over bedrog en
vergeven en met name dat je ergens in moet geloven om het in dit leven
vol te houden. De jonge Lucy en de bedrogen echtgenoot, die aan de fles
gegaan is, zijn beide hun vertrouwen kwijt geraakt, pas wanneer ze
elkaar ontmoeten komt het spook van zijn woede tot rust.
Moderne fabels
Ik las ergens dat Hoffman haar werk ziet als moderne fabels die de
lezer lessen in de liefde, dood en familiezaken presenteert, met een
scheutje magie en prachtige natuurbeschrijvingen. Dat herken ik wel,
wanneer je daar van houdt is dit een ‘uitzonderlijk meeslepend drieluik
van noodlottige liefdesverhalen (blurb). Ik heb het niet met tegenzin
gelezen, maar het lag er voor mij te dik op om echt van het verhaal te
genieten. De stijl, een reeks korte zinnen, half in spreektaal
afgewisseld met lange gedachtengangen van een personage, soms in
flashback, van vind ik niet prettig om te lezen. Hoeveel moeite
ze zich geeft om de omgeving en de tijdsfeer te schetsen, zo weinig
diepgang krijgen de vele karakters die in het verhaal voorkomen.
Ontroerend vond ik het sprookje van de blauwe reiger en de rol die het
speelt tussen de zussen en hun moeder. Jammer genoeg komt dat later
niet meer terug in het verhaal maar pakt Hoffman het beeld van de derde
engel op.
Henriette
|
Boektrailer
Alice Hoffman
|