De opmerking:
" das nou juist de lol van
Echte Boeken die je vast kan pakken: dubbelvouwen tot ie krak zegt, ezelsoren maken ..."
lokte deze reacties uit:
weet je wat absoluut het ergste is dat me ooit is
overkomen?? (op boek uitleen gebied dan he, we hebben het niet over leven en dood ofzo) Ik
heb een boek aan iemand uitgeleend en ik kreeg hem terug met al mijn ezelsoren netjes
terUG gevouwen!!! AAAAAggggggghhhhhhhhhh!! Waarom denk je dat ik die dingen nou INvouw????
Zodat ik mijn favoriete stukken snel terug kan vinden natuurlijk tuthola!! (RUzie dat we
kregen joh, niet normAAl meer.)
Nu als ik een boek uitleen geef ik altijd strikte
instrukties om dat vooral niet te doen, dat terugvouwen, maar echt, toen het gebeurde was
ik regelrecht geschokt. Dat iemand (een nette meisje zo te zien aan de buitenkant ook
tuurlijk) zoiets verschikkelijks kon doen - geen wOOrden voor...
> ...... eeeeeeeeuh
..... tijdens het kaasfonduen lezen, met de kat er
half
overheen lezen,
en niet te vergeten tijdens hondenwandelingen in het
bos (waar er op ieder moment gevaar is voor rondvliegende zevers of modderige poten)
Oja, en even over die ezelsoren weer - als ik een
boek uit de bieb lees dan wil ik ook soms een bladzijde omvouwen om iets later terug te
vinden om op te schrijven. Dan doe ik dat ook en dan soms, heel soms, voel je dat iemand
anders dat ook ooit gedaan heeft bij dat pagina. Tuurlijk heeft iemand anders hem al lang
terug gevouwen dan, maar je kunt nog de plek voelen waar een eerder lezer dat ezelsoor
ooit gemaakt heeft. En dan voel ik me ineens warm van binnen en voel ik een diepe bond met
dat onbekende lezer die dat ooit gedaan heeft - die heeft OOk, iets bijzonder gevonden aan
dat bladzijd - waarschijnlijk hetzelfde zin ook nog. Hebben jullie dat nou ooit gehad?
dit kwam van een boekgrrl die:
(als ze boeken van andere leent best voorzichtig mee om
gaat hoor - ik doe echt moeite om een pen een papier bij de hand te houden om pagina
nummers op te schrijven om bijzondere stukken terug te vinden - maar een beetje stress
geeft het wel... ik heb ook ooit een geleende boek in bad laten vallen en toen heb ik een
nieuwe exemplaar voor de eigenaar gekocht, zo ben ik ook wel weer.)
Een wel hele bijzondere band. Niet via Ezelsoren, maar
door onderstrepingen.
Ik herken dit. Ook wanneer in een boek iets is onderstreept
wat ikzelf byzonder vind voel ik een verbondenheid met deze Onbekende en zou ik graag eens
met hem/haar hierover praten.
Van een overleden tante kreeg ik uit de erfenis een stapel boeken. Deze tante had een
stormachtig huwelijk gehad met een zeekapitein die regelmatig zijn vriendin in Helsinki
ging bezoeken. Dit gaf grote toestanden in de familie. Als kind vond ik het allemaal
spannend en romantisch. Bij het lezen van haar boeken bemerkte ik dat ze af en toe zinnen
had onderstreept. Ik kreeg zo een heel ander beeld van haar, jammer genoeg te laat.
Uit : Gejaagd door de wind:
" Er rees een nieuwe woede in haar op, de woede van gekwetste trots en
vrouwelijke ijdelheid. Zij had hem nagelopen en hij wilde niets van haar weten. Hij
verkoos een kleine dwaas als Melanie boven haar, O. het zou veel beter geweest zijn, als
zij de lessen van Ellen en mammy had opgevolgd en nooit had laten merken, dat zij ook maar
iets om hem gaf. Alles was veel beter dan zich nu zo te moeten schamen."
Mooi toch zulke gevoelens bij zaken als
Ezelsoren en Onderstrepingen waarvan anderen griezelen en hun plezier verknald zien.
"Zo veel zielen, zo veel zinnen", zeker bij Boekgrrls.